Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Το ευαγγέλιο της Κυριακής


Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013
Το ευαγγέλιο της Κυριακής
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Κεφ. ιη΄( 18 )
Στιχ. 36-43. Η θεραπεία του τυφλού στην Ιεριχώ.

᾿Εγνετο δ ν τ γγζειν ατν ες Ιεριχ τυφλς τις κθητο παρ τν δν προσαιτν·
 36 κοσας δ χλου διαπορευομνου πυνθνετο τ εη τατα.
 37 πγγειλαν δ ατ τι ᾿Ιησος Ναζωραος παρρχεται. 
38 κα βησε λγων· ᾿Ιησο υἱὲ Δαυδ, λησν με·
 39 κα ο προγοντες πετμων ατ να σιωπσ· ατς δ πολλ μλλον κραζεν· υἱὲ Δαυδ, λησν με.
 40 σταθες δ ᾿Ιησος κλευσεν ατν χθναι πρς ατν. γγσαντος δ ατο πηρτησεν ατν 
41 λγων· τ σοι θλεις ποισω; δ επε· Κριε, να ναβλψω. 
42 κα ᾿Ιησος επεν ατ· νβλεψον· πστις σου σσωκ σε. 
43 κα παραχρμα νβλεψε, κα κολοθει ατ δοξζων τν Θεν· κα πς λας δν δωκεν ανον τ Θε.  

Σύντομη ερμηνεία

35 Καθώς ο Κύριος πλησίαζε στην Ιεριχώ, κάποιος τυφλός καθόταν  κοντά στο δρόμο και ζητιάνευε.
36 Όταν όμως άκουσε το θόρυβο του πλήθους που περνούσε, ρώτησε να μάθει τί να ήταν αυτά που άκουγε.
37 Του είπαν ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος περνάει από εκεί.
38 Τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει δυνατά: Ιησού, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ που σε προανήγγειλαν οι προφήτες, σπλαχνίσου με, ελέησέ με.
39 Τότε αυτοί που προπορεύονταν τον μάλωναν και τον ανάγκαζαν να σωπάσει, νομίζοντας ότι με τις φωνές του θα ενοχλούνταν ο Ιησούς. Αυτός όμως φώναζε πολύ περισσότερο: Απόγονε του Δαβίδ, ελέησέ με.
40 Ο Ιησούς τότε διέκοψε την πορεία του και διέταξε να τον φέρουν κοντά του. Κι όταν αυτός πλησίασε, ο Κύριος τον ρώτησε
41 και του είπε: Τί θέλεις να σου κάνω; Τότε ο τυφλός απάντησε: Κύριε, θέλω να αποκτήσω και πάλι το φως μου.
42 Και ο Ιησούς του είπε: Απόκτησε το φως σου ! Η πίστη που έχεις ότι είμαι ο απόγονος του Δαβίδ και ότι έχω τη δύναμη να σου δώσω την υγεία των ματιών σου, σε έσωσε από την αθεράπευτη τύφλωσή σου.
43 Και την ίδια στιγμή ο τυφλός απέκτησε και πάλι το φως του και ακολουθούσε τον Ιησού δοξάζοντας τον Θεό που τον θεράπευσε διαμέσου του Ιησού. Και όλο το πλήθος του λαού, όταν είδε το θαύμα, δοξολόγησε και ανύμνησε τον Θεό.


Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Η αληθινή πίστη συνοδεύεται από ανάλογα έργα



Εμένα πολλές φορές με πλησιάζουν άνθρωποι που μου λένε ότι είναι πιστοί. Όταν τους ρωτώ με ποιο τρόπο φαίνεται η πίστη τους, μου λένε ότι είναι άνθρωποι συνεπείς στη ζωή τους. Και να ξέρετε ότι χαίρομαι! Χαίρομαι για όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν να είναι συνεπείς στη ζωή τους. Όταν όμως τους ρωτώ: «Αλλά βέβαια εσύ τί κάνεις ως πιστός άνθρωπος, κάτι που να κάνουν μονάχα οι πιστοί άνθρωποι; Πηγαίνεις στην Εκκλησία;» Μερικοί μου απαντούν «Όχι». Αν συνεχίσω παραπέρα τις ερωτήσεις μου, όπως: «Προσεύχεσαι πρωί και βράδυ;». Μου απαντούν «Όχι», «Όχι πάντοτε», «Μερικές φορές». Αν τους ρωτήσω: «Νηστεύεις;» Μου απαντούν «Όχι», «Όχι κάθε φορά», «Πότε-πότε». Μερικοί λένε ότι νηστεύουν την Παρασκευή και γενικά πολλοί μου λένε ότι δε νηστεύουν. Και τότε λέω σ’ αυτόν που έχω μπροστά μου : «Όλα αυτά τα πράγματα που δεν κάνεις δείχνουν ότι δεν έχεις πίστη. Αν δεν πηγαίνεις την Κυριακή στην Εκκλησία, αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι πιστός, γιατί ούτε οι άπιστοι πηγαίνουν στην Εκκλησία. Εσύ λες ότι είσαι πιστός, όμως αν δεν προσεύχεσαι πρωί και βράδυ, αυτό σημαίνει ότι πραγματικά εσύ δεν πιστεύεις στο Θεό, γιατί όποιος αδιαφορεί για το Θεό δεν έχει Θεό. Δεν είναι δυνατό να αδιαφορούμε για το Θεό. Εσύ λες ότι δε νηστεύεις. Ούτε οι άπιστοι νηστεύουν. Τότε λοιπόν σε ποιά κατάσταση βρίσκεσαι; Είσαι πιστός ή άπιστος;». Η απάντηση συνήθως είναι: «Γέροντα, τώρα καταλαβαίνω ότι είμαι περισσότερο άπιστος, παρά πιστός!».
Η πίστη φαίνεται μέσα από τα έργα της πίστης. Όποιος έχει πίστη παρακάμπτει τα κακά και ακολουθεί τα αγαθά, σύμφωνα με την προτροπή του Απόστολου Παύλου: «Μ νικ π το κακο, λλ νκα ν τ γαθ τ κακν» ( Ρωμ. 12, 21 ).


Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν
Χωρίς φως, φωτισμένος»
Μετάφραση- επιμέλεια:
Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Προς μια ευσεβή ψυχή για τη σημαντικότερη άσκηση



Εσύ κατάλαβες την πίστη ως άσκηση και ορθά το κατάλαβες. Οι ασκήσεις σου έως τώρα αναφέρονταν στην νηστεία, την προσευχή και την ελεημοσύνη. Και τούτο είναι ορθό, και τα τρία είναι μεγίστης σημασίας. Η νηστεία, η προσευχή, και η ελεημοσύνη είναι η πρακτική έκφραση της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης. Μέσω όλων αυτών και μέσω της εφαρμογής των εντολών του Χριστού δείχνεις πως παραδίδεσαι στη βούληση του Θεού. Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη αλλά και όλων των σκέψεων και αισθημάτων και ενεργειών μας , με μια λέξη ολόκληρης της ζωής μας. «τι καταββηκα κ το ορανο οχ να ποι τ θλημα τ μν, λλ τ θλημα το πμψαντς με» είε ο Χριστός  ( Ιωάν. 6, 38 ) .  Και λίγο πριν τα πάθη Του, μέσα σε ματωμένο ιδρώτα, απευθύνεται στον Πατέρα λέγοντας: «πλν μ τ θλημ μου, λλ τ σν γινσθω» ( Λουκ. 22, 42 ) . Υπάρχουν πολλοί βαπτισμένοι άνθρωποι, που προσπαθούν να εκπληρώσουν τον νόμο του Θεού , όμως παρόλα αυτά δεν είναι εντελώς παραδομένοι στη θέληση του Θεού. Όταν έρχονται πάθη και δυσκολίες εκείνοι γκρινιάζουν στον Δημιουργό τους. Έτσι φανερώνουν , πως δεν έχουν παραδοθεί στο Θεό τους , και ότι η πίστη τους είναι ρηχή και όλα τα έργα της πίστης υπολογισμένα με τον ανθρώπινο υπολογισμό. Γι’ αυτό εσύ να γνωρίζεις ότι η άσκηση στο να παραδίνεσαι στη βούληση του Θεού είναι το πιο σημαντικό∙ πιο πολύ απ’ όλες τις ασκήσεις στην πίστη. Στην αρχή κάθε καινούριας μέρας πες: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Και πάλι το ίδιο όταν έρχεται μια καινούρια νύχτα: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Ξεκινώντας για δουλειά και γυρίζοντας από τη δουλειά, πάλι το ίδιο: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Και όταν είσαι υγιής και όταν πέφτεις στην κλίνη , και όταν λαμβάνεις και όταν χάνεις, πάλι: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Τελικά όταν φθάσει η αναπόφευκτη ώρα , και συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο τον άγγελο του θανάτου, πες με θάρρος: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα μου και Θεέ μου!



Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»
σελ. 118-119


Ο Θεός είναι βραδύς στο να τιμωρή και γρήγορος στο να σώζη





Πρόσεξε, σε παρακαλώ, ότι ο Θεός είναι βραδύς στο να τιμωρή και γρήγορος στο να σώζη∙ και πρώτα σκέψου ότι ο φιλάνθρωπος Κύριος άσκησε έλεγχο ύστερα από αρκετό χρονικό διάστημα. Αμάρτησε ο Δαυίδ , κυοφόρησε η γυναίκα και ο έλεγχος για την αμαρτία δεν έγινε, αλλά μετά την γέννησι του παιδιού, που προήλθε από την αμαρτία εκείνη, αποστέλλεται ο γιατρός , για να θεραπεύση την αμαρτία. Και γιατί δεν τον διώρθωσε αμέσως , μετά την διάπραξι της αμαρτίας; Επειδή γνωρίζει ότι είναι τυφλή η ψυχή αυτών που αμαρτάνουν , όταν βρίσκονται στο αποκορύφωμα της αμαρτωλής τους πράξεως και ότι είναι εντελώς κουφοί, όσοι είναι βυθισμένοι στην αμαρτία. Αναβάλλει, λοιπόν, την αποστολή της βοήθειας ,όσο διάστημα το πάθος βρισκόταν σε έξαρσι, και μετά από τόσον καιρό ασκεί τον έλεγχο∙ και τότε μέσα σε μία στιγμή πραγματοποιείται η μετάνοια και συγχρόνως προσφέρεται η συγχώρησις . « Και ο Κύριος συγχώρεσε την αμαρτία σου». Ω, πόση η οικονομία αυτού που απείλησε! Βλέπεις πόσο γρήγορος είναι, όταν πρόκειται να σώση; Το ίδιο κάνει και με πολλούς άλλους∙  αργεί βέβαια να εξαλείψη την αμαρτία, αλλά επιταχύνει την βοήθειά Του. Να το πω με παράδειγμα. Εμείς οι άνθρωποι , για να χτίσουμε  τα κτίρια, θέλουμε πολύν χρόνο και οικοδομούμε ένα σπίτι μέσα σε μεγάλο χρονικό διάστημα∙ και της ανοικοδομήσεως ο χρόνος είναι πολύς, της κατεδαφίσεως όμως είναι λίγος. Με τον Θεό όμως συμβαίνει το αντίθετο. Όταν κτίζη, κτίζει γρήγορα, κι όταν καταστρέφη, καταστρέφει αργά, επειδή και τα δύο αυτά ταιριάζουν σ’ Αυτόν∙ διότι το γρήγορο χτίσιμο φανερώνει την δύναμί Του , ενώ το αργό γκρέμισμα την αγαθότητά Του∙ λόγω της μεγάλης Του δύναμης είναι ταχύς, λόγω της μεγάλης Του αγαθότητας είναι αργός και τα λόγια αυτά αποδεικνύονται με τα ίδια πράγματα. Μέσα σε έξι ημέρες δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και την γη, τα ψηλά βουνά, τις πεδιάδες, τα φαράγγια, τις κοιλάδες, τα δένδρα, τα φυτά, τις πηγές ,τα ποτάμια, τον παράδεισο, όλο το πλήθος του ορατού κόσμου, την θάλασσα αυτή την μεγάλη και ευρύχωρη, τα νησιά, τα παραλιακά μέρη και τα μεσογειακά∙ όλον τούτον τον κόσμο, που βλέπουμε και  που τον χαρακτηρίζει τέτοια ομορφιά, τον δημιούργησε ο Θεός μέσα σε έξι ημέρες∙ ακόμη και τις λογικές υπάρξεις που ζουν μέσα στον κόσμο κι όλες τις άλογες κι όλα τα στολίδια , που βλέπουμε , τα δημιουργεί μέσα σε έξι ημέρες.
Αυτός, λοιπόν, ο γρήγορος στο κτίσιμο, όταν αποφάσισε να γκρεμίση μια πόλι, αποδείχθηκε αργός λόγω της καλωσύνης Του. Αποφασίζει να γκρεμίση την Ιεριχώ και λέει στους Ισραηλίτες∙ «Να την περικυκλώσετε για επτά ημέρες και την έβδομη ημέρα θα πέσουν τα τείχη της». ( Ιησ. Ναυή 6, 3-8 ) . Δημιουργείς όλο τον κόσμο σε έξι ημέρες και μία πόλι την εξαφανίζεις σε επτά ημέρες; Τί είναι αυτό , Κύριε, που εμποδίζει την δύναμί Σου; Γιατί δεν την καταστρέφεις αμέσως; Για σένα ο προφήτης δεν λέει με δυνατή φωνή ∙ «Εάν ανοίξης τον ουρανό , θα τρομάξουν τα βουνά , θα λειώσουν σαν κερί εμπρός στην φωτιά» ( Ησ 64, 1-2 )∙ Δεν λέγει ο Δαυίδ περιγράφοντας τα έργα σου∙ « Δεν θα φοβηθούμε , όταν ταράζεται η γη και μετακινούνται όγκοι ορεινοί μέσα στα βάθη των ωκεανών» ( Ψαλμ. 45, 3 ) .  Μπορείς να μετακινής βουνά και να τα τοποθετής μέσα στη θάλασσα  και μία πόλι, που σου αντιστέκεται , δεν μπορείς να την καταστρέψης, αλλά παρατείνης για επτά ημέρες την καταστροφή της;  Γιατί; Όχι, απαντά ,γιατί η δύναμίς μου είναι μικρή , αλλά γιατί η φιλανθρωπία μου με κάνει μακρόθυμο. Δίνω επτά ημέρες προθεσμία στην Ιεριχώ, όπως έδωσα στην Νινευί τρεις, μήπως δεχθή το κήρυγμα για μετάνοια και σωθή.


Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
ΣΤ΄»
2η Έκδοσις
( Επηυξημένη και βελτιωμένη)
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

2008

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Στον ταχυδρόμο από το Ζάγκρεμπ για τη μυστική προσευχή




Πώς να μην παρακαλούμε τον Θεό, τη στιγμή που αδιάκοπα παρακαλούμε τους ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς τη βοήθεια του Θεού δεν μπορούν τίποτα να κάνουν για μας; Χωρίς τον Θεό δεν μπορεί ο γιατρός να θεραπεύσει την πληγή μας, ούτε ο ήρωας να μας προστατεύσει, ούτε ο δάσκαλος να μας μορφώσει, ούτε ο παπάς να μας φανερώσει την αλήθεια. Όταν τόσο εγκάρδια παρακαλούμε αυτούς που είναι άμεσα στο περιβάλλον μας ως μεσάζοντες , πώς τότε να μην παρακαλούμε τον πιο Άμεσο, που μας ακούει χωρίς ακουστικά και μας βλέπει χωρίς γυαλιά και μας υπηρετεί χωρίς ταχυδρόμο και γνωρίζει τα πάντα χωρίς μάρτυρες;
Με ρωτάς αν πρέπει να προσευχόμαστε φανερά ή μυστικά . Και το ένα και το άλλο. Μόνο να γνωρίζουμε ότι στη φανερή προσευχή πρέπει να φυλαγόμαστε από την υποκρισία μπροστά στους ανθρώπους  και στη μυστική από τη δικαιολόγηση του εαυτού μας μπροστά στον Θεό. Να ένα παράδειγμα μυστικής προσευχής, που βρέθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του μητροπολίτη Μόσχας Φιλαρέτου , μετά τον θάνατό του:
«Κύριε, δεν ξέρω τί να ζητιανέψω από Εσένα. Μόνον εσύ γνωρίζεις τί μου χρειάζεται. Συ με αγαπάς περισσότερο από όσο εγώ ξέρω να αγαπώ τον εαυτό μου . Πατέρα, δώσε στον δούλο Σου εκείνο που ούτε να ζητήσω δεν μπορώ. Δεν τολμώ να σου ζητιανέψω ούτε πάθη ούτε απόλαυση παρά μόνο στέκομαι μπροστά Σου με την καρδιά μου ανοικτή απέναντί Σου. Εσύ βλέπεις ανάγκες που εγώ δεν βλέπω, κοίταξέ με και πράξε κατά το έλεός Σου. Χτύπησε και θεράπευσε , ρίξε με και ανύψωσέ με. Πάλλομαι και σιωπώ μπροστά στην άγια θέλησή Σου και μπροστά στις κρίσεις Σου για μένα. Προσφέρω τον εαυτό μου ως θυσία προς Εσένα. Δεν υπάρχει μέσα μου  άλλη επιθυμία παρά μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου. Μάθε με να προσεύχομαι . Έλα Εσύ ο Ίδιος μέσα μου να προσεύχεσαι! Αμήν!».


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»

σελ. 248-249

Πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού…



Αλλ’ όμως εκτός από αυτό πολλοί προβάλλουν και κάποια άλλη αντίρρησι∙ «Πού είναι», λένε «η δικαιοσύνη του Θεού, όταν κάποιος αμαρτάνη στην γη και τιμωρήται και εδώ και εκεί στον ουρανό»;
Θέλετε λοιπόν να σας υπενθυμίσω τα λόγια σας , ώστε στο εξής πλέον να μη μας ενοχλήτε, αλλά και μόνοι σας να λύσετε τις απορίες σας; Εγώ άκουσα πολλούς από τους δικούς μας ανθρώπους, που όταν κάποτε πληροφορήθηκαν , ότι κάποιος φονέας καταδικάσθηκε σε θάνατο από το δικαστήριο, να αγανακτούν και να λένε τα εξής∙ «Τριάντα φόνους διέπραξε ο μιαρός αυτός και βδελυρός άνθρωπος , πιθανόν όμως και πολύ περισσότερους και τιμωρείται μόνο με έναν θάνατο∙ πού είναι λοιπόν η δικαιοσύνη;» Ώστε εσείς οι ίδιοι ομολογείτε , ότι δεν είναι αρκετός ένας θάνατος, για να τιμωρηθή κάποιος. Πώς λοιπόν τώρα υποστηρίζετε τα αντίθετα; Επειδή δεν δικάζετε τους άλλους, αλλά τους εαυτούς σας. Τόσο μεγάλο εμπόδιο γίνεται η φιλαυτία, ώστε να μη διακρίνουμε το δίκαιο. Γι’ αυτό, όταν κρίνουμε τους άλλους, εξετάζουμε τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια, όταν όμως δικάζουμε τους εαυτούς μας, ρίχνουμε σκόνι στα πράγματα∙ διότι εάν η έρευνα και για τον εαυτό μας γινόταν , όπως γίνεται και για τους άλλους, τότε η απόφασί μας θα είναι αδέκαστη. Διότι έχουμε και εμείς αμαρτήματα , που είναι άξια όχι δύο ή τριών θανάτων, αλλά αμέτρητων . Και , για να παραλείψω τα άλλα ,ας θυμηθούμε πόσοι από εμάς μετέχουμε ανάξια στην Θεία Ευχαριστία. Όλοι αυτοί  είναι ένοχοι του σώματος και του αίματος του Χριστού. Ώστε, όταν ομιλής για τον φονέα, να αναλογίζεσαι και τον εαυτό σου. Διότι εκείνος φόνευσε άνθρωπο, εσύ όμως είσαι υπεύθυνος της σφαγής του Κυρίου∙ και εκείνος επειδή δεν μετέχει των μυστηρίων, εμείς όμως επειδή λαμβάνουμε μέρος στην ιερή τράπεζα.
Τί να πη ακόμη κανείς για εκείνους, που δαγκώνουν και κατατρώγουν τους αδελφούς τους και ρίχνουν πολύ δηλητήριο εναντίον τους; Τί ακόμη για εκείνον, που στερεί τους φτωχούς από την τροφή τους ; Διότι εάν είναι άξιος κατηγορίας αυτός, που δεν ελεεί, πολύ περισσότερο άξιος κατηγορίας είναι εκείνος, που παίρνει τα ξένα αγαθά. Από πόσους ληστές δεν είναι χειρότεροι οι πλεονέκτες; από πόσους φονείς οι άρπαγες; από πόσους τυμβωρύχους; πόσοι ακόμη δεν είναι εκείνοι , που μετά την αρπαγή επιθυμούν να φονεύσουν τα θύματά τους; Μακριά από εδώ, μη γένοιτο, θα πη κάποιος . Τώρα λες, μη γένοιτο; Μη γένοιτο, να πης όταν κρατάς τον εχθρό και να θυμάσαι τα όσα λέχθηκαν και να παρουσιάζης ζωή μεγάλη από ευσέβεια, για να μη συμβή ό,τι συνέβη στα Σόδομα, για να μη πάθουμε αυτό που έπαθαν οι κάτοικοι των Γομόρων, για να μη υποστούμε τα κακά των κατοίκων της Σύρου και της Σιδώνος , μάλλον δε για να μη έλθουμε σε σύγκρουσι με τον Χριστό, πράγμα που είναι το χειρότερο και φοβερώτερο από όλα γενικώς.


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου
Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ



Ο Κύριος απέναντι στη δοκιμασία





Αλλά βέβαια ο Κύριος δε θεραπεύει συνεχώς. Μερικούς τους αφήνει να υποφέρουν για το καλό των ιδίων και των ανθρώπων του περιβάλλοντός τους. Διαπίστωσα συχνά ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν ή πέρασαν μεγάλες δοκιμασίες  είναι άνθρωποι δυνατοί. Απέκτησαν μια άλλη θεώρηση της ζωής , μερικές δεξιότητες τις οποίες δεν έχουν οι άνθρωποι που δεν πέρασαν δοκιμασίες. Η δοκιμασία μπορεί να γίνει δεκτή και ως ένα δώρο, ως ένας εμπλουτισμός. Μερικοί εκλαμβάνουν τη δοκιμασία ως μια αδικία, σαν κάτι που δε θα έπρεπε να τους είχε συμβεί. Αυτό συμβαίνει, γιατί αυτοί συγκρίνονται με τους άλλους. Όμως αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει  να διάγει τη ζωή που του δόθηκε. Ο καθένας έχει τη δική του σχέση με τη δοκιμασία. Ο καθένας  μπορεί να κερδίσει κάτι από τη δοκιμασία. Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να μας βοηθά είναι η συνείδηση ότι ο Θεός επιτρέπει αυτή τη δοκιμασία και ότι αυτή έχει κάποιο σκοπό, έστω κι αν δεν τον γνωρίζουμε. Αυτή η συνείδηση, ή καλύτερα αυτή η εμπιστοσύνη, μας βοηθά να σηκώσουμε το σταυρό μας με γαλήνη.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η πίστη στο Θεό μας βοηθά να σηκώσουμε μία μεγάλη δοκιμασία. Να ξαναθυμηθούμε όμως ότι, αν περάσαμε μια δοκιμασία, δεν επιθυμούμε να είμαστε μέσα στη δοκιμασία, γιατί ούτε η Εκκλησία και ούτε οι άνθρωποι το επιθυμούν. Να απομακρύνουμε  ,αν μπορούμε, τη δοκιμασία; Ναι! Αλλά να μην αποφύγουμε το σταυρό που μας σώζει. Ο Κύριος δεν ευλογεί μια παρόμοια στάση. Δηλαδή ο Κύριος μας ζητεί να σηκώνουμε ο καθένας το σταυρό , το σταυρό της αυταπαρνήσεως του εαυτού. Χωρίς σταυρό δεν υπάρχει σωτηρία. Η σωτηρία δεν μας δίνεται μόνο με το Σταυρό του Κυρίου, αλλά και με την άρση του προσωπικού σταυρού∙ όταν περνάμε δια μέσου ενός πειρασμού, μιας αρρώστιας, ενός πόνου, μιας συμφοράς, συναντιόμαστε με το σταυρό που πρέπει να σηκώσουμε και αυτός γίνεται αληθινά ο σταυρός της σωτηρίας μας.
Να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο σταυρός μας είναι απαραίτητος για να σωθούμε. Να ζητάμε από τον Κύριο υγεία και καθετί καλό, αλλά να του ζητάμε και τη δύναμη ν’ αποδεχθούμε τη δοκιμασία, όταν μας αποστέλλεται. Να ζητάμε από τον Κύριο να μας ενισχύει στην πίστη, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε απέναντι σε όλους τους πειρασμούς που μας συμβαίνουν. Να του ζητάμε να μας βοηθήσει να βαστάζουμε με χαρά τη δοκιμασία. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος έλεγε: «Ψάξε να βρεις ένα γιατρό πριν αρρωστήσεις και προσευχήσου πριν την έλευση του πειρασμού».
Να προετοιμαζόμαστε να υποφέρουμε τη φυσική ή ηθική δοκιμασία. Όμως για να μπορέσουμε να υπομείνουμε τη δοκιμασία  και να ωφεληθούμε από αυτήν, πρέπει να ταπεινωθούμε. Να μην ταρασσόμαστε, βλέποντας ότι η δοκιμασία είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε , ένα πρόβλημα που δεν μπορούμε να επιλύσουμε , ένα μυστήριο για το καλό μας, για την πνευματική μας πρόοδο, που μας ενώνει με τη δοκιμασία του Κυρίου ο οποίος είχε έλεος για μας και μας έσωσε, γιατί μας αγαπάει. Είναι ένα μυστήριο που μας ενώνει με τον Κύριο ακόμη και τότε, όταν μας αφήνει να υποφέρουμε , και που μας σκουπίζει τα δάκρυα τότε, όταν γνωρίζει ότι υποφέρουμε για το καλό μας.
Εμείς δεν είμαστε μόνοι. Ο Θεός είναι μαζί μας. Να πιστεύουμε ότι ο φύλακας άγγελός μας μας συνοδεύει παντού, ότι η μητέρα του Κυρίου μας προστατεύει και στις καλές περιστάσεις και στις κακές. Να πιστεύουμε ότι το έλεος του Κυρίου μας συνοδεύει παντού.


Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν
Χωρίς φως, φωτισμένος»
Μετάφραση- επιμέλεια:
Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης
Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Στον άνθρωπο που δεν βλέπει καθαρά τον εαυτό του: Για τα πάθη




Οι άλλοι σου λένε ότι έχεις ένα απαίσιο πάθος , αλλά εσύ δεν τους πιστεύεις. Γιατί δεν τους πιστεύεις; Δεν ξέρεις ότι τη δυσμορφία του προσώπου μας την προσέχουν οι άλλοι πάντα πριν από εμάς; Το μάτι τα βλέπει όλα εκτός από τον εαυτό του. Οι άλλοι βλέπουν το πρόσωπό μας και χωρίς καθρέπτη, ενώ εμείς μόνο με καθρέπτη. Για την ψυχή μας καθρέπτης είναι ο Χριστός. Κοίταξε τον Χριστό- παρατήρησε για πολύ καιρό Αυτόν στον καθρέπτη της ψυχής σου- σκέψου θα έκανε Εκείνος αυτό που κρυφά κάνεις εσύ; Οπωσδήποτε όχι. Ο καθρέπτης λοιπόν , θα σου έδινε αρνητική απάντηση και αυτό σημαίνει δυσμορφία της ψυχής.
Ο άνθρωπος που πίνει όταν είναι μεθυσμένος βεβαιώνει όλο τον κόσμο ότι είναι νηφάλιος και ξέρει τί λέει. Ο αυτάρεσκος ούτε καν έχει συνείδηση ότι είναι τέτοιος. Και προσβάλλεται όταν κάποιος του λέει «μην κομπάζεις». Ήταν κάποτε ένας τέτοιος φίλαυτος, τον οποίο όλοι απέφευγαν διότι κανείς δεν ήθελε να μιλήσει μαζί του σοβαρά, αφού διαρκώς κόμπαζε. Για να συνετιστεί , προσπαθώντας όμως να μην τον προσβάλει ένας από τους ποιητές  μας, ο Λ. Νενάντοβιτς, του λέει: «Εάν εγώ έλεγα αυτά που λες με το δίκιο του ο κόσμος θα με αποκαλούσε ψεύτη». Δεν ειπώθηκε μάταια ότι τα πάθη είναι τυφλά. Είναι στην πραγματικότητα τυφλές δυνάμεις που τραβούν τον άνθρωπο στην πτώση.
Δείτε και αναγνωρίστε τα πάθη σας, λένε οι ηθικιστές . Αλλά είναι αρκετό αυτό; Εάν ο άνθρωπος δεν φοβηθεί και δεν σιχαθεί τα πάθη του έτσι όπως φοβάται και σιχαίνεται  κάποιες σωματικές ασθένειες, πράγματι δεν μπορεί να θεραπευτεί. Ας σκεφθεί ο καθένας μας τα πάθη ως σωματική αρρώστια. Αυτό είναι αποφασιστικής σημασίας. Ας σκεφθούμε για παράδειγμα τη φιλοδοξία ως πνευμονία, την πορνεία ως καρκίνο, τη φιλαργυρία ως φυματίωση, την εξάρτηση ως χολέρα, τη μέθη ως τύφο, τη λαιμαργία ως ερυθρά, την προκατάληψη ως ηλίαση, την αυταρέσκεια ως μούδιασμα από τέτανο. Τότε ο άνθρωπος μπορεί να κραυγάσει όπως ο προφήτης Ησαΐας: «π ποδν ως κεφαλς οκ στιν ν ατ λοκληρα, οτε τραμα οτε μλωψ οτε πληγ φλεγμανουσα· οκ στιν μλαγμα πιθναι οτε λαιον οτε καταδσμους.» ( Ησ . 1,6 )  ή όπως ο μετανοημένος απόστολος: «Ταλαπωρος γ νθρωπος! τς με ρσεται κ το σματος το θαντου τοτου;» ( Ρωμ. 7, 24 ) .
«Τς σθενεας μν λαβε κα τς νσους βστασεν.» ( Ματθ. 8, 17 ) . Κοίταξε και συ προς Αυτόν σαν σε καθρέπτη, για να μπορείς να δεις τις πληγές σου, άγγιξε Τον σαν ζωοδόχο μαγνήτη για να σε θεραπεύσει, προσκύνησέ Τον ως Θεό για να σου αποκαλύψει τα αιώνια μυστήρια.


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»

Σελ. 224-225

Αρχειοθήκη ιστολογίου