Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ


Βολαῖς ἀδελφοὺς οὐ διέσπων οἱ λίθοι,
Ὡς εἰς ἕν, ἄμφω συμπεπηγότας λίθον.
Πρώτῃ Ἰουλίοιο λίθοισιν Ἀνάργυροι ἤθλουν.

Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός οι Ρωμαίοι, που η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους την 1η Ιουλίου, ζούσαν στη Ρώμη τον 3ο αιώνα και ήταν αδέλφια. Γαλουχημένοι με τα νάματα της χριστιανικής πίστης, έχοντας τις ίδιες κλήσεις και ικανότητες, σπούδασαν την ιατρική επιστήμη ,την οποία ασκούσαν ως διακόνημα και αγάπη «ἀνθρώποις καὶ κτήνεσι τὰς ἰάσεις παρέχοντες» ( Συναξάρι 1ης Ιουλίου) , δηλαδή θεραπεύοντας ανθρώπους και άρρωστα ζώα, δείχνοντας ιδιαίτερη ευαισθησία «κοπιῶντας καὶ πεφορτισμένους,» ( Ματθ. 11:28 ) .
Οι δύο αδελφοί ιατροί δεν έπαιρναν χρήματα (ανάργυροι) , ακολουθώντας την ευαγγελική εντολή «δωρεάν λάβετε, δωρεάν δότε» και ενεργώντας πάντοτε προς δόξα και έπαινο του ονόματος του Θεού, στον οποίο προσεύχονταν να οδηγεί τα βήματά τους, ώστε να πράξουν κατάλληλα για τη σωτηρία του ασθενούς. Η πίστη τους ήταν πολύ μεγάλη, και ο Κύριος, που εισάκουε την προσευχή τους, επιβραβεύοντας την ανιδιοτέλεια και την πίστη των δύο αδελφών, ευλόγησε τη θεραπευτική τους ικανότητα συμπληρώνοντάς την και με το χάρισμα της θαυματουργίας σε περιπτώσεις πάρα πολύ δύσκολες ή ανίατες, τις οποίες η επιστήμη ήταν ανεπαρκής για να τις αντιμετωπίσει.
Έτσι, οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός είχαν αποκτήσει πολύ μεγάλη φήμη και προσέτρεχαν σε αυτούς από τα πέρατα της αυτοκρατορίας δαιμονισμένοι, χωλοί, τυφλοί, λεπροί, άρρωστοι που έπασχαν από κάθε είδους νοσήματα, προκειμένου να βρουν τη θεραπεία. Κι όταν γινόντουσαν καλά και θέλανε να ανταμείψουν τους γιατρούς που τους έσωσαν και επέμεναν να τους δώσουν χρήματα, εκείνοι ως μόνη αμοιβή ζητούσαν την ομολογία των ανθρώπων που θεραπεύονταν και την πίστη στον Χριστό.
Το αποτέλεσμα ήταν να εξαφθεί ο φθόνος των άλλων ιατρών και κατεξοχήν του δασκάλου τους στην ιατρική, για τον πρόσθετο λόγο ότι εκείνος ήταν ειδωλολάτρης και αυτοί χριστιανοί. Έτσι, καθώς αναφέρεται στο Συναξάρι τους , ο άνθρωπος που τους έμαθε την ιατρική τέχνη , τους παραπλάνησε και τους παρέσυρε σε κάποιο βουνό, για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα, κι εκεί τους επιτέθηκε (προφανώς μαζί με άλλους) και τους σκότωσε λιθοβολώντας τους το έτος 284.
Μερικοί από τους συναξαριστές γράφουν ότι πριν τους σκοτώσουν, οι άλλοι ζηλόφθονοι γιατροί τους είχαν κατηγορήσει στον αυτοκράτορα Καρίνο (257- 285 ) ότι κάνουν θαύματα ασκώντας μαγεία.
Ο Μάρκος Αυρήλιος Καρίνος, 49ος αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο οποίος κατά τα έτη 282-284 είχε διατελέσει καίσαρας του δυτικού τμήματος της αυτοκρατορίας , και στη συνέχεια (284-285) αυτοκράτορας σε ανταγωνισμό με τον Διοκλητιανό, έχει τη φήμη ενός από τους χειρότερους αυτοκράτορες ( η δυσφήμισή του οφείλεται πιθανότατα και στον Διοκλητιανό). Λέγεται πως παντρεύτηκε εννέα φορές και ήταν περιβόητος για τις ακολασίες και τις καταχρήσεις του.
Ακούγοντας , λοιπόν, τις κατηγορίες για τους διάσημους χριστιανούς γιατρούς , κάλεσε τους Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό και προσπάθησε να τους κάνει να αρνηθούν τη χριστιανική τους πίστη. Όμως, καθώς τους απειλούσε ότι θα τους τιμωρήσει πολύ αυστηρά, ξαφνικά το πρόσωπό του γύρισε, με αποτέλεσμα να κοιτάξει προς τη ράχη του! Τότε, οι Άγιοι προσευχήθηκαν στον Χριστό και τον θεράπευσαν . Η παράδοση αναφέρει πως ο σκληρός και άκαρδος Καρίνος , όταν είδε το θαύμα, μεταστράφηκε ευθύς και πίστεψε στον Χριστό Σωτήρα, αν και αυτό όχι μόνο δεν επιβεβαιώνεται από καμιά ιστορική πηγή, αλλά μάλλον αποκλείεται, δεδομένου του χαρακτήρα του συγκεκριμένου ανθρώπου. Όπως και να ‘χει , ο Καρίνος- είτε πίστεψε στον Θεό, είτε πείστηκε για την αθωότητα των Αγίων Αναργύρων, είτε δεν είχε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, για να τους καταδικάσει- τους άφησε ελεύθερους , και οι αφιλοκερδείς χριστιανοί γιατροί επέστρεψαν στο σπίτι τους, για να βρουν λίγο αργότερα τον θάνατο δια λιθοβολισμού από τους αντιζήλους τους.
Την Ακολουθία των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού, των Ρωμαίων, συνέταξε ο υμνογράφος Ιωσήφ, οι δε δύο αδελφοί απεικονίζονται με τα χαρακτηριστικά του ιατρικού επαγγέλματος.

Πηγή: «Άγιοι Ανάργυροι
ΟΙ ΙΑΤΡΟΙ»
ΣΟΦΙΑ Ν. ΣΦΥΡΟΕΡΑ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Πεδίο ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ Α.Ε.

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Δυο παραδείγματα της μετάνοιάς μας

 


Από τον αρχιμανδρίτη  Καλλίνικο Β. Νικολάου


Οι πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, οι αποκληθέντες «στύλοι» της Εκκλησίας , γίνονται οι διδάσκαλοί μας στην πνευματική ζωή, εφόσον οι ίδιοι προέτρεψαν τους πιστούς  να τους μιμηθούν. Να μιμηθούν την πίστη, την αγωνιστικότητα, την αφοσίωση, τη θυσία, τη Μετάνοια. Και οι δύο έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά και ένα από αυτά είναι η Μετάνοιά τους. Ο μεν Απόστολος Πέτρος κλαίει πικρώς μετανοώντας και ομολογώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό, όταν Τον αρνήθηκε τρις εκείνες τις φρικτές ώρες της δίκης του Ιησού Χριστού.
Ο δε απόστολος Παύλος γίνεται από μέγας διώκτης μέγας Απόστολος και θεμελιωτής της πίστεως στον Ιησού Χριστό στον κόσμο.
Ας δούμε τα χαρακτηριστικά των δύο αποστόλων. Ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε τον Κύριο Ιησού Χριστό. Στην πτώση τον οδήγησαν κάποιες αδυναμίες που προηγήθηκαν και την προετοίμασαν.
Πρώτον. Η αμφιβολία, η οποία φαίνεται σε δύο περιστατικά , κυρίευσε τον Πέτρο. Όταν ο Κύριος περπατά πάνω στα νερά της λίμνης Γενησαρέτ , ο Πέτρος ζητεί από τον Κύριο να πάει κοντά του, ο φόβος και η αμφιβολία όμως αρχίζουν να τον βυθίζουν. Ακόμη, όταν ο Κύριος συζητά με τους μαθητές Του, προλέγει τον θάνατό Του και την Ανάστασή Του, ο Πέτρος Τον καλεί να λυπηθεί τον εαυτό του και να μην πάει στα Ιεροσόλυμα, δείχνοντας ότι η αμφιβολία τον κυρίευσε.
Δεύτερον. Η υπερηφάνεια. Όταν ο Κύριος στο υπερώο που βρίσκονταν του ανήγγειλε την άρνησή του, ο Πέτρος με αυτοπεποίθηση και σιγουριά- εγωισμό- διακήρυξε ότι δεν θα χάσει την εμπιστοσύνη του στον Κύριο, αλλά διαψεύστηκε.
Τρίτον. Ο ύπνος και η ραστώνη. Πηγαίνοντας ο Κύριος στον κήπο της Γεσθημανής για να προσευχηθεί παίρνει μαζί Του και τρεις μαθητές. Ένας είναι και ο Πέτρος, ο οποίος γρήγορα κάμπτεται.
Τέταρτον. Το χτύπημα. Όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι να συλλάβουν τον Ιησού Χριστό, ο Πέτρος φέρεται βίαια, χτυπώντας με το μαχαίρι του έναν υπηρέτη. Ο Κύριος τον επιτιμά και τον προτρέπει να μην είναι βίαιος.
Πέμπτον. Ο Πέτρος ακολουθούσε εξ αποστάσεως τον Ιησού Χριστό. Ο φόβος κυριαρχούσε μέσα του.
Έκτον. Στην αυλή του αρχιερέως ο Πέτρος κάθεται ανάμεσα στους απίστους και αυτό επέδρασε καταλυτικά στην ψυχή του, ώστε φοβισμένος και δειλός να αρνηθεί τον Κύριό του.
Ο Πέτρος μετά το λάλημα του πετεινού και το βλέμμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αμέσως συνήλθε και βγήκε από την αυλή του σπιτιού που καθόταν και έκλαψε για την πτώση του. Ο Κύριός μας, παντογνώστης, γνωρίζοντας τι συνέβαινε στην ψυχή του Πέτρου δίνει ένα ενθαρρυντικό μήνυμα στον Πέτρο με τους αγγέλους: «ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ». Ο Πέτρος επισφραγίζει τη μετάνοιά του με την ομολογία του και το ατρόμητο κήρυγμά του την ημέρα της Πεντηκοστής, έχοντας τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο απόστολος Παύλος σκιαγραφεί την προσωπικότητά του ο ίδιος στην Προς Εφεσίους επιστολή του λέγοντας: «ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων τῶν ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη, ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ» ( γ’ 8 ) . Αδελφοί , μέσα από την εορτή των κορυφαίων, των γιγάντων της πίστεώς μας πρέπει να διδαχθούμε . Οι απόστολοί μας , δίδαξαν το Ευαγγέλιο με τα λόγια τους , μας αποκάλυψαν τη ζωή και τη διδασκαλία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού  όχι μόνο με τα λόγια αλλά πρωτίστως με τη ζωή τους, δίνοντας παράδειγμα σε όλους εμάς να εφαρμόζουμε το Ευαγγέλιο στη ζωή μας για να είμαστε γνήσιοι και αυθεντικοί μαθητές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

*Ο αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Β. Νικολάου είναι ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Καισαριανής , Βύρωνος και Υμηττού

Πηγή: δημοκρατία & ορθοδοξία
ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014
ΕΚΔΟΤΗΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ


Το ευαγγέλιο της Κυριακής



ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
Κεφ. ιστ’  ( 16 )
Στιχ.13-19 : Η ομολογία του Πέτρου και των μαθητών.

13 ᾿Ελθὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;
 14 οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν ᾿Ιωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ ᾿Ηλίαν, ἕτεροι δὲ ῾Ιερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν.
 15 λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι; 
16 ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. 
17 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 
18 κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.
 19 καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Σύντομη ερμηνεία

13 Κι αφού ήλθε ο Ιησούς στα μέρη της Καισάρειας που είχε κτίσει ο Φίλιππος , έκανε την εξής ερώτηση στους μαθητές του: Ποιος νομίζουν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ, ο υιός του ανθρώπου;
14 Κι αυτοί του είπαν: Άλλοι λένε ότι είσαι ο Ιωάννης ο βαπτιστής κι άλλοι ο Ηλίας , ενώ άλλοι πιστεύουν ότι είσαι ο Ιερεμίας ή ένας από τους παλαιούς προφήτες που αναστήθηκε από τους νεκρούς.
15 Τότε ο Ιησούς τους λέει: Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι;
16 Ο Σίμων Πέτρος τότε του αποκρίθηκε: Εσύ είσαι ο Χριστός, ο φυσικός και μονογενής Υιός του Θεού , που δεν είναι νεκρός όπως τα είδωλα, αλλά ζει παντοτινά.
17 Τότε του αποκρίθηκε ο Ιησούς: Μακάριος και ευτυχισμένος είσαι, Σίμων, γιε του Ιωνά, διότι την αλήθεια αυτή της ορθής πίστεως δεν σου τη φανέρωσε κανείς άνθρωπος, αλλά ο Πατέρας μου που είναι στους ουρανούς.
18 Κι εγώ λοιπόν σου λέω ότι εσύ είσαι Πέτρος, και επάνω στο βράχο της αληθινής πίστεως που ομολόγησες, κι έγινες με την ομολογία σου αυτή ο πρώτος λίθος της πνευματικής μου οικοδομής, θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου. Κι ο θάνατος και οι οργανωμένες δυνάμεις του κακού δεν θα υπερισχύσουν και δεν θα νικήσουν την Εκκλησία, η οποία θα είναι αιώνια και αθάνατη.
19 Και θα σου δώσω την εξουσία να εισάγεις στη βασιλεία των ουρανών κάθε άνθρωπο άξιο να εισέλθει, και να αποκλείεις απ’ αυτήν κάθε ανάξιο. Και οποιοδήποτε αμάρτημα δέσεις και το διακηρύξεις ασυγχώρητο πάνω στη γη, θα είναι δεμένο και ασυγχώρητο και στους ουρανούς∙ ενώ οποιοδήποτε αμάρτημα λύσεις με συγχώρηση πάνω στη γη, θα είναι συγχωρημένο και στους ουρανούς.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Η πίστη στο Χριστό αλλάζει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο



Ασφαλώς έχουμε μέσα στην ψυχή μας και αγαθές διαθέσεις, όχι μόνο κακές ∙ και πολλές φορές υπακούουμε στις αγαθές κινήσεις και κάνουμε πολλά καλά πράγματα τα οποία μας φέρνουν κοντά στο Θεό , τα οποία αυξάνουν την πίστη μας. Αν δεν έχουμε την πίστη ως θεμέλιο, είναι δυνατόν άλλοτε να κάνουμε το καλό και άλλοτε να κάνουμε κακό, άλλοτε να είμαστε καλοί και άλλοτε να μην είμαστε καλοί. Ενώ,  όποιος έχει πίστη στο Χριστό, όποιος αφήνεται στο να καθοδηγείται από το Χριστό δεν κάνει πλέον το κακό, γιατί έχει κατά Θεόν γεννηθεί και ο Θεός τον οδηγεί στην κατάσταση του να μην κάνει το κακό. Ακόμη και αν κάποτε το θέλει, δεν μπορεί πλέον να κάνει κακό!
Στο Γεροντικό γίνεται λόγος για ένα γέροντα που από την πολύ μεγάλη αγαθότητα δεν ήξερε πλέον τί είναι η κακία. Δεν μπορούσε πλέον να σκεφτεί το κακό, να πράξει το κακό, να μιλήσει για το κακό. Ήταν τόσο αγαθός , ώστε δεν μπορούσε κανείς να τον αποσπάσει από το αγαθό. Γιατί; Διότι η αγαθότητά του ήταν θεμελιωμένη στην πίστη στο Χριστό. Όποιος πιστεύει στο Χριστό έχει και τη βοήθεια του Χριστού.
Στην προς Εφεσίους επιστολή διατυπώνεται από τον Απόστολο Παύλο η επιθυμία «κατοικσαι τν Χριστν δι τς πστεως» ( Εφεσ. 3,17 ) . Η πίστη φέρνει το Χριστό κοντά μας. Η πίστη φέρνει το Χριστό μέσα μας. Η πίστη κάνει το Χριστό να εργάζεται μέσα στην ύπαρξή μας και μέσα στη ζωή μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όποιος πιστεύει σώζεται. Όποιος πιστεύει είναι ευάρεστος στο Θεό. Όποιος πιστεύει έχει ζωή θεμελιωμένη στην πίστη. Όποιος πιστεύει στο Θεό δεν μπορεί να αδιαφορεί για το Θεό.

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν
Χωρίς φως, φωτισμένος»
Μετάφραση- επιμέλεια:
Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Στο δρόμο προς τη Δαμασκό



Η Δαμασκός σε υψόμετρο 690 μ. ήταν μία από τις ομορφότερες πόλεις με τους άραβες ποιητές να την αποκαλούν «οφθαλμό όλης της Ανατολής». Πλησίαζε μεσημέρι όταν ο Σαύλος και η συνοδεία του έφτασαν κοντά στην πράσινη όαση της πεδιάδας της Δαμασκού. Ξαφνικά άστραψε ένα λαμπερό φως γύρω του που τον ανάγκασε να πέσει καταγής. Τότε μία φωνή ακούστηκε να του λέει στη γλώσσα των Πατέρων του: «Σαολ Σαολ, τ με δικεις;». Με έκπληξη ρωτά ο Σαύλος: «Τς ε, κριε;» για να λάβει την απάντηση: «γ εμι ᾿Ιησος, ν σ δικεις». Το φως της αλήθειας έλαμψε στην ψυχή του καθιστώντας τον «ακόλουθο και δούλο Ιησού Χριστού» όπως συνήθιζε να υπογράφει τις επιστολές του. «Τί ποιήσω Κύριε;» ρωτά όλο προσμονή και αγωνία. Ο Ιησούς τον προτρέπει να σηκωθεί και να μπει στην πόλη όπου θα του πουν τι πρέπει να κάνει.
Ο Σαύλος υπάκουσε αλλά όταν άνοιξε τα μάτια του που τα είχε κλειστά λόγω της εκτυφλωτικής λάμψης , διαπίστωσε ότι ήταν τυφλός. Οι συνοδοί του τον οδήγησαν στην πόλη περνώντας από μία πύλη που και σήμερα ονομάζεται «Η Πύλη του Παύλου». Για τρεις ημέρες έμεινε νηστικός χωρίς να φάει και να πιει τίποτε.
Τότε τον επισκέφθηκε ο Ανανίας , ένας από τους Εβδομήκοντα Αποστόλους, υπακούοντας στην εντολή του Κυρίου που του είπε: «Πορεου, τι σκεος κλογς μο στιν οτος το βαστσαι τ νομ μου νπιον θνν …γ γρ ποδεξω ατ σα δε ατν πρ το νματς μου παθεν». Ο Ανανίας αν και επιφυλακτικός υπάκουσε και έθεσε τα χέρια του πάνω στον Σαύλο λέγοντας του: «Αδελφέ, ο Κύριος που σου φανερώθηκε στο δρόμο, με έστειλε για να ξαναβρείς το φως σου και να φωτισθείς από τον Άγιο Πνεύμα». Αμέσως καθάρισαν τα μάτια του, ξαναβρήκε το φως του και σηκώθηκε. Αφού δέχθηκε τη διδασκαλία του Χριστού από τον Ανανία βαπτίστηκε Χριστιανός.
Από τότε έως σήμερα «Ο δρόμος της Δαμασκού» σηματοδοτεί την μεταστροφή κάθε ανθρώπου στην οδό του Χριστού. Μετά την συγκλονιστική εμπειρία του, ο Παύλος, αισθάνθηκε την ανάγκη περισυλλογής γι’ αυτό και κατέφυγε στην έρημο της Αραβίας , στο βασίλειο των Ναβαταίων, νότια της Δαμασκού. Στα τρία χρόνια της παραμονής του στον άγονο τόπο που στάθηκε τροφός προφητών, όπως ο Ιωάννης ο Πρόδρομος , επεξεργάστηκε μέσα του τα νέα δεδομένα της μεταστροφής του και έθεσε τις πνευματικές βάσεις του ιεραποστολικού του έργου.

Πηγή: «Οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι, ακρογωνιαίοι λίθοι της Εκκλησίας του Χριστού
Άγιοι Πέτρος και Παύλος
ΕΥΓΕΝΙΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΟΥ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Α.Ε.

ΑΘΗΝΑ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2014

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Για την σχέση μας με την τεχνολογία



[Αγαπητή εν κυρίω Τ.Μ.!


Πολλή και κάθε είδους τεχνολογία επέτρεψε ο Κύριος στον άνθρωπο να εφεύρει και τη χρησιμοποιούσαν και πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι στη συνέχεια αναγνωρίστηκαν μέσα στην Εκκλησία ως άγιοι. Η τεχνολογία δεν τους εμπόδισε να δώσουν την καρδιά τους ολοκληρωτικά στον Θεό.
Ο υπολογιστής ανήκει στην ίδια ομάδα. Κάποιοι δημοσιεύουν στον υπολογιστή θρησκευτική γραμματεία, κι άλλοι κάνουν ασχήμιες. Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνολογία κάποιοι σώζονται κι άλλοι χάνονται ήδη εδώ στη γη. Επομένως, μη δειλιάζετε με φόβο εκεί που δεν υπάρχει φόβος.
Να ζείτε κατά τις εντολές του Θεού και να αποδίδετε τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Και θα σωθούμε. ]

Πηγή: «με λεπτότητα και αγάπη
Επιστολές του Γέροντα Ιωάννη
της Μονής των Σπηλαίων ( Πσκωφ )
σελ.222-223

Εκδόσεις : εν πλω

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Το ευαγγέλιο της Κυριακής

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφ. δ΄  ( 4 )

Στιχ.:18-23. Οι πρώτοι μαθητές.




18 Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ ᾿Ανδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς·
19 καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.
20 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.
21 Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, ᾿Ιάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς.
22 οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.
23 Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ ᾿Ιησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Σύντομη ερμηνεία

18 Κι ενώ περπατούσε κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δυό αδελφούς, τον Σίμωνα , τον οποίο κατόπιν ονόμασε Πέτρο, και τον Ανδρέα τον αδελφό του, οι οποίοι έριχναν δίχτυα στη θάλασσα , διότι ήταν ψαράδες.
19 Και τους λέει: Ακολουθήστε με , και θα σας κάνω ικανούς να ψαρεύετε αντί για ψάρια ανθρώπους. Αυτούς θα ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος.
20 Κι αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα τους και τον ακολούθησαν.
21 Κι αφού προχώρησε πιο πέρα από εκεί, είδε άλλους δύο αδελφούς , τον Ιάκωβο, τον γιο του Ζεβεδαίου, και τον Ιωάννη τον αδελφό του, να ετοιμάζουν τα δίχτυα τους μέσα στο πλοίο μαζί με τον πατέρα τους Ζεβεδαίο. Και τους κάλεσε.
22 Κι αυτοί αμέσως άφησαν το πλοίο και τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.
23 Και περιόδευε ο Ιησούς όλη τη Γαλιλαία διδάσκοντας στις συναγωγές τους , όπου κάθε Σάββατο μαζεύονταν οι Εβραίοι για να ακούσουν την ανάγνωση της Αγίας Γραφής και να προσευχηθούν. Και κήρυττε εκεί το χαρμόσυνο άγγελμα ότι πλησίαζε ο χρόνος της πνευματικής βασιλείας, που θα έφερνε στους ανθρώπους την απολύτρωση και τη χαρά. Και θεράπευε κάθε είδους ασθένεια και αδιαθεσία στο λαό.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»




Προσευχή και εκκλησιασμός



Ποια η πρόχειρη δικαιολογία των πολλών; Μπορώ, λέγει, να προσευχηθώ και στο σπίτι μου, δεν μπορώ όμως να ακούσω κάποια ομιλία και διδασκαλία. Απατάσαι άνθρωπε! Μπορείς βέβαια να προσευχηθής και στο σπίτι σου, να προσευχηθής όμως όπως στην Εκκλησία, είναι αδύνατο, όπου υπάρχει τόσο μεγάλο πλήθος πατέρων, όπου στέλνεται προς τον Θεό φωνή από ολόκληρο το λαό. Δεν εισακούεσαι από τον Κύριο τόσο όταν προσεύχεσαι μόνος σου, όσο όταν προσεύχεσαι μαζί με τους πνευματικούς σου αδελφούς. Διότι εδώ στην εκκλησία υπάρχει και κάτι το επί πλέον∙ και αυτό είναι η ομόνοια , η συμφωνία, ο σύνδεσμος της αγάπης και οι προσευχές των ιερέων. Γι’ αυτό βέβαια παρίστανται και οι ιερείς, ώστε οι ευχές του πλήθους, που είναι και ασθενέστερες, ενισχυόμενες με τις δυνατότερες προσευχές των ιερέων να ανέλθουν στο θρόνο του Θεού μαζί. Εξ άλλου, ποια ωφέλεια  μπορεί να προκύψει από την ομιλία, , όταν δεν συνοδεύεται από την προσ- ευχή; Αυτό ακριβώς λένε και οι Απόστολοι ∙ “Εμείς θα αφοσιωθούμε στην προσευχή και στη διακονία του λόγου” (Πράξ. 6,6 ) . Το ίδιο κάνει και ο Παύλος στους πρόλογους των επιστολών του, όπου προσεύχεται ώστε το φως της προσευχής να βοηθήση στην ορθή ανάπτυξι της διδασκαλίας, όπως ακριβώς βοηθάει το φως του λυχναριού.
Αν συνηθίσης να προσεύχεσαι σωστά, δε θα χρειάζεσαι τη διδασκαλία των συνδούλων σου, διότι ο ίδιος ο Θεός θα σου φωτίση το νου χωρίς τη μεσολάβησι μεσίτη. Αν η προσευχή μόνο ενός ανθρώπου έχη τόση μεγάλη δύναμι, πολύ μεγαλύτερη δύναμι έχει η προσευχή που γίνεται από πλήθος ανθρώπων. Διότι είναι μεγαλύτερη η δύναμί της και πολύ πιο μεγαλύτερη η παρρησία από την ιδιωτική προσευχή και από εκείνην που γίνεται στο σπίτι. Από πού γίνεται αυτό φανερό; Άκουσε τον ίδιο τον Παύλο που λέγει: “Ο Οποίος μας έσωσε  από τόσο μεγάλο θάνατο και μας σώζει, ελπίζουμε όμως ότι και πάλι θα μας σώση, αν μας βοηθήστε και σεις με την προσευχή σας, ώστε να αποδοθή ευχαριστία από πολλούς για λογαριασμό μας για την χάρι που έδειξε ο Θεός σε μας” ( Β’ Κορ. 1,10 ).
Αν λοιπόν η προσευχή της εκκλησίας ωφέλησε τον Πέτρο και έβγαλε από την φυλακή το στύλο εκείνο, πες μου, πως εσύ περιφρονείς τη δύναμί της και πώς θα δικαιολογηθής; Άκουσε και τον ίδιο τον Θεό που λέγει ότι σπλαχνίζεται το πλήθος όταν Τον παρακαλή με όλη την καλή διάθεσι. Διότι απολογούμενος στον Ιωνά, του λέγει σχετικά με την κολοκυθιά∙ “Εσύ λυπήθηκες για μια κολοκυθιά για την οποία δεν κοπίασες ούτε την έθρεψες ∙ εγώ δε θα λυπηθώ για την μεγάλη πόλι της Νινευί, στην οποία κατοικούν μέσα περισσότερο από εκατόν είκοσι χιλιάδες άνθρωποι;” ( Ιωνάς 4, 10-11 ) .  Δεν αναφέρει τυχαία ο Θεός των αριθμό των κατοίκων, αλλά για να μάθης ότι είναι μεγάλη η δύναμις της ομαδικής προσευχής.
( Περί Ακαταλήπτου Γ΄, ΕΠΕ 35, 104-106. PG 48, 725-727 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους



Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Τι στάση οφείλει να έχει ένας αυθεντικός χριστιανός με τις βαριές και αθεράπευτες αρρώστιες ( καρκίνος, AIDS κ.α




Ένας γνήσιος, αυθεντικός χριστιανός, πρέπει όλα να τα εκλαμβάνει ότι είναι από τα χέρια του Θεού. Δηλαδή, αν οδηγήθηκες σε μια αρρώστια , αυτό σημαίνει ότι η αρρώστια σου είναι απαραίτητη για τη σωτηρία, αν βέβαια η συγκεκριμένη αρρώστια δε σε αποδομεί ως άνθρωπο. Αν όμως η αρρώστια αυτή σε αποδομεί ως άνθρωπο με τους βασανιστικούς πόνους, με τη βλάβη στο νου, σ’ αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε τίποτε, γιατί ένας αποδομημένος άνθρωπος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει επωφελώς αυτή την κατάσταση ως ένα ευεργετικό γι’ αυτόν μέσο.
Υπάρχουν πράγματα ανεξήγητα: από τη στιγμή που μια αρρώστια σε αποδομεί, σου στερεί τη δυνατότητα της σκέψης, σου νεκρώνει τη δύναμη της αντίστασης, όταν συναισθάνεσαι την κατάστασή σου, να φτάνεις στο σημείο να μην μπορείς να κατανοήσεις σε ποια κατάσταση έφτασες, αυτό το πράγμα είναι ανεξήγητο. Ανεξήγητες είναι οι μη ιάσιμες ασθένειες. Ανεξήγητες είναι οι ασθένειες που καταργούν τις ικανότητες του ανθρώπου, που καταργούν τον άνθρωπο ως άνθρωπο. Το ίδιο και οι παιδικές αρρώστιες είναι ακατανόητες. Δηλαδή είναι ακατανόητο να υποφέρεις στην παιδική ηλικία, τη στιγμή που δεν έφταιξες, δεν προκάλεσες την συγκεκριμένη αρρώστια και, παρά ταύτα, την έχεις. Είναι ανεξήγητο και πρέπει ν’ αναγνωρίζουμε από τον ουρανό μέχρι τη γη ότι η ταλαιπωρία δεν έχει ικανοποιητική ερμηνεία, είναι ένα πρόβλημα άλυτο και παραμένει άλυτο σε πολλές περιπτώσεις –αν το δούμε από πολλές όψεις, δηλαδή και ως προς την απομάκρυνση της ταλαιπωρίας, την ανάκτηση της υγείας- και παραμένει ανεξήγητο ως πραγματικότητα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση δεν έχουμε μια ερμηνεία ικανοποιητική για την ασθένεια. Είναι όμως δυνατόν για κάποια ασθένεια που μπορούμε να την υπομείνουμε και δεν μας αποδομεί ως ανθρώπους να την αποδεχτούμε, με το σκεπτικό ότι, αφού οδηγηθήκαμε σ’ αυτή την ασθένεια, μας είναι ωφέλιμη και μπορεί να μας βοηθήσει στην ψυχική , πνευματική μας πρόοδο. Είναι τελικά προσωπικό αγώνισμα αυτού που υπομένει.
-         Ακόμη και τότε που , για παράδειγμα , θα μείνει κάποιος ας πούμε μετά από κάποιο ατύχημα , τυφλός, ανάπηρος  από το ένα χέρι , το ένα πόδι;
Ναι, και τότε ο άνθρωπος που είναι συνειδητός χριστιανός και γνωρίζει ότι και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες πρέπει να επωφεληθεί από αυτή την κατάσταση για την πνευματική του πρόοδο.
Μόνο έτσι μπορεί να αποδείξει ότι έχει πραγματική πίστη στο Θεό. Όποιος δεν έχει πίστη δεν μπορεί να συμπεριφερθεί με τον πιο πάνω τρόπο, ενώ κάποιος που έχει πίστη πρέπει να σηκώσει το σταυρό του και να ακολουθήσει τον Κύριο.

Πηγή: «Ο Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν
Χωρίς φως, φωτισμένος»
Μετάφραση- επιμέλεια:
Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Καραϊσαρίδης

Εκδόσεις ΑΘΩΣ

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Το ευαγγέλιο της Κυριακής


ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
ΚΕΦ. ι΄ (10)
Στιχ: 32-33, 37-38. Να ομολογούμε την πίστη μας στον Χριστό.
32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς·
 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
37 ῾Ο φιλῶν πατέρα μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ φιλῶν υἱὸν θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·
38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος
 Κεφ. ιθ’ ( 19 )
Στιχ: 27-30. Οι αμοιβές σε όσους άφησαν τα πάντα για τον Χριστό.

 27 Τότε ἀποκριθεὶς Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν;
28 δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ.
29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἀδελφοὺς ἀδελφὰς πατέρα μητέρα γυναῖκα τέκνα ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει.
30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

Σύντομη ερμηνεία
Κεφ .ι΄ (10 )
Στιχ.32-33, 37-38
32 Μη λογαριάζετε λοιπόν τους διωγμούς και τους κινδύνους , αλλά να λογαριάζετε τις μεγάλες αμοιβές που σας περιμένουν. Καθένας που να με ομολογήσει ως Σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους που καταδιώκουν την πίστη μου, θα τον ομολογήσω κι εγώ ως δικό μου πιστό μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς.
33 Εκείνος που θα με αρνηθεί ως Θεάνθρωπο Σωτήρα μπροστά στους ανθρώπους , αυτόν θα τον αρνηθώ κι εγώ και δεν θα τον αναγνωρίσω ως δικό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς.
37 Εκείνος που αγαπά τον πατέρα του ή τη μητέρα του περισσότερο από μένα, και με αρνείται για να μη χωρισθεί από τους γονείς του, δεν αξίζει για μένα. Κι εκείνος που αγαπά το γιο του ή την κόρη του περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος να λέγεται μαθητής μου.
38 Κι εκείνος που δεν παίρνει την απόφαση να υποστεί σταυρικό θάνατο και δεν ακολουθεί πίσω μου με την απόφαση αυτή δεν μιμείται δηλαδή σε όλα το παράδειγμά μου, δεν αξίζει για μένα.
Κεφ. ιθ΄ ( 19 )
Στιχ. 27-30
27 Τότε του αποκρίθηκε ο Πέτρος: Να, εμείς όλα τα αφήσαμε και σε ακολουθήσαμε. Τί άραγε θα μας δοθεί ως αμοιβή;
28 Κι ο Ιησούς τους είπε: Αληθινά σας λέω ότι εσείς που με ακολουθήσατε , όταν ξαναγεννηθεί ο κόσμος και θα έχει συντελεσθεί η ανάσταση των νεκρών, οπότε θα καθίσει ο υιός του ανθρώπου θρόνο λαμπρό, αντάξιο της δόξας του, θα καθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους δικάζοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ.
29 Και καθένας που άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για να μείνει ενωμένος και να μη χωρισθεί από μένα, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα σ’ αυτή τη ζωή και θα κληρονομήσει και την αιώνια ζωή.
30 Πολλοί μάλιστα που είναι στον κόσμο αυτό πρώτοι, θα είναι στο άλλο κόσμο τελευταίοι ,και πολλοί τελευταίοι θα είναι εκεί πρώτοι.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»




Αρχειοθήκη ιστολογίου