Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Βραβείο για την πίστη αλλά και την καλοσύνη



Ήρθε να προσκυνήσει και να ευχαριστήσει την Παναγιά  περί τα τέλη Μαΐου του 2006 ένας προσκυνητής μέσης ηλικίας από την παραλιακή Φωκίδα.
“-  Ήρθα να ευχαριστήσω την Παναγία, είπε, γιατί μου έκανε μεγάλο θαύμα κι μου έσωσε το μάτι μου από σίγουρη τύφλωση.
Και πρόσθεσε:
-           Αρχές του μηνός φρεζάριζα (έσκαβα) το περιβόλι, για να φυτέψω καμία ντοματούλα. Επειδή είναι μεγάλο το κτήμα, εκεί φυτεύει και ένας συγγενής μου . Καθώς λοιπόν γύριζαν τα σκαπτικά, πετάχθηκε λίγο χώμα στο μάτι μου. Σταμάτησα αμέσως και αναζήτησα λίγο νερό για να το πλύνω. Είδα στη ρίζα του δένδρου που ήταν δίπλα μου ένα μπουκάλι με εμφιαλωμένο νερό . Σκέφθηκα ότι το είχε αφήσει εκεί ο συγγενής μου. Σκύβω, το παίρνω βιαστικά, και το γυρίζω στο μάτι μου για να το ξεπλύνω. Όμως αυτό δεν ήταν νερό, αλλά καυστικό υγρό! Το τι ένοιωσα όταν έπεσε στο μάτι μου, δεν περιγράφεται! Αμέσως όμως φώναξα μέσα από την ψυχή μου έντρομος: “Παναγία μου!”Κι εκείνη πρόφθασε! Το καυστικό υγρό δεν έκοψε το μάτι μου, παρ’ όλο τον αβάσταχτο πόνο που ένιωσα! Η δύναμη που έχει το Όνομά Της έσβησε την υγρή φωτιά που τύλιξε το πιο ευαίσθητο όργανο του ανθρώπου, το μάτι. Ως γνωστόν , και μόνη η επαφή ενός καυστικού υγρού ανοίγει πληγή ακόμη και σ’ ένα χέρι, πόσο μάλλον στο μάτι”.
Όσοι τον άκουγαν και έβλεπαν γερά και τα δυο του μάτια, σταυροκοπήθηκαν, θαύμασαν και δοξολόγησαν τον Θεό για την ακατανίκητη Χάρη και δύναμη που έχει δώσει στην Υπεραγία Μητέρα Του, την προστάτιδα του ανθρωπίνου γένους.
Και κάτι άλλο αξιοσημείωτο και θαυμαστό που είπε αυτός ο άνθρωπος: Κράτησε μυστικό από τους συγγενείς του το γεγονός ,για να μην το μάθει ο συγγενής του που άφησε εκτεθειμένο το καυστικό υγρό, και μάλιστα μέσα σε μπουκάλι νερού, και στενοχωρηθεί!
“- Δεν θέλω εξ αιτίας μου να στενοχωριέται κανένας άνθρωπος. Δεν θέλω ταραχές και φιλονεικίες!”
Κατόπιν αυτών συμπεραίνει κανείς ότι το θαύμα έγινε όχι μόνο γιατί υπήρχε πίστη, αλλά και πολλή καλωσύνη. Δώρα Θεού αλλά και καλή προαίρεση. Υπήρξε πράγματι άξιος αυτός ο άνθρωπος για τη Θεομητορική βοήθεια.


Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
& ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
           ΔΩΡΙΔΑ 2007


Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

ΑΓΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ



Είναι ιδιαιτέρως σωτήριο να τρέφουμε την ψυχή μας με τον Άφθαρτο και Άγιο Άρτο. Αν τύχει να πεθάνει ο άνθρωπος την ημέρα κατά την οποία μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, τότε, χάριν της Αγίας Μεταλήψεως , την ψυχή του θα παραλάβουν στα χέρια τους οι άγιοι Άγγελοι , και όλες τις επουράνιες δοκιμασίες θα τις περάσει άνετα.
ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ
Κατά το Μυστήριο της μετάνοιας, ή κατά την εξομολόγηση , η οποία είναι ένα και το αυτό, σχίζονται τα γραμμάτια, δηλαδή καταστρέφεται το χειρόγραφο των αμαρτιών μας, και η Μετάληψη του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Χριστού μας παρέχει τις δυνάμεις ώστε να αναγεννηθούμε πνευματικά.
ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ
Μετά τη Μετάληψη, πρέπει να ζητήσουμε από τον Θεό να διατηρήσουμε επαξίως τη Δωρεά και ο Θεός να μας δώσει τη δύναμη να μην γυρίσουμε πίσω, δηλαδή στις παλιές μας αμαρτίες.

Εάν με πίστη ανεπικρίτως μεταλαμβάνουμε τα Μυστήρια του Σώματος κι του Αίματος του Χριστού, τότε όλες οι μηχανορραφίες του εχθρού οι οποίες μας στενοχωρούν μένουν αργές και ανενεργές. Ανεπικρίτως δε  μεταλαμβάνουμε ,όταν συμμετέχουμε στο Μυστήριο αυτό, πρώτον, με ειλικρινή και ταπεινή μετάνοια, εξομολόγηση όλων των αμαρτιών μας και με ακλόνητη αποφασιστικότητα να μην επανέλθουμε σε αυτές, και, δεύτερον, αν συμμετέχουμε χωρίς μνησικακία, συμφιλιωμένοι στα βάθη της καρδιάς μας με όλους όσοι μας λύπησαν
ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Δύσκολο να πει κανείς τί είναι καλύτερο∙ να μεταλαμβάνουμε συχνά ή σπανίως των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού. Ο Ζακχαίος υποδέχθηκε με χαρά  στο σπίτι του τον αγαπημένο επισκέπτη, τον Κύριο, και καλώς έπραξε. Ενώ ο εκατόνταρχος , από ταπεινοφροσύνη , αναγνωρίζοντας την αναξιότητά του, δεν αποφάσισε να τον δεχτεί και καλώς έπραξε και αυτός. Οι πράξεις του ,αν και ερχόμενες σε αντίθεση, είναι ταυτόσημες ως προς το κίνητρο. Και ενώπιον του Θεού φάνηκαν εξίσου άξιες. Η ουσία βρίσκεται στο ότι πρέπει να ετοιμάζουμε δεόντως τον εαυτό μας για το μέγα Μυστήριο.
ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ


Πηγή: «ΟΠΟΥ ΘΕΟΣ, ΓΑΛΗΝΗ
Πνευματικές παραινέσεις
Των Γερόντων της Όπτινα»
Επιμέλεια-Πρόλογος 
ΗΛΙΑΣ ΛΙΑΜΗΣ

Εκδόσεις ατέρμονον

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Στον αντιγραφέα Νάρκισσο Π. για την επαναφορά των αμαρτωλών.



Γράφεις πως πάντοτε  έλεγες στον καθένα την αλήθεια κατάματα και πως γι’ αυτό είχες πολλές δύσκολες καταστάσεις στη ζωή σου. Αυτό δεν με παραξενεύει. Σπανίζει ένας ασθενής να αγαπά τον γιατρό που με ιδιαίτερο τόνο του ανακοινώνει ανίατη και θανατηφόρο νόσο. Η αγάπη απέναντι στους αδελφούς μας βρίσκεται όχι στο να τους επιπλήττουμε πάντοτε αυστηρά, αλλά να τους λέμε εκείνους τους λόγους που θα τους χρησιμεύουν υπηρετώντας τη σωτηρία τους. Θυμήσου πως ο σωτήρας μας δεν κατακεραύνωσε την αμαρτωλή γυναίκα που οι Φαρισαίοι οδήγησαν στον λιθοβολισμό, αλλά στοργικά της είπε: «Πήγαινε κόρη, και μην αμαρτάνεις άλλο». Όταν ο απόστολος Ανανίας συνάντησε τον τυφλωμένο Σαύλο δεν τον αντιμετώπισε με απαξίωση και επίπληξη επειδή δίωκε τους χριστιανούς , αλλά τον χαιρέτησε ευαγγελικά : «Σαούλ αδελφέ»! ( Πράξ. 9,17 )  .
Λέγεται για κάποια μοναχή, ότι εξομολογήθηκε στον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ  και του ομολόγησε ότι πάσχει από δυνατή οργή και νευρικό θυμό. Ανέμενε από τον άνθρωπο του Θεού μεγάλη επίπληξη και βαρύ κανόνα. Αλλά αντί επιπλήξεων και κανόνα τα αυτιά της χάιδεψαν οι παρακάτω στοργικές λέξεις του πνευματικού γέροντα: «Μα τί  λες αδελφή; Κοίταξε βαθιά μέσα σου, υπάρχει ένας υπέροχος ήσυχος χαρακτήρας , πραγματικά μαγευτικός, μετριόφρων και σεμνός!». Σαν απαλή βροχή που πέφτει στη διψασμένη γη ,έπεσαν αυτές οι στοργικές λέξεις στην ψυχή της γυναίκας . Ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της, αλλά ταυτόχρονα γέμισε αυτοπεποίθηση. Δηλαδή εδώ έχουμε τις δύο σημαντικότερες συνθήκες για την επαναφορά! Αυτό το παράδειγμα μας δείχνει πώς μπορούμε να πετύχουμε να ανυψώσουμε τους ανθρώπους με λόγο στοργικό και ευχάριστο , βοηθώντας τους παράλληλα να ανυψωθούν και ως προς τα έργα τους. Όταν μπορούμε να αφυπνίσουμε τον άνθρωπο που κοιμάται με χάδι, γιατί να τον χτυπήσουμε με μαστίγιο; Εσύ τώρα μπορείς να μου πεις: μα ο Άγιος Σεραφείμ ,δεν είπε την αλήθεια σε εκείνη τη γυναίκα κατάματα, ενώ εγώ λέω στον καθένα την αλήθεια κατά πρόσωπο! Ο Άγιος Σεραφείμ είπε την αλήθεια, αλλά την αλήθεια εκείνη, που δεν έφερε τη γυναίκα στο σημείο να εκφραστεί με θυμό και οργή . Αφού η γυναίκα μερικές φορές παραδιδόταν στον θυμό, αλλά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής της ήταν εντελώς ήσυχη και σεμνή. Και ο Άγιος Θεός ως άριστος παιδαγωγός  και γιατρός ,ανύψωσε εκείνο που είναι καλό μέσα στην ψυχή της, αποσιωπώντας εκείνο που είναι κακό. Αφού τί νόημα θα είχε να μιλήσει περί του κακού για το οποίο ήδη η ίδια γυναίκα είχε μιλήσει; Εσύ όμως, έχεις εντελώς αντίθετη μέθοδο , εσύ λες κατά πρόσωπο ό,τι κακό έχει η ηθική αρρώστια κάποιου ανθρώπου! Και αυτό τονισμένο αυστηρά και κακοπροαίρετα. Παράλληλα , εκείνο που είναι καλό σε κάποιον αμαρτωλό το αποσιωπάς. Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εκείνον του οποίου το όνομα μπήκε στον Συναξαριστή.
Από τα ίδια χείλη μπορεί να βγει ψυχρός και θερμός αέρας . Ανάλογα των περιστάσεων τοποθετούμε τα χείλη ώστε ν’ αφήσουν κρύο ή ζεστό αέρα. Έτσι και στην πνευματική εργασία. Εκεί  όπου ο αμαρτωλός μπορεί να επανέλθει με τη ζεστασιά της αγάπης, εκεί δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε ψυχρή τιμωρία και κριτική. Μερικές σπάνιες φορές ,είναι αναγκαίο να φωνάζεις όπως ο Χριστός στον Πέτρο: «Φύγε από εμένα!». Ή όπως ο Πέτρος στον Σίμωνα τον μάγο: «Τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν» ( Πράξ. 8, 20 ) .  Όταν όμως υπάρχει αλοιφή για την πληγή, δεν κάνεις εγχείρηση.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»

εκδόσεις «εν πλω»

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Διέξοδοι στην σύγχρονη πνευματική κρίση (συνέχεια)



…Δίχως τον Χριστό  η ζωή θα είναι άχαρη , άφωτη και φοβισμένη. Δεν μπορώ να πω ότι η χριστιανική ζωή δεν έχει αγώνα και αγωνία. Δεν είμαστε χριστιανοί για να περνάμε καλά. Το να είσαι αληθινός χριστιανός σήμερα είναι μια συνεχής διακινδύνευση, μια ωραία περιπέτεια . Αν πηγαίνουμε στην εκκλησία μόνο και μόνο για να ευχαριστούμε τον Θεό που περνάμε καλά, τότε θρησκειοποιούμε την Ορθοδοξία. Ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι μια υλική πρόοδος και μια κοσμική ευτυχία. Η αγιότητα συχνότατα ανθεί στη φτώχεια, τη στέρηση, την ασθένεια, την κατηγορία, τη συκοφαντία, την εξορία. Οι άγιοι δεν ήταν ιδιαίτερα προοδευμένοι κι ευτυχισμένοι. Ας μην το λησμονάμε κι αυτό. Μιλάμε συνεχώς για εισοδηματική πολιτική. Πότε θα μιλήσουμε για πνευματική πολιτική; Ή για κοινωνική πνευματική συνεισφορά; Ο άνθρωπος ζει τόσο, όσο αγαπά.
Γεννιέται κι ένα άλλο ερώτημα: Αξίζει να μιλάς άλλο ή να σιωπάς; Τι να λες, όταν δεν ακούγεσαι; Τι να λες, όταν νομίζεις ότι μόνο μιλώντας υπάρχεις; Μιλάς για ν’ αναγνωρίζεσαι, να τιμάσαι, να θαυμάζεσαι, να επιβάλλεσαι. Τότε καλύτερα να σιωπάς. Γιατί όμως σιωπάς; Γιατί δεν έχεις κάτι σπουδαίο να πεις ή γιατί φοβάσαι; Και ο λόγος και η σιωπή έχουν τον καιρό τους, θέλουν σοφία, γνώση, προσοχή, προετοιμασία. Οι παραπάνω λόγοι είναι καρποί μακράς σιωπής . Μιας σιωπής που διέκοψα για να συνομιλήσω με καλούς επισκέπτες της ταπεινής καλύβης μας, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αυτού που πραγματικά ήξερε να μιλά. ΟΙ προσκυνητές του Αγίου Όρους ψάχνουν συχνά για τον λόγο των Γερόντων. Δεν τους αρκεί ο αρχαίος και σημαντικός λόγος της θείας λατρείας. Φοβάμαι πως μερικές φορές ψάχνουν να βρουν κάποιον να επιβεβαιώσει τις ιδέες, τις προτιμήσεις τους και τις επιλογές τους. Δεν είναι ανοιχτοί σε διάλογο, ν’ ακούσουν κάτι άλλο από αυτό που θέλουν. Παρ’ όλα αυτά έχουμε συγκινητικές ιστορίες νέων ανθρώπων που έγινε σταθμός της ζωής τους ένα προσκύνημα στο Άγιον Όρος.
Πρέπει ακόμα να μάθουμε ν’ ακούμε τη σιωπή του Θεού. Όταν καθυστερεί να μας απαντήσει, κάτι σημαντικό συμβαίνει, κάτι περιμένει από εμάς, κάποιος λόγος υπάρχει. Γράφει ο άγιος Νικόλαος Αχρίδος : «Ξεκίνα τον δρόμο σου , με φόβο Θεού και εξ ολοκλήρου με εμπιστοσύνη στον Θεό. Αφού, να ξέρεις, και αυτός ο ευκολότερος δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…».
… Θα ήθελα έστω και ελάχιστα να συνδράμω οδηγώντας σε μια διέξοδο. Μη μας πτοούν οι ειρωνείες. Μη φοβόμαστε που δεν είμαστε πολλοί. Μην αισθανόμαστε μειονεκτικά και ντροπιασμένοι. Ο πόλεμος ας μας κάνει πιο γενναίους. Τον πόνο μας και την πικρία μας απ’ όσα ακούμε, βλέπουμε και βιώνουμε, ας τον κάνουμε θερμή, καρδιοστάλακτη προσευχή. Οι χλευαστές της ιερότητας αυτοτιμωρούνται ζώντας μια ανέραστη ζωή. Ας μην απαντάμε πάντοτες στις προκλήσεις. Ας μην ερχόμαστε σε  οξεία αντιπαράθεση με τον πειρασμό. Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε πως και ο πειρασμός του κάνει καλό, γιατί τον κάνει ν’ αγωνίζεται πιο πολύ. Μη φοβόμαστε τις θύελλες των καιρών. Μη παρασυρόμαστε σε λογισμούς απιστίας. Να ευχαριστούμε τον Θεό που έχουμε τη συντροφιά Του, την ενίσχυσή Του, την  παραμυθία και την ευλογία Του, Είμαστε τυχεροί που έχουμε έναν τέτοιο Πανάγαθο Θεό. Ας αγαπήσουμε και τους εχθρούς μας ως ευεργέτες μας και θα βρούμε μια υπέροχη ανάπαυση στις καρδιές μας. Να θυμόμαστε συχνά τον σταυρό του Χριστού, το πρόσκαιρο της ζωής, την αιώνια ζωή και θα ισορροπούμε και θα ειρηνεύσουμε αφάνταστα. Μακριά από εμάς κάθε απελπισία. Υπήρξαν και χειρότερες εποχές από τη σημερινή. Ο Χριστός δεν κοιμάται. Η Εκκλησία ποτέ δεν καταποντίζεται. Η κρίση να μας ωριμάσει και να μας φρονηματίσει. Υπάρχει άφθονη αρετή κρυμμένη και σήμερα και στα μοναστήρια και στον κόσμο.
Λυπούμαστε ειλικρινά για την απιστία των πολλών. Πονάμε από αγάπη και συμπόνια και προσευχόμαστε για τον φωτισμό και τον επανευαγγελισμό τους. Μήπως σταθήκαμε κι εμείς αιτία της άρνησής τους; Μη φλυαρούμε κι επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Οι τύχες μας είναι στα χέρια του Θεού. Ας Τον εμπιστευθούμε. Ας συνεργαστούμε αφοσιωμένα μαζί Του.
 Η κρίση είναι προς συνετισμό. Να θυμηθούμε όσα σοβαρά έχουμε λησμονήσει. Ν’ αναχθούμε από την ύλη στο πνεύμα . Να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος «ουκ επ' άρτω μόνο ζήσεται ο άνθρωπος». Η κρίση είναι προς αφύπνιση. Η κρίση είναι προς αυτοκριτική. Η κρίση είναι για να μετανοήσουμε , να κλάψουμε , να προσευχηθούμε. Η κρίση είναι προς υγιή και ειλικρινή ταπείνωση.   Η κρίση είναι για ν’ αφήσουμε το επίμονο αντιασκητικό πνεύμα και να προσλάβουμε το γνήσιο ασκητικό φρόνημα της αγίας μητέρας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας δια πρεσβειών πάντων των αγίων και της Υπεραγίας Θεοτόκου, της προστάτιδος του αγιωνύμου Όρους και όλης της Ελλάδας.
 Η κρίση είναι για να ταπεινωθούμε πιο πολύ κι εμείς οι Αγιορείτες αλλά και όλοι. Η κρίση μας κρίνει. Η κρίση μας κατακρίνει. Η κρίση προκρίνει τη γνησιότητα ,την πρόσληψη του απαραίτητου και την απόρριψη του περιττού. Η κρίση είναι για να προσκυνήσουμε τον μόνο, αληθινό, Τριαδικό Θεό, στον οποίο αξίζει η τιμή και η προσκύνηση όλων μας και τώρα και πάντοτε και εις τους ατελεύτητους αιώνες αμήν.

Από το βιβλίο: «παθοκτονία»
πρόσκληση μετανοίας
σε καιρούς κρίσεως
ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Εκδόσεις «εν πλω»



Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Το ευαγγέλιο της Κυριακής



Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ
Κεφ. κε΄ ( 25 )
Στιχ: 31-46. Η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου και η τελική κρίση και ανταπόδοση.

31 ῞Οταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,
32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων,
33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.
 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,
36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.
37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;
38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;
39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;
40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.
 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,
43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.
44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;
45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.
 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Σύντομη ερμηνεία

31 Όταν λοιπόν έλθει ο υιός του ανθρώπου με τη δόξα του και μαζί του όλοι οι άγιοι άγγελοι, τότε θα καθίσει σε θρόνο ένδοξο και λαμπρό.
32 Και θα συναχθούν μπροστά του όλα τα έθνη, όλοι δηλαδή οι άνθρωποι που έζησαν απ’ την αρχή της δημιουργίας μέχρι το τέλος του κόσμου. Και θα τους χωρίσει τον ένα από τον άλλο, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια.
33 Και θα τοποθετήσει τους δικαίους , που είναι ήμεροι σαν τα πρόβατα , στα δεξιά Του∙ ενώ τους αμαρτωλούς, που είναι ατίθασοι και άτακτοι σαν τα γίδια, θα τους βάλει στα αριστερά του.
34 Τότε θα πει ο βασιλιάς σ’ εκείνους που θα είναι στα δεξιά Του: Ελάτε εσείς που είστε ευλογημένοι από τον Πατέρα μου , κληρονομήστε τη βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για σας από τότε που θεμελιωνόταν ο κόσμος.
34 Σας ανήκει λοιπόν η κληρονομιά αυτή∙ διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, ήμουν διψασμένος και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δεν είχα πού να μείνω και με περιμαζέψατε στο σπίτι σας,
36 ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφθήκατε, ήμουν μέσα στη φυλακή και ήλθατε να με δείτε και να με παρηγορήσετε.
37 Τότε θα του αποκριθούν οι δίκαιοι: Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένο και σε θρέψαμε, ή διψασμένο και σου δώσαμε να πιεις;
38 Και πότε σε είδαμε ξένο και σε περιμαζέψαμε, ή γυμνό και σε ντύσαμε;
39 Και πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήλθαμε να σε επισκεφθούμε;
40 Τότε θα τους αποκριθεί ο βασιλιάς: Αληθινά σας λέω ότι κάθε τι που κάνατε σ’ έναν από τους φτωχούς αυτούς αδελφούς μου που φαίνονταν άσημοι και πολύ μικροί, το κάνατε σε μένα.
41 Τότε θα πει και σε κείνους που θα είναι στα αριστερά του: Εσείς που από τα έργα σας γίνατε καταραμένοι, φύγετε μακριά από μένα στο πυρ το αιώνιο, που έχει ετοιμασθεί για το διάβολο και τους αγγέλους του.
42 Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν μου δώσατε να πιω,
43 ήμουν ξένος και δεν με περιμαζέψατε να με φιλοξενήσετε, ήμουν γυμνός και δεν με ντύσατε, ήμουν άρρωστος και μέσα στη φυλακή και δεν με επισκεφθήκατε.
44 Τότε θα του αποκριθούν κι αυτοί: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή να είσαι ξένος ή γυμνός ή άρρωστος ή φυλακισμένος , και δεν σε υπηρετήσαμε;
45 Τότε θα τους αποκριθεί : Αληθινά σας λέω, κάθε τι που δεν κάνατε σ’ έναν απ’ αυτούς που ο κόσμος θεωρούσε πολύ μικρούς, ούτε σε μένα το κάνατε.
46 Και θα οδηγηθούν αυτοί στην κόλαση που δεν θα έχει τέλος, αλλά θα είναι αιώνια ∙ ενώ οι δίκαιοι θα πάνε για να απολαύσουν ζωή αιώνια.  


 Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Προς μία ευκατάστατη κυρία για τον άνεργο εργάτη



Στη γειτονιά σας ζει ένας εργάτης «εργατικός, τίμιος και αξιόπιστος», όπως λέτε. Όμως τώρα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ψωμί. Ρωτάτε, εάν μπορεί να βοηθηθεί από δω, από την Αχρίδα.
Μπορεί! Μπορεί και θα γίνει. Η Αχρίδα θα τον βοηθήσει με την ομορφιά της. Όμως, γιατί εσείς να μην τον βοηθήσετε με τον πλούτο σας; Σας δίδεται θαυμάσια ευκαιρία, να ταΐσετε τον πεινασμένο, κι έτσι να εκπληρώσετε την ευαγγελική προσταγή. Γιατί παραχωρείτε τούτη τη θαυμάσια ευκαιρία σ’ άλλον , και προσφέρετε σ’ άλλον τη σωτηρία της ψυχής, που προσφέρθηκε σε σας από τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από την Αχρίδα χίλια χιλιόμετρα , ενώ από το σπίτι σας ούτε γεμάτα εκατό μέτρα. «Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει», λέτε. Πιστέψτε με, και ο Θεός βαριέται υπομένοντας τους πλούσιους, που μόνο λαμβάνουν και δεν δίνουν. Και αυτόν τον καημένο άνθρωπο τον έφαγε η ανία και η ντροπή- πιο βαριά από την ανία η ντροπή- που είναι αναγκασμένος να έρχεται μπροστά από την ξένη πόρτα και να ζητιανεύει. Άραγε, κάθε μέρα κι εμείς όταν διαβάζουμε το «Πάτερ ημών», δεν ζητιανεύουμε από τον ουράνιο Πατέρα μας το ψωμί μας; Όμως κάποιοι από μας μόλις το λάβουν , λένε: «το ψωμί μου!». Αυτό λέγεται Χριστιανισμός; Γι’ αυτή την πλάνη μας ο Χριστός υπέμεινε πάνω στον σταυρό; Όχι, όχι, με τίποτα. Αυτός στην αιματηρή πραγματικότητα σκεφτόταν κι έλεγε, ότι όπως ο ουράνιος Πατέρας είναι ο Πατέρας όλων μας, έτσι και το  ψωμί Του είναι το ψωμί όλων μας. Όταν, λοιπόν, ο πεινασμένος άνθρωπος παρακαλεί για το ψωμί, στην ουσία παρακαλεί για το χριστιανικό του δικαίωμα. Και όταν ο πλούσιος δίνει, δίνει κατά το χριστιανικό του καθήκον. Αφού η βοήθεια προς τον φτωχό είναι το ίδιο αυστηρή  διαταγή του Θεού όπως και η διαταγή «ου φονεύσεις»! Εξάλλου και η εμπειρία μας μαθαίνει , ότι είναι καλύτερο  να δίνετε όσο ο πεινασμένος παρακαλεί για το δικαίωμά του παρά να περιμένετε ν’ αρχίσει να αρπάζει αυτό που θεωρεί δικαίωμά του. Ανεκπλήρωτο καθήκον από τη μία πλευρά προκαλεί την αρπαγή του δικαιώματος από την άλλη πλευρά.
Να σκέφτεστε, λοιπόν, τα λόγια του Κυρίου: «Πάτερ ημών» και «τον άρτον ημών». Και όταν γνωρίσετε όλο το βάθος και τη δύναμη αυτών των λόγων , εύκολα θα σώσετε και την ψυχή σας και τη ζωή του δικού σας «εργατικού, τίμιου και έμπιστου», όμως πεινασμένου γείτονα.


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
εκδόσεις «εν πλω»


Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Χρειάζεται μετάνοια σταθερή και επίμονη



Αυτά τα λέω όχι για να σας κάνω πιο αδιάφορους αλλά για να σας κάνω αγωνιστικότερους. Πολλές φορές σας συμβούλευσα να μην πηγαίνετε στο θέατρο∙ με άκουσες, αλλά δεν πείστηκες∙ πήγες στο θέατρο, παράκουσες την συμβουλή μου∙ μη ντραπής να ξανάρθης και να με ακούσης. Θα μου πης “άκουσα τον λόγο σου, αλλά δεν τον τήρησα∙ πώς μπορώ να ξανάρθω;’. Σημασία έχει ότι συνειδητοποίησες την ανυπακοή σου στον λόγο μου∙ τώρα ντρέπεσαι για ό,τι έκανες , τώρα κοκκινίζεις, τώρα από μόνος σου χαλιναγωγείσαι χωρίς τον έλεγχο κανενός, τώρα κρατάς τον λόγο μου μέσα σου ριζωμένο, τώρα η διδασκαλία μου αφανώς σε καθαρίζει. Δεν τήρησες τον λόγο μου, αλλ΄ όμως κατηγόρησες τον εαυτό σου; Αυτό σημαίνει ότι τον τήρησες σο μισό και ας μην τον τήρησες , κι ας λες πως “δεν τον τήρησα”∙ γιατί όποιος κατηγορεί τον εαυτό του που δεν τον τήρησε, σημαίνει ότι βαδίζει προς την τήρησί του. Αμάρτησες με το βλέμμα; Παρανόμησες ; Αιχμαλωτίσθηκες από την πόρνη; Έφυγες από το θέατρο; θυμήθηκες τα λόγια μου; ντράπηκες ; Έλα εδώ! Λυπήθηκες; Παρακάλεσε τον Θεό∙ πέτυχες την ανόρθωσί σου μέχρις εδώ. “Αλλοίμονό μου, άκουσα και δεν τήρησα! Πώς θα μπω στην εκκλησία; Πώς θα ακούσω ξανά τον λόγο του Θεού;”. Ακριβώς γι’ αυτό έλα, επειδή δεν τον τήρησες, για να τον ξανακούσης και να τον τηρήσης. Όταν σου βάλη ο γιατρός κάποιο φάρμακο και δεν σε θεραπεύση, δεν σου το ξαναβάζει την άλλη μέρα; Έστω ότι κάποιος είναι ξυλοκόπος κι θέλει να κόψη μια βελανιδιά∙ εάν δώση ένα κτύπημα και δεν πέση το άκαρπο δένδρο, δεν δίνει κι άλλο κτύπημα και τέταρτο και πέμπτο και δέκατο; Έτσι κάνε και συ∙ βελανιδιά είναι η πόρνη, άκαρπο δένδρο , που βγάζει βελανίδια, για να τα τρώνε τα άμυαλα γουρούνια∙ για πολύν χρόνο ριζώθηκε μέσα στον νου σου∙ με το ντύσιμό της σου κυρίευσε την συνείδησι∙ ο λόγος μου είναι τσεκούρι. ( Πάρτο και χτύπα ) . Με άκουσες μια φορά∙ πώς είναι δυνατόν να ξεριζωθή σε μια ημέρα, αυτό που είναι ριζωμένο μέσα μου τόσον καιρό  ; Και δυο φορές και τρεις και εκατό και χιλιάδες να με ακούσης, δεν ωφελείσαι, αν δεν το πάρης απόφασι. Ξερρίζωσε αμέσως αυτό το κακό και δυνατό πράγμα που έχεις μέσα σου, την κακή συνήθεια. Οι Ιουδαίοι έτρωγαν μάννα στην έρημο και όμως αναζήτησαν τα κρεμμύδια, που έτρωγαν στην Αίγυπτο. Είπαν στον Μωυσή: «Καλά περνούσαμε στην Αίγυπτο» ( Αριθ. 11, 18 ) ∙ τόσο αισχρό πράγμα είναι η συνήθεια και τόσο κακό. Γιατί κι αν για δέκα μέρες καταφέρης να ζήσης ενάρετα, κι αν για είκοσι κι αν για τριάντα, δεν σε αγαπώ , δεν σε χαίρομαι, δεν σε αγκαλιάζω, αν δεν κόψης την συνήθεια για πάντα∙ προσπάθησε, μόνο πρόσεχε μην αποκάμης αλλά να ντρέπεσαι και να κατηγορής τον εαυτό σου.


Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
ΣΤ΄»
2η Έκδοσις
( Επηυξημένη και βελτιωμένη)
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

2009

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

ΤΙ ΣΤΗΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΟΡΘΙΑ Ή ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ



Το πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με τον Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δε το ξέρει. Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή κανείς δε το μπορεί. […]

Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει  με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων,  στη  δική τους την τιμή , την ευγένεια, τη σοφία και την σύνεση. Τι πιο άγιο, πιο καλό, πιο ευγενικό και γεμάτο σοφία από τους συνομιλητές του Θεού; Αν αυτούς που μιλούν με τους σοφούς τους κάνει η συνεχής συναναστροφή να πάρουν γρήγορα κάτι από τη σοφία τους, τί θα μπορούσαμε να πούμε για κείνους που μιλούν  με το Θεό και προσεύχονται; Πόση σοφία , πόση αρετή και σύνεση και καλοσύνη και αγνότητα, πόση γλυκύτητα συμπεριφοράς τους γεμίζει η προσευχή και η δέηση; [ … ]
Νομίζω πως λέει την αλήθεια όποιος πει πως οι προσευχές είναι τα νεύρα της ψυχής. Το σώμα συγκρατείται με τα νεύρα και τρέχει και στέκεται όρθιο και είναι ζωντανό και στέρεο. Αν κάποιος κόψει τα νεύρα, τότε καταστρέφει κάθε ισορροπία του σώματος. Έτσι και οι ψυχές στερεώνονται με τις άγιες προσευχές και στήνονται όρθιες και τρέχουν με ευκολία το δρόμο του Θεού. Κι αν  αποστερήσεις τον εαυτό σου από την προσευχή, είναι σαν να βγάζεις ένα ψάρι από το νερό. Όπως για το ψάρι ζωτικός χώρος είναι το νερό, για σένα ζωτικός χώρος είναι η προσευχή. Όπως το ψάρι γλιστράει στο νερό, έτσι και συ με την προσευχή μπορείς να πετάξεις, να διαπεράσεις τους ουρανούς και βρεθείς κοντά στον Θεό.
Ιωάννης Χρυσόστομος
«Κάθε τι μπορεί να γίνει αντικείμενο ή αφορμή προσευχής».
Αρχιεπ. Anthony Bloom
«Η ψυχή σας να δίδεται στην ευχή, “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, για όλες σας τις έγνοιες, για όλα και για όλους. Μην κοιτάζετε αυτό που σας συμβαίνει, αλλά να κοιτάζετε το φως, το Χριστό, όπως το παιδί κοιτάζει τη μητέρα του, όταν κάτι του συμβεί».
Γέρων Πορφύριος


Πηγή: «Μικρή Φιλοκαλία της καρδιάς»
Μια ανθολογία πατερικών κειμένων,
με παραθέματα σύγχρονων θεολόγων και
διδακτικές οδηγίες για το μαθητικό κοινό
Ελένη Κονδύλα
Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ
Β΄ΕΚΔΟΣΗ


Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Τα αποτελέσματα της αμετανοησίας και σκληροκαρδίας



Είναι φοβερό το γεγονός, αλλά αληθινό. Κάποιοι χριστιανοί φοιτητές του Πανεπιστημίου το διηγήθηκαν πολύ εντυπωσιασμένοι, όταν ήρθαν στην Παναγιά για να προσκυνήσουν. Είπαν συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον:
“- Είχαμε έναν καθηγητή, που φαινόταν πολύ καλός και μελιστάλακτος. Επειδή μας φερόταν ήπια, τον συμπαθούσαμε. Τον βλέπαμε δε μερικές φορές να έρχεται και στην Εκκλησία και να κοινωνάει. Μετά από αυτά, πιστεύαμε πως ήταν καλός χριστιανός. Όμως μας περίμενε μεγάλη έκπληξη , για να μην πούμε φρίκη!
Κάποια μέρα μάθαμε ότι αρρώστησε βαριά. Αποφασίσαμε να τον επισκεφτούμε.  Πήγαμε σπίτι του σε μια μοναχική βίλλα σε αριστοκρατικό προάστιο, αλλά η γυναίκα του σχεδόν  μας έδιωξε , ταραγμένη και ενοχλημένη. Ενώ δε μας μιλούσε από την πόρτα, ακούγονταν μέσα στο σπίτι γαυγίσματα και ουρλιαχτά. Μερικοί το σχολίασαν και είπαν:
-           Αυτοί οι πλούσιοι και τρανοί, πολλές φορές τα σκυλιά τους τα βάζουν μέσα στο σπίτι και ζουν μαζί τους. Δεν έχουν καταλάβει ότι τα ζώα πρέπει να ζουν στους κήπους ή στα κτήματα. Αυτός είναι ο προορισμός τους.
Τέλος πάντων , φύγαμε απογοητευμένοι. Όταν όμως μάθαμε ότι τον καθηγητή μας τον πήγαν στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατο, αποφασίσαμε να τον επισκεφθούμε εκεί. Αγοράσαμε και λουλούδια και σε λίγο ανεβαίναμε τις σκάλες του νοσοκομείου που οδηγούσαν σε ειδικές σουίτες, ιδιαίτερα πολυτελή δωμάτια για τους οικονομικά ισχυρούς. Καθώς πλησιάζαμε , πάλι σκυλιά ακούγαμε , πάλι ουρλιαχτά. Ένας είπε αγανακτισμένος:
-           Κι εδώ σκυλιά; Ούτε στο νοσοκομείο δεν τ’  αποχωρίζονται;
Εκείνη τη στιγμή έβγαινε από ένα διαμέρισμα η προϊσταμένη , η οποία έτυχε να είναι γνωστή ενός φοιτητή της συντροφιάς μας. Μας ρώτησε ποιόν θέλαμε και όταν άκουσε το όνομα, ταράχθηκε και μας λέει:
-           Φύγετε! Φύγετε γρήγορα! Αυτά τα γαυγίσματα και τα ουρλιαχτά που ακούτε είναι από αυτόν! Δεν υπάρχουν σκυλιά. Έχει φοβερή αγωνία και επιθετικότητα. Σηκώνεται και παλεύει με αόρατους για μας εχθρούς. Οι νοσοκόμες αρνούνται να μπουν στο δωμάτιό του. Μάθαμε ότι ανήκε σε μια σκοτεινή αίρεση, που είναι αντίχριστη και αντίθεη. Εκεί θεό έχουν τον μαμωνά (το χρήμα) και την ανθρώπινη δόξα.
-           Μα αυτός κοινωνούσε!... , παρατήρησε ένας από μας.
-           Ίσως γι’ αυτό η ευθύνη του είναι μεγαλύτερη. Ήθελε να κοροϊδέψει τον Θεό και τους ανθρώπους αλλά “ο Θεός ου μυκτηρίζεται” ,παρατήρησε η προϊσταμένη λυπημένη , και συνέχισε:
-           Τώρα , οι δαίμονες , που έχουν δικαιώματα επάνω του, απαιτούν την ψυχή του!... Κάντε του λίγη προσευχή, παιδιά μου, να τον ελεήσει ο Θεός, μας προέτρεψε φιλάνθρωπα.
Φύγαμε από κει πολύ προβληματισμένοι . Καταλάβαμε πολύ καλά όλοι πως δεν πρέπει να παίζουμε με την ψυχή μας και την σωτηρία μας”.
Αυτά είπαν τα νιάτα, που μερικές φορές ξεπερνούν σε σύνεση τις μεγαλύτερες ηλικίες, και τα γηρατιά ακόμη. Και πράγματι, δεν είναι φοβερό να φθάνει ο άνθρωπος στο τέλος της ζωής του και να μην αισθάνεται την ανάγκη  να πει ένα “Θεέ μου, συγχώρεσε με ” ή “ελέησέ με”; Είναι φοβερή η σκληροκαρδία και η πόρωση. Να μην αισθάνεται την ανάγκη της αφέσεως των αμαρτιών του από τον Θεό μέσω του ιερού Μυστηρίου της Εξομολογήσεως; Ο Θεός ο φιλανθρωπότατος δίνει το έλεος. Έχει πει: “Τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω”. Όταν ο άνθρωπος όμως αδιαφορεί και αφήνει τον δαίμονα να του νεκρώνει τον σωτήριο αυτό πόθο; Τότε θα δει, μόλις έρθει στις τελευταίες αναπνοές του, τα φοβερά αποτελέσματα, αλλά θα είναι πλέον αργά!
Οι συγγενείς, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό έχουν ευθύνη και πρέπει να βοηθούν τον ετοιμοθάνατο στο να μετάσχει στα σωτήρια Μυστήρια , έστω και την τελευταία στιγμή.
Το καλύτερο όμως είναι ο άνθρωπος σε όλη του τη ζωή να ετοιμάζεται για την ιερώτατη αυτή στιγμή της γεννήσεώς του στην αιωνιότητα. Τότε θα έχει μια ωραία κατά Θεόν ζωή κι ένα γλυκό ειρηνικό τέλος, μέσα στη Χάρη και την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας.
Μια ωραία μέρα έχει και μια ωραία δύση, που πορεύεται για την αιώνια ανατολή στη βασιλεία του Θεού.


Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
& ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

ΔΩΡΙΔΑ 2007

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Η έκπτωσις από την Βασιλεία των ουρανών είναι πιο ανυπόφορη



Παραδέχομαι, ότι η κόλασις είναι ανυπόφορη και μάλιστα πολύ ανυπόφορη. Η έκπτωσις όμως από την Βασιλεία των Ουρανών είναι πιο ανυπόφορη. Διότι, πες μου, εάν κάποιος βασιλιάς ή υιός βασιλιά επιστρέφοντας από πολλούς πολέμους νικητής και με τιμές και έχοντας ολόκληρη στράτευμα, εισήρχετο σε κάποια πόλι με την άμαξα, με τα τρόπαια , με πολλούς στρατιώτες που φορούν όλοι χρυσά ρούχα, με τους ακολούθους του, που όλοι κρατούν χρυσές ασπίδες και όλη η πόλις είναι στολισμένη και όλοι οι άρχοντες είναι μαζί του και τον ακολουθούν όλοι οι άνθρωποι, πίσω οι δέσμιοι αλλοεθνείς, ύπαρχοι, σατράπες, ύπατοι, τύραννοι, , άρχοντες, και εάν στην συνέχεια μέσα σε όλη εκείνη την λαμπρότητα  τους πολίτες που συναντούσε δεχόταν και χαιρετούσε και έδινε το χέρι του και μετέφερε σε αυτούς κάθε παρρησία ή και συζητούσε με όλους, ως να ήταν φίλοι του και έλεγε, ότι έχει κάνει την πορεία εκείνη για χάρι τους, και άλλους έφερε στα δικά του ανάκτορα , τους υπόλοιπους όμως εγκατέλειπε, με ποιά τιμωρία θα ισοδυναμούσε αυτό, μολονότι δεν τιμωρούνται;
Εάν είναι τόσο πικρό το να εκπέση κανείς από την δόξα αυτή ενώπιον  ανθρώπου, πολύ περισσότερο τούτο συμβαίνει ενώπιον του Θεού, όταν όλες οι ουράνιες δυνάμεις παρευρίσκωνται μαζί με τον Βασιλέα , όταν οι δαίμονες είναι δέσμιοι και σκύβουν προς τα κάτω και ο ίδιος ο διάβολος οδηγήται δέσμιος , καθώς και κάθε αντίπαλη δύναμις, όταν παρευρίσκωνται οι δυνάμεις των ουρανών, όταν αυτός έρχεται επάνω στα σύννεφα . Πιστέψτε με, εξ αιτίας της οδύνης που κατέχει την ψυχή μου από την υπόθεση αυτή, ούτε την ομιλία μπορώ να τελειώσω.
Ας κατανοήσουμε πόση δόξα στερούμαστε , ενώ είναι δυνατό να μη στερηθούμε. Διότι το φοβερό είναι αυτό, ότι δηλαδή ενώ μπορούμε να μην πάθουμε αυτά, τα παθαίνουμε. Όταν λοιπόν άλλους θα δέχεται και θα οδηγή προς τον Πατέρα στους Ουρανούς, άλλους όμως θα αφήνη και αφού τους παραλάβουν μερικοί άγγελοι, τους σύρουν χωρίς την θέλησί τους και με δάκρυα στα μάτια και με το κεφάλι προς τα κάτω στην γέεννα του πυρός , αφού προηγουμένως τους διαπομπεύση ενώπιον όλης της οικουμένης, πόση νομίζεις ότι είναι η οδύνη;
Ας ανταγωνιζώμαστε λοιπόν , όσο είναι καιρός, και ας φροντίζουμε πολύ για την σωτηρία μας. Πόσα μπορούμε να πούμε, όπως ο πλούσιος της παραβολής∙ εάν μας βοηθούσε κάποιος τώρα, θα σκεπτόμασταν αυτά που μας συμφέρουν. Αλλά κανένας δεν αφήνει. Και ό,τι θα πούμε, όχι μόνο από εκείνο είναι φανερό, αλλά και από πολλά άλλα. Και για να μάθης, πόσοι έχουν αρρωστήσει και είπαν, «Εάν γίνουμε καλά, δεν θα πέσουμε πάλι στα ίδια»! Πολλά παρόμοια θα πούμε τότε, αλλά θα ακούσουμε εκείνα, που άκουσε ο πλούσιος, ότι υπάρχει βάραθρο, ότι λάβαμε με το παραπάνω τα αγαθά στην παρούσα ζωή ( Λουκ. 16, 19-31)


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου
Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
2013


Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Η συνήθεια του να αμαρτάνεις φέρνει θάνατο



Απέναντι στην αμαρτία οφείλουμε να είμαστε ανένδοτοι, γιατί και μία  φορά να υποκλέψει τη συγκατάθεσή μας, καθίσταται αληθινός κύριός μας. Πρόσφορο παράδειγμα που υποδεικνύει τον ύπουλο και τυραννικό χαρακτήρα της αμαρτίας είναι ο τρόπος της Σεμιράμιδος , με τον οποίο υφάρπαξε τη βασιλεία και έγινε αυτοκράτειρα. Η Σεμιράμις κατόρθωσε με παντός είδους θωπείες να πείσει τον σύζυγό της Νίνο, βασιλιά της Ασσυρίας να παραιτηθεί για μία ημέρα από το αξίωμά του και να της παραδώσει το σκήπτρο της βασιλείας. Αλλά ποιο υπήρξε το πρώτο έργο της νέας αυτοκράτειρας; Να διατάξει να φονευθεί ο Νίνος, ο βασιλιάς και σύζυγός της, ώστε να εξασφαλίσει την εξουσία ισοβίως προς όφελός της. Η παρομοίωση είναι πλήρης και ταιριάζει σε όλα. Η αμαρτία, όπως η Σεμίραμις που αγωνίζεται με παντός είδους θωπείες να πετύχει τη συγκατάθεση του ανθρώπου, αμέσως μόλις κατορθώσει αυτό που ποθεί, κατακυριεύει ,αιχμαλωτίζει και θανατώνει το λογικό. Εγκαθιστά τον θρόνο της στην καρδιά και την κατευθύνει σε όλο τον βίο. Αυτή είναι η αμαρτία, αυτά τα χαρακτηριστικά της.
 Όχι λοιπόν, ας μην υποχωρήσουμε ποτέ στις θωπείες της, ας μην παραδώσουμε σ’ αυτήν την εξουσία∙   ας μην πράξουμε ό,τι δεν θέλει η εσωτερική μας διάθεση∙ ας μην υποδουλώσουμε την ελεύθερη θέλησή μας στη θέληση της αμαρτίας∙ ας μη συγκατατεθούμε σε ό,τι είναι αντίθετο προς τον ηθικό νόμο. Τίποτα ας μην καταστήσει την καρδιά μας μαλθακή. Ακόμη και τα πιο δελεαστικά λόγια, ας αναδείξουν την καρδιά μας σκληρότερη από τον χάλυβα. Να μη μας κάνουν καμία εντύπωση τα δάκρυα, οι στεναγμοί, οι υποσχέσεις, οι απειλές. Να μείνουμε σταθεροί και ακλόνητοι στο φρόνημά μας, ώστε να μην μας συμβεί ύστερα από λίγο τα στεγνά μαγουλά μας να τα μουσκέψουν δάκρυα άκαρπης μετάνοιας. Η άνανδρη υποχώρηση θα μας προσκομίσει τα διπλά δεινά∙  πρώτα τη ντροπή και ύστερα τη δυστυχία.
Αντιθέτως, η ανδρεία θα προσκομίσει το θάρρος, τη δόξα και την ευτυχία. Τα πιο κατάλληλα παραδείγματα τα υποδεικνύει η Αγία Γραφή. Από μεν τους άνδρες, τον πάγκαλο Ιωσήφ, ο οποίος υπέμεινε κάθε κακοπάθεια , ακόμη και τον θάνατο, προκειμένου να τηρήσει τις ηθικές του αρχές, να τηρήσει την ηθική του ελευθερία, να τηρήσει τον νόμο του Θεού. Από δε τις γυναίκες, την ενάρετη Σωσάννα, η οποία προτίμησε τον θάνατο από την αμαρτία. Εάν ο Νίνος έμενε ανυποχώρητος στις θωπείες της Σεμιράμιδος, αυτή θα έμενε υποταγμένη σ’ αυτόν για όλη της την ζωή. Σταθερότητα λοιπόν και ανδρεία, γιατί μόνο με αυτά θα διατηρήσουμε την ηγεμονία του λογικού και την ηθική μας ελευθερία.
Το παράδειγμα του Νίνου μας διδάσκει ότι όχι μόνο η ισχυρή αμαρτωλή συνήθεια , αλλά και η αμαρτία που διαρπάχθηκε μια και μόνο φορά είναι κάτι επικίνδυνο και φοβερό. Ως εκ τούτου, είναι ανάγκη να αποφεύγουμε την αμαρτία με όλη μας τη δύναμη. Ωστόσο, εάν αμαρτήσουμε ,γρήγορα να μετανοήσουμε, ώστε να μην υποδουλωθούμε . «Εάν το να αμαρτήσει κανείς είναι βαρύ», λέει ο Μέγας Βασίλειος, «το να επιμείνει στην αμαρτία πόσο βαρύτερο είναι; »∙ και ο θείος Χρυσόστομος προσθέτει: «δεν είναι φοβερό το να πέσεις, αλλά το να πέσεις και να μην σηκώνεσαι, το να κακοπαθείς με τη θέλησή σου και να έχεις αποβλακωθεί από τους λογισμούς απογνώσεως, προσπαθώντας να κρύψεις την ασθενική σου προαίρεση» ∙ και αμέσως: «το να αμαρτάνει κανείς είναι ίσως ανθρώπινο, το να επιμένει όμως στην αμαρτία δεν είναι ανθρώπινο, αλλά ολωσδιόλου σατανικό».

Πηγή: «Περί επιμελείας ψυχής
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ»
Απόδοση στη Νέα Ελληνική:
Ευανθία Χατζή
Επιμέλεια κειμένου- Επίμετρο:
Γιώργος Μπάρλας

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Στον εφημεριδοπώλη Ιωάννη για τα βάσανα της ζωής.




Μην χάνεις το θάρρος σου. Μην σκέφτεσαι το κακό. Ο Δημιουργός σου βρίσκεται κοντά σου. Ο τα πάντα ορών βλέπει. Ο Παντελεήμων θα σε ελεήσει. Και τώρα είναι ελεήμων απέναντί σου αν και είσαι άρρωστος και σκυθρωπός. Αυτός δοκιμάζει τον ηρωισμό σου. Δοκιμάζει την πίστη και την ελπίδα σου. «Μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται» ( Εβρ. 12, 6 ) λέει ο Απόστολος , που έχει υποστεί πολλά χτυπήματα , όπως λέει αλλού: «ὑπὸ ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα» ( Β΄ Κορ. 11, 24-25 ) . Όλα αυτά τα βάσανα τα δεχόταν ο Παύλος από τους ανθρώπους , όμως ευχαριστούσε τον Θεό , σαν να δέχθηκε από τον Ίδιο. Και ποτέ δεν παραπονιόταν για τους ανθρώπους ,τους βασανιστές του, αλλά, βασανισμένος και διωγμένος , ασταμάτητα ενθάρρυνε τους άλλους χριστιανούς λέγοντας: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε.»( Φιλ. 4,4 ) .
Εσύ  βέβαια θα μου πεις: «Εγώ δεν είμαι ο απόστολος Παύλος!» . Ξέρω , ότι δεν είσαι , αλλά είσαι χριστιανός, και είσαι πνευματικό τέκνο του απόστολου Παύλου, όπως είμαστε όλοι εμείς τα πνευματικά τέκνα όλων των αποστόλων, των πνευματικών μας γονιών. Εσύ νομίζεις πως σήμερα δεν υπάρχουν χριστιανοί που να υπομένουν τα βάσανα με χαρά; Ιδού, στη Ρωσία επαναλαμβάνεται η ιστορία των αποστολικών παθών. Φτάνουν έως εμάς πολλές ειδήσεις, πως οι χριστιανοί στη Ρωσία υπομένουν τα μαρτύρια με χαρά, Υπάρχουν και ανάμεσά μας χριστιανοί , οι οποίοι με αποστολική χαρά υπομένουν τα βάσανα της ζωής. Αυτοί δεν το αγγέλλουν στον κόσμο, ούτε οι εφημερίδες γράφουν γι’ αυτό. Αυτοί τα λένε ψιθυριστά στους πνευματικούς , και προσεύχονται στον Θεό για τους βασανιστές τους. Ο πάγος των παθών δεν καταστρέφει τη ζεστασιά της ελπίδας τους. Τί είδους άνθρωπος θα ήταν εκείνος που την εποχή του δριμύτατου χειμώνα δεν θα πίστευε στον ερχομό της άνοιξης; Αλόγιστος. Άπειρος. Η δυνατή παγωνιά θα ήταν διπλάσια δυνατότερη χωρίς την προσδοκία της άνοιξης. Και στη δική σου ζωή θα στείλει ο Δημιουργός σου την άνοιξη μετά από τις τωρινές σκυθρωπές μέρες σου. Κι εσύ θα χαίρεσαι και θα γιορτάζεις. Και θα θυμώνεις με τον εαυτό σου, που κάποια φορά είχες ξεπέσει στην πίστη και την ελπίδα. Γι’ αυτό: μην χάνεις το θάρρος. Μην σκέφτεσαι το κακό. Ο Δημιουργός σου θα βρίσκεται κοντά σου. Ο χειμώνας περνά και η άνοιξη είναι στην πόρτα.
Ειρήνη σε σένα και ευλογία από τον Κύριο.



Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»

Εκδόσεις «εν πλώ»  

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ


Το αίσθημα της αγάπης προς τον Θεό έρχεται στον βαθμό κατά τον οποίο εκτελούμε τις εντολές Του.

Η αγάπη προς τον Θεό εκφράζεται πρωτίστως με την τήρηση των εντολών του Θεού.
ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ
Όταν αφιερωθούμε ολοκληρωτικά στον Θεό, δεν πρέπει να ανησυχούμε για ασήμαντα θέματα και η καρδιά μας να προσκολλάται σε αυτά.
ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
«Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» ( Κατά Ματθαίον ,κεφ. ΣΤ΄, 24 ) , δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και την αμαρτία. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου και ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» ( Κατά Ματθαίον , κεφ. ΚΒ΄, 37 ∙ κατά Μάρκον ,κεφ. ΙΒ΄, 30∙ κατά Λουκάν , κεφ. Ι΄, 27 ) , δίχως να χαρίσεις στην αμαρτία την παραμικρή σου ικανότητα, είτε ψυχική είτε σωματική.

Αν βασιστείτε στην θέληση του Θεού , όλα είναι καλά, ακόμα και τα δυσάρεστα , όλα οδηγούν στη σωτηρία της ψυχής μας, και ταυτόχρονα αποκαλύπτεται μεγάλη σοφία και βάθος μεγάλο. Για τους αγαπώντες τον θεό, όλα συνεργούν επ’ αγαθώ.
ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ
Στην Αγία γραφή αναφέρεται : «ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» ( Πράξεις των Αποατόλων, κεφ. ΙΔ΄, 22 ) . Να ποιά είναι η αγάπη μας προς τον Ουράνιο Νυμφίο! Με τα λόγια Τον αγαπάμε και Τον ποθούμε, αν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, ξεσπούμε σε κλάματα.
ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ



Πηγή: «ΟΠΟΥ ΘΕΟΣ, ΓΑΛΗΝΗ
Πνευματικές παραινέσεις
Των Γερόντων της Όπτινα»
Επιμέλεια-Πρόλογος  
ΗΛΙΑΣ ΛΙΑΜΗΣ

Εκδόσεις ατέρμονον

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Το ευαγγέλιο της Κυριακής

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014
Το ευαγγέλιο της Κυριακής
ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Κεφ. ιη΄ (18 )
Στιχ: 10-14. Η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου.



10 ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης.
 11 ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, καὶ ὡς οὗτος τελώνης·
12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.
13 καὶ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.
14 λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.
Σύντομη ερμηνεία
10 Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν∙ ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης.
11 Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος ,για να φαίνεται καλά, και προσευχόταν προς τον εαυτό του και για τον εαυτό του με τα εξής λόγια: Σ’ ευχαριστώ , Θεέ μου, διότι δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και σαν αυτόν εκεί τον τελώνη. Ενώ δηλαδή όλοι οι άλλοι είναι ένοχοι και αξιοκατάκριτοι , εγώ είμαι ο μόνος ανένοχος. Σ’ ευχαριστώ λοιπόν, διότι δεν βλέπω στον εαυτό μου τις τόσες κακίες που έχουν οι άλλοι.
12 Έχω όμως και αρετές: Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα και Πέμπτη. Δίνω το ένα δέκατο απ’ όλα εκείνα που αποκτώ, ακόμη κι από τα πιο μικρά και τιποτένια, για τα οποία δεν επιβάλλει ο νόμος τη «δεκάτη».
13 Ο τελώνης , αντίθετα, στεκόταν μακριά από το θυσιαστήριο όπου καίγονταν οι θυσίες , και δεν είχε την τόλμη όχι μόνο τα χέρια του αλλά ούτε τα μάτια του να σηκώσει επάνω προς τον  ουρανό. Αλλά χτυπούσε συνεχώς το στήθος του, που περιέκλειε την αμαρτωλή και ακάθαρτη καρδιά του, και έλεγε: Κύριε και Θεέ, σπλαχνίσου με και συγχώρησέ με τον αμαρτωλό.
14 Σας βεβαιώνω ότι αυτός ο περιφρονημένος τελώνης κατέβηκε από το ιερό και πήγε στο σπίτι του αθωωμένος και δικαιωμένος από τον Θεό και όχι ο Φαρισαίος εκείνος. Δικαιώθηκε λοιπόν ο τελώνης και κατακρίθηκε ο Φαρισαίος, διότι όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί από τον Θεό και θα κατακριθεί. Αντίθετα όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί και θα τιμηθεί από τον Θεό.

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

Αρχειοθήκη ιστολογίου