Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Σύντομο μαρτυρικό Συναξάρι Του μακαριστού Πρωτοπρεσβύτερου π. Γεώργιου Αναστόπουλου



Ο Μακαριστός π. Γεώργιος Αναστόπουλος κατά το 51ο έτος της ηλικίας του, προσβλήθηκε από μία ανίατη ασθένεια, με αποτέλεσμα να περιέλθει σε μια κατάσταση καθολικής  παράλυσης και ακινησίας του σωματικού του οργανισμού επί μία δεκαετία. 2002-2012!
Δεν μπορούσε , ολόκληρη αυτή τη δεκαετία, να χρησιμοποιήσει πλέον κανένα όργανο του σώματός του, πλην της γλώσσας του. Του έμεινε η ικανότητα της ομιλίας.
Ο μακαριστός πλέον Γέροντας, τη δοκιμασία αυτή- το μαρτύριό του- την αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή, αγόγγυστα, χωρίς παράπονο ή τάση θεοδικίας. Αντίθετα, ο φωτισμένος λογισμός του στράφηκε στην αναζήτηση τρόπου υπέρβασης της ακινησίας του, προς ενεργοποίηση της δυνατότητας της ομιλίας του, για λόγο ευαγγελικό και εκκλησιαστικό στον κοινωνικό χώρο. Ήθελε να δώσει το ζωντανό «παρών» του στην προάσπιση της Εκκλησίας από καταλυτικές προσβολές της Αλήθειας της Ορθοδοξίας της, που προέρχονταν από το ίδιο το εκκλησιαστικό της σώμα ή από εξωτερικούς εχθρούς.
Κορυφαίο γεγονός , μέσα στο πνεύμα αυτό της δραστηριότητάς του αυτής, υπήρξε ο ελεγκτικός διάλογός του με ταγό της Εκκλησίας , που διολίσθησε στο χώρο της κακοδοξίας και σκανδάλισε πολλούς πιστούς. Ο μακαριστός Γέροντας με διπλή ανταλλαγή διαλόγου, μέσω γραπτών κειμένων, στον ορθόδοξο τύπο, έδωσε με παρρησία και ιερατική αξιοπρέπεια την ομολογία του.
Τα κείμενά του, μαχητικά και εμπεριστατωμένα , απηχούσαν τον ομολογιακό παλμό ενός άξιου της εκκλησιαστικής του διακονίας κληρικού. Αλλά βέβαια οι περισσότεροι αναγνώστες των κειμένων αυτών δεν εγνώριζαν ότι ο δημιουργός τους δεν συνέλαβε το περιεχόμενό τους στην πολυθρόνα του γραφείου του, αλλά στο ανάκλιντρο του μαρτυρίου του.  Στην κλίνη της δοκιμασίας του!
 Ο μακαριστός Γέροντας π. Γεώργιος Αναστόπουλος είχε ευρεία θεολογική και βιβλική κατάρτιση. Ιδιαίτερα τον θαύμαζα για τη διαύγεια της μνήμης του, όταν ανέφερε χωρία και κείμενα της Π. Διαθήκης, όχι μόνο από τους μεγάλους, τους γνωστούς Προφήτες, αλλά και από τους ελάσσονες. Όταν τον γνώρισα για πρώτη φορά, μου είπε ότι ήταν φοιτητής μου. Εγώ όμως , σε κάποιες περιπτώσεις εκφοράς εκ μέρους μου εκκλησιαστικού και βιβλικού ή πατερικού λόγου, αισθανόμουνα μαθητής του.
Αλλά ο μακαριστός Γέροντας, σε κάθε περίπτωση, με τον συνομιλητή του ήταν διδακτικός και παιδαγωγικός , με φυσική απλότητα . Στους επισκέπτες του έλεγε χαρακτηριστικά: «Εγώ, αντί γλυκού, θα σας δώσω ένα ωραίο πνευματικό βιβλίο. Θα το μελετήσετε και όταν με επισκεφθείτε πάλι, θα κάνουμε συζήτηση για το περιεχόμενο του βιβλίου».
Εξάλλου , σ’ όποιον του έλεγε: «Πάτερ, κάντε και για μένα μια προσευχή», εκείνος του έλεγε: «Εγώ το βράδυ στις 12 θα προσεύχομαι για σένα, αλλά και συ θα προσεύχεσαι μαζί μου για σένα!». Από τη δωδεκάτη ώρα τη νυχτερινή μέχρι τη δευτέρα πρωινή, ο Γέροντας προσευχόταν γι’ αυτούς που το ζητούσαν.

Με όλη τη δραστηριότητά του, κατά την αιχμαλωσία του στην σκληρή ακινησία του μαρτυρίου, είχε ανυψωθεί ο π. Γεώργιος , ως υψιπετής αετός, από την αγάπη της θεήλατης βίας του Θεού, στους κοινωνικούς χώρους, με το νόημα του ψαλμικού στίχου: «ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου». Έτσι και φτερούγησε στη Βασιλεία των Ουρανών…
Αιωνία η μνήμη του!

Ι.Κ.


Πηγή: «ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ
ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ»
««Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης»
(Λουκ. 13, 24 )
Ιωάννου Κ. Κορναράκη
Εγχειρίδιο μαρτυριακής παιδείας
ΕΚΔΟΣΕΙΣ  Αρχονταρίκι

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Θαυμαστή παρουσία του Κυρίου σε στρατόπεδο της Πελοποννήσου



Εμφανίσεις του Κυρίου μας έχουμε και σε νεώτερα χρόνια, σε απλούς αλλά πιστούς και καθαρούς στην καρδιά ανθρώπους. Ο Κύριος εμφανίστηκε σ’ αυτούς είτε για να βραβεύσει την πίστη τους είτε για να βοηθήσει δι’ αυτών μερικούς άλλους ολιγόπιστους ή και απίστους, ώστε να θεραπευθεί η φοβερή ασθένεια της απιστίας ,που οδηγεί στον πνευματικό θάνατο.
Τα ακόλουθα περιστατικά συνέβησαν μέσα στη δεκαετία 1980-1990.
Ένας νέος , πιστός Χριστιανός από ευσεβή οικογένεια, πήγε να εκπληρώσει την στρατιωτική του θητεία. Παρουσιάστηκε σ’ ένα από τα εκπαιδευτικά στρατιωτικά κέντρα της Πελοποννήσου, όπου παρέμεινε τον πρώτο καιρό.
Ήταν χειμώνας – διηγήθηκε – και είχα σκοπιά τη νύχτα. Επειδή έκανε πολύ κρύο, στον προθάλαμο του θαλάμου υπήρχε μία ξυλόσομπα και εμείς οι φρουροί στα πεταχτά μπαίναμε λίγο μέσα , παίρναμε λίγη ζέστη και ξαναβγαίναμε.
Στον προθάλαμο εκείνο το βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα, ήταν τρεις-τέσσερις στρατιώτες και ένας υπολοχαγός και συζητούσαν χαμηλόφωνα καπνίζοντας.
Ένας από τους στρατιώτες ήταν κουμπάρος μου και υπηρετούσαμε μαζί. Καθώς μπήκα για μια στιγμή στον προθάλαμο, τους άκουσα να συζητούν περί της υπάρξεως του Θεού. Ο υπολοχαγός αρνείτο με πείσμα την ύπαρξή Του, ενώ κάποιος άλλος ομολογούσε Πίστη και οι υπόλοιποι παρακολουθούσαν σιωπηλοί τον διάλογο.
-           Αφού , λοιπόν, υπάρχει Θεός, πού είναι; Γιατί δεν μας παρουσιάζεται;
Μην αντέχοντας την άρνηση αυτή του Θεού και την πρόκληση, μπήκα στη συζήτηση και είπα:
-           Ο Θεός είναι παντού και κοντά μας. Δεν έχετε διαβάσει στο άγιο Ευαγγέλιο το λέει ο Χριστός;  “Οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” ( Ματθ. 18,20 ) .
Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και ανάμεσά μας φάνηκε να περνάει η Θεία Μορφή του Ιησού σαν άυλο φως, αλλά σχηματισμένη όπως Τον βλέπουμε σε μερικές εικόνες! Πέρασε ανάμεσά μας σαν αέρας, αλλά εμφανώς! Τον είδαν όλοι!!!
Μας κατέλαβε δέος και συγκίνηση. Ο κουμπάρος μου έπεσε στα γόνατα ,έκλαιγε και ζητούσε συγχώρηση, γιατί ήταν αθυρόστομος και μερικές φορές βλαστημούσε. Εγώ έτρεμα από τη συγκίνηση και έκλαιγα, έκλαιγα από αγάπη… Ο υπολοχαγός είχε γίνει άσπρος σαν τον τοίχο! Την άλλη μέρα ημέρα τον μετέθεσαν για αλλού. Δεν γνωρίζω τί  απέγινε.»
Αυτά τα αφηγήθηκε ο σεμνός νέος κατόπιν παρακλήσεως ,γιατί αποφεύγει να ομιλεί γι’ αυτό το συνταρακτικό γεγονός της ζωής του, μάλλον για λόγους ταπεινοφροσύνης.
Ευτυχισμένοι όσοι Σε αντίκρισαν , Κύριε! Τον αληθινό όμως μακαρισμό τον πήραν από Εσένα αυτοί που δεν είδαν κι όμως πίστευσαν. Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες”. ( Ιωάν. Κ, 29 ) .


Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
&ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
ΔΩΡΙΔΑ 2007



Δικαιοσύνη και μακροθυμία


Έπειτα εδώ βέβαια η αναζήτησι της δικαιοσύνης είναι σπαρμένη και στην πόλι και στις οικίες και στον καθένα, ενώ εκεί, «όπου η δεξιά του Θεού είναι γεμάτη δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη του είναι σαν όρη του Θεού» ( Ψαλμ. 35, 7 ), εκεί έπρεπε να μη γίνεται κανένας λόγος για δικαιοσύνη; και πώς ο Θεός ο κριτής και δίκαιος και ισχυρός και μακρόθυμος ανέχεται και δεν απαιτεί τις τιμωρίες; Εδώ βρίσκεται η αιτία∙ μακρόθυμος , λέει, είναι , μακροθυμεί, προσελκύοντας σε μετάνοια∙ αν όμως επιμένης, «ανάλογα με την σκληρότητά σου και την αμετανόητη καρδιά σου θησαυρίζεις οργή για τον εαυτό σου» ( Ρωμ. 2,5 ) .
Αν λοιπόν είναι δίκαιος, αποδίδει σύμφωνα με την αξία και δεν παραβλέπει αυτούς, που υποφέρουν χωρίς να τιμωρήση∙ διότι αυτό είναι γνώρισμα του δικαίου. Αν είναι ισχυρός, ανταποδίδει και μετά θάνατο και κατά την ανάστασι∙ διότι αυτό είναι το γνώρισμα του ισχυρού. Αν όμως ανέχεται, επειδή είναι μακρόθυμος, ας μη ταραχθούμε ούτε να λέμε, “γιατί δεν τιμωρεί εδώ;” Διότι, αν γινόταν αυτό θα εξαφανιζόταν προ πολλού το ανθρώπινο γένος, εάν κάθε ημέρα μας τιμωρούσε για τα αμαρτήματά μας. Διότι δεν υπάρχει, δεν υπάρχει ημέρα καθαρή από αμαρτήματα, αλλά διαπράττουμε ή κάποιο μεγάλο ή κάποιο μικρό αμάρτημα. Ώστε δεν θα προλαβαίναμε να γίνουμε ούτε είκοσι ετών ο καθένας, αν δεν ήταν μεγάλη η μακροθυμία και η αγαθότητά του, δίνοντάς μας μεγάλη προθεσμία για μετάνοια  , ώστε να απαλλαγούμε από τις αμαρτίες μας.
(Εις Β΄ Τιμόθεον Γ΄, ΕΠΕ 23, 512-514. PG 62, 616-617 ) .


Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου
Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

2013

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Στον πρόεδρο Γεώργιο Π. περί της σύντομης έκφρασης-προσευχής «Κύριε, ελέησον».



Θέλεις να μάθεις ακριβώς τη χρήση και τη δύναμη αυτών των λόγων; Λέγε αυτά τα λόγια στον ενικό και στον πληθυντικό. Φώναζε όπως ο τυφλός Βαρτίμαιος: «Υἱέ Δαυΐδ, Ἰησοῦ ἐλέησόν με!». ( Μαρκ. 10, 47-48 ) . Όμως φώναζε και όπως οι δέκα λεπροί: «Ιησού έπιστάτα, έλέησον ήμάς». ( Λουκ. 17,13 ) . Να προσεύχεσαι για τον εαυτό σου, να προσεύχεσαι και για όλους τους ανθρώπους.
Σε παρακαλώ, Κύριε, για μένα τον γεννημένο στην αμαρτία. «Κύριε, ελέησον με!». Με ξεγέλασε ο κόσμος και ποδοπάτησα τον ζωοποιό νόμο Σου. «Κύριε, ελέησόν με!».
Και για όλους τους ανθρώπους τους γεννημένους στην αμαρτία. «Κύριε , ελέησον ημάς!». Όλους που σαν και μένα ποδοπάτησαν τον ζωοποιό νόμο Σου. «Κύριε, ελέησον ημάς!».
Σήμερα είμαι επισκέπτης φιλοξενούμενός Σου σ’ αυτό τον κόσμο, ύστερα θα απομακρυνθώ όπως η σκιά και θα λογαριαστώ στους αποβιώσαντες. «Κύριε, ελέησόν με». Και για όλους τους αποβιώσαντες στην πίστη Σε παρακαλώ: «Κύριε, ελέησον ημάς!».
Κύριε, ελέησε εκείνους , που βρίσκονται στην εξουσία, τρεις φορές Σε παρακαλώ, αφού είναι σε κίνδυνο να γίνουν βίαιοι.
Κύριε, ελέησε εκείνους , που έχουν πλούτο, τρεις φορές Σε παρακαλώ, αφού είναι σε κίνδυνο να γίνουν άσωτοι.
Κύριε, ελέησε εκείνους , που έχουν την κοσμική γνώση, τρεις φορές Σε παρακαλώ, αφού είναι σε κίνδυνο να πέσουν στην απελπισία.
Και όποιος από τα ανθρώπινα όντα έλθει στις σκέψεις σου στη διάρκεια της προσευχής σου, είτε από τους αποβιώσαντες ή από τους ζωντανούς ή από τους μη- γεννημένους, πες αμέσως: «Κύριε ελέησον!».
Ακόμη κι αν έλθει στη σκέψη σου ο εχθρός σου, πες: «Κύριε ελέησον!».
Το πόση δύναμη βρίσκεται σ’ αυτά τα λόγια θα στο ομολογήσει ο τυφλός Βαρτίμαιος: «Ήμουν τυφλός και έλαβα το φως μου!». Θα σου πουν οι μολυσμένοι: «Είμασταν λεπροί και γίναμε καθαροί». Θα σου πουν οι παράλογοι: «Ήμασταν τρελοί και λογικευτήκαμε!». Θα σου πουν οι ασθενείς: «Ήμασταν άρρωστοι και γιατρευτήκαμε!». Θα σου πουν οι πεθαμένοι: «Ήμασταν νεκροί και ζωντανέψαμε!». Θα σου πουν οι απόστολοι: «Ήταν τρικυμία και ησύχασε!». Θα σου πει η μετανιωμένη αμαρτωλή: «Αμάρτησα και έλαβα τη συγχώρεση!».
Θα σου πει ο ληστής από τον σταυρό: «Ήμουν κακοποιός και εισήλθα πρώτος στον Παράδεισο!».

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»
Εκδόσεις «εν πλώ»




Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

METANOIA: ΕΝΑΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ



Φεύγοντας από το εξομολογητήριο, με ψυχές καθαρές, χρειάζεται να προσέξουμε ιδιαίτερα. Πολλοί λέμε πως μετά την εξομολόγηση αισθανόμαστε «ξαλαφρωμένοι». Όμως η εξομολόγηση δεν είναι ένα ναρκωτικό. Ίσα-ίσα θα πρέπει να φεύγουμε με βαθύτερη συνείδηση της αμαρτωλότητάς μας, με συνεχή προβληματισμό, αλλά και με δυνατή αίσθηση της άπειρης αγάπης του Θεού, που, παρ’ όλη την κατάντια μας, μας δέχεται.
Ο αγώνας μας θα πρέπει να γίνει εντονώτερος . Να διορθώσουμε τα λάθη μας. Να μην ξαναγυρίσουμε στα ίδια αμαρτήματα. Να εργαζόμαστε με επιμέλεια τις εντολές του Θεού. Ο αγώνας αυτός οπωσδήποτε δεν είναι εύκολος. Είναι επίπονος και οδυνηρός. Δυστυχώς όλοι μας δεν έχουμε τη διάθεση να επιδιώξουμε με υπομονή και επιμέλεια την θεραπεία των παθών μας. Θέλουμε άμεσα αποτελέσματα ∙ όλα να γίνουν εδώ και τώρα. Είμαστε άνθρωποι των «κουμπιών», του αυτοματισμού και ζητάμε όλα να αλλάξουν αμέσως. Πάμε στον πνευματικό και νομίζουμε πως αυτός έχει κάποιο μαγικό ραβδί που θα βοηθήσει αυτόματα. Όμως μια αμαρτωλή και παθολογική κατάσταση, που τη χτίζουμε ολόκληρες δεκαετίες, δεν αλλάζει σε μια στιγμή. Ο ιερέας είναι γιατρός ψυχών, όχι μάγος και αγύρτης. Και η θεραπεία μας δεν μπορεί να γίνει μέσα σε λίγα λεπτά , με κάποια μαγική και άρα ψεύτικη ενέργεια∙ αλλά με τη δική μας γνήσια μετάνοια, με τον δικό μας αγώνα, με υπομονή και επιμέλεια, κάτω από τη χάρη του Θεού.
Με το να εξομολογηθούμε δύο, τρεις φορές δεν σημαίνει ότι ζήσαμε την μετάνοια στην πληρότητά της . Η μετάνοια είναι ένας ατέλειωτος δρόμος, μια διαρκής κατάσταση που δεν σταματάει ποτέ. Δεν υπάρχει τέλος στη μετάνοια, γιατί τούτο θα σήμαινε τέλεια ομοίωση με τον Χριστό. Στο Γεροντικό, μέσα από ένα θαυμάσιο περιστατικό, βλέπουμε πώς ζούσαν οι άγιοι τη μετάνοια:
«Έλεγαν για τον Αββά Σισώη, ότι, όταν έμελλε να τελευτήση και κάθονταν οι πατέρες γύρω του, έλαμψε το πρόσωπό του σαν τον ήλιο. Και τους λέγει: “Να ο Αββάς Αντώνιος ήλθε”. Και μετά από λίγο λέγει: “Να η χορεία των προφητών ήλθε”.Και πάλι το πρόσωπό του περίσσια έλαμψε και είπε: “Να, η χορεία των αποστόλων ήλθε”. Και έλαμψε πάλι το πρόσωπό του πιο πολύ. Και ιδού, ήταν σαν να μιλούσε με κάποιους. Και τον ρώτησαν οι γέροντες, λέγοντας: “Με ποιόν μιλάς πάτερ;”. Και εκείνος είπε: “Να οι Αγγελοι ήλθαν να με πάρουν και παρακαλώ να με αφήσουν για να μετανοήσω λίγο ακόμη”. Και του λέγουν οι γέροντες: “Δεν έχεις ανάγκη να μετανοήσης, πάτερ”. Και τους είπε ο γέρων: “Σας βεβαιώνω, ότι δεν βλέπω να έχω κάμει αρχή”.Και πληροφορήθηκαν όλοι ότι είναι τέλειος. Και πάλι, ξαφνικά, έγινε το πρόσωπό του σαν τον ήλιο. Και φοβήθηκαν όλοι. Και τους λέγει: “Βλέπετε, ο Κύριος ήλθε και λέγει: Φέρτε μου το σκεύος της ερήμου”. Και ευθύς παρέδωσε το πνεύμα. Και έγινε σαν αστραπή. Και γέμισε όλο το κελλί από ευωδία».
Σ’ αυτήν την ατέλειωτη πορεία πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να ξανακυλήσουμε στην αμαρτία. Ας μην απελπιστούμε. Το ιατρείο της μετανοίας είναι πάντα ανοικτό. «Το να πέσει κανείς είναι ανθρώπινο. Το να μείνει κανείς στην πτώση , δεν είναι ανθρώπινο, αλλά σατανικό», λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας. Διαβάζουμε πάλι στο Γεροντικό:
«Ένας αδελφός ρώτησε τον Αββά Σισώη, λέγοντας:
“Τι να κάμω, Αββά, οπού έπεσα;” . Του λέγει ο γέρων: “Να σηκωθής πάλι. Λέγει ο αδελφός: “Σηκώθηκα και πάλι έπεσα”. Και λέγει ο γέρων: “Να σηκωθής πάλι και πάλι”. Λέγει τότε ο αδελφός: “Έως πότε;”. Λέγει ο γέρων: “Έως ότου  σε βρη ο θάνατος, είτε στο καλό είτε στην πτώση. Σε όποια κατάσταση βρίσκεται ο άνθρωπος, σ ́ αυτή και φεύγει”».
Ο Θεός πάντα μας περιμένει. Δεν μας απαρνιέται ποτέ.
«Ρωτήθηκε ὁ Ἀββὰς Μιὼς ἀπὸ κάποιον στρατιωτικό, ἂν ὁ Θεὸς δέχεται μετάνοια. Κι ἀκεῖνος, ἀφοῦ τὸν κατήχησε μὲ πολλὰ λόγια, τὸν ρωτᾶ: “Πές μου, ἀγαπητέ. Ἂν σοῦ σχισθεῖ ἡ χλαμύδα, τὴν πετᾶς”; Λέγει: “Ὄχι, ἀλλὰ τὴν ράβω καὶ τὴν ξαναχρησιμοποιῶ”. Τοῦ λέγει τότε ὁ γέρων: “Ἂν λοιπὸν σὺ τὸ ροῦχο το λυπᾶσαι, ὁ Θεὸς τὸ πλάσμα του δὲν θὰ  το λυπηθεῖ; ”»


Πηγή: «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Μετάνοια και εξομολόγηση.
Επιστροφή στο Θεό και στην Εκκλησία του»
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΕΚΔΟΣΗ
Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
2013


Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Η λαογραφία για τον άγιο Γεώργιο



Σημειώσαμε ήδη στην αρχή του παρόντος ότι ο άγιος Γεώργιος είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους μας. Πράγμα που φαίνεται καθαρά και από το γεγονός ότι πολλά έθιμα, πανηγυρισμοί και τραγούδια είναι αφιερωμένα σ’ αυτόν. Είναι ο ήρωας της παράδοσής μας . Σκοτώνει με το κοντάρι του το θηρίο, σώζει τη βασιλοπούλα κι ελευθερώνει το νερό για τις ανάγκες των κατοίκων, όπως λέει και το τραγούδι:
Άι  Γιώργη μ’ , αφέντη μου, κι αφέντη καβαλάρη
 αρματωμένος με σπαθί και με χρυσό κοντάρι.
Άγγελος είσαι στη θωριά, κι άγιος στη θεότη,
περικαλώ βοήθει με, άγιε στρατιώτη,
από το άγριο θεριό και δράκοντα μεγάλο,
όπου τον πήγαν άνθρωπο κάθε πρωί και άλλο.
Κι αν δεν τον πήγαν άνθρωπο κάθε πρωί στην ώρα,
κανένανε δεν άφηνε να πιεί νερό στη χώρα.

Παρά το γεγονός ότι η συναξαριακή παράδοση έχει αρκετές ομοιότητες με παρόμοιες αρχαιοελληνικές δημώδεις διηγήσεις, δεν παύει να δείχνει τη βαθιά ριζωμένη πίστη του ορθόδοξου ελληνικού λαού στο ρόλο που διαδραμάτισε ο άγιος μεγαλομάρτυρας και τροπαιοφόρος Γεώργιος στη συνείδησή του. Έθιμα, όπως στην Αράχωβα , κρατούν ζωντανή την αγάπη και τον σεβασμό των χριστιανών στη χάρη του. Στην πόλη αυτή, την παραμονή της γιορτής και μετά τον Εσπερινό και τη λιτάνευση της ιεράς εικόνας του, «αρχίζει ο χορός με τούμπανα και καραμούζες. Αρχίζουνε πρώτα οι γερόντοι και χορεύουν τραγουδώντας το “πανηγυράκι”. Κάθε μπροστέλλα (κορυφαίος του χορού) , που θα μπη, αρχινάει το τραγούδι, “το πανηγυράκι”, έστω κι αν πη έπειτα άλλο τραγούδι. Εν τω μεταξύ  έχουν κόψει το νερό, και την ώρα που λεν: “Απόλα, δράκο, το νερό, να πιή το πανηγύρι”, απολούν το νερό απ’ τη δεξαμενή. Την επόμενη μέρα γίνεται και το “τρέξιμο των γερόντων” με έπαθλο ένα αρνί ή κριάρι, καθώς και το “πήδημα”, η πάλη, η σφαιροβολία και η άρση βάρους».
Στην Καππαδοκία υπήρχε πηγάδι που λεγόταν «αγίασμα του Αγίου Γεωργίου», ενώ στο Κωστί της Θράκης «ξημέρωμα του Άι-Γιώργη , έπαιρναν νερό απ’ τη βρύση με τα ποτήρια και πήγαιναν στην εκκλησία . Το έβαζαν κάτω απ’ τον Άι-Γιώργη για τα ζώα». Ακόμα και τη γνωστή ρήση «συν Αθηνά και χείρα κίνει», σε πολλές περιοχές αντικατέστησαν οι χριστιανοί με τη φράση∙ «Άι Γιώργη βοήθα με∙ κούνα και συ το χέρι σου».
Επειδή η γιορτή του αγίου Γεωργίου συμπίπτει με την άνοιξη , ιδιαίτερα τον τιμούν οι κτηνοτρόφοι , οι οποίοι τότε αφήνουν τα χειμαδιά και ανεβαίνουν στα ορεινά βοσκοτόπια . Συνήθως προσφέρουν στην εκκλησία ένα αρνί ή κατσίκι (τον αγιωργίτη) , που πουλιέται ή σφάζεται και το κρέας του, ωμό ή ψημένο, μοιράζεται στους γείτονες και τους συγγενείς και φίλους.

Πηγή: «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος»
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ
Ευαγγέλου Π. Λέκκου
θεολόγου

Τ. Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας

Η ανάσταση. Πηγή της αληθινής ζωής.


Χριστὸς ἀνέστη! Η ανάσταση του Χριστού μας μαρτυρεί σαφώς, ότι η επαγγελμένη σωτηρία του κόσμου ολοκληρώθηκε. Η χάρις έλαμψε. Η κατάρα έσβησε. Ο άδης νεκρώθηκε . Ο Χριστός μας εξαγόρασε από κάθε κατάρα, γιατί έγινε ο ίδιος για μας κατάρα και πέθανε επάνω στον Σταυρό , θυσία και προσφορά υπέρ των αμαρτιών μας.
Έτσι σήμερα όπως άνοιξε ο Ζωοδόχος Τάφος του Σωτήρος , έτσι άνοιξε και ο ως σήμερα κλεισμένος παράδεισος , η Βασιλεία των Ουρανών, που η αμαρτία των προπατόρων και οι δικές μας είχαν καταστήσει απρόσιτη σε μας.
Κανείς δεν πρέπει πλέον να απελπίζεται. Με πίστη και ελπίδα πρέπει να προσεγγίζωμε τον Ελεήμονα Κύριό μας , με την βεβαιότητα , ότι θα μας δεχθή , όπως δέχθηκε τον τελώνη, τον ληστή, την πόρνη.
Η ανάσταση του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού είναι πηγή χαράς. Αληθινής χαράς. Για κοιτάξετε, πόσο φως ρίχνει στα μυστήρια της ζωής, πόσο φωτίζει καρδιά και διάνοια.
Η ανάσταση του Χριστού είναι εγγύηση ότι και μεις θα αναστηθούμε. Είναι ένας αρραβώνας. Η πίστη μας στην ανάσταση του Χριστού είναι μία μνηστεία. Η μνηστεία μας με την αιώνια ζωή. Τώρα ο αρραβώνας μας. Στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας θα γίνη ο γάμος. «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται», είπε ο Κύριος ( Ιωάν. 11, 26 ) . Ο Χριστός έκαμε την αρχή. Θα ακολουθήσωμε. «ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ», λέγει ο άγιος απόστολος Παύλος ( Α΄ Κορ. 15, 23 ) .
Πόσο θλιβερή θα ήταν η ζωή μας χωρίς την πίστη και την ελπίδα της αναστάσεώς μας! Τί είναι ο τάφος χωρίς την  ελπίδα της αναστάσεως! Σκοτάδι. Απελπισία. Πίκρα. Απογοήτευση . Τί δίνει η ανάσταση του Χριστού; Χαρά. Ελπίδα. Φως. Θάρρος. Ενθουσιασμό. Πόσο δίκιο έχουν οι Πατέρες μας, που ύμνησαν τον αναστάντα Σωτήρα Χριστό με τα λόγια: «Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίῳ. Καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσι  Πάσχα Θεοῦ τὸ σωτήριον».
Τώρα είμαστε στον δρόμο. Βαδίζομε για την αιώνια ζωή. Εδώ είμαστε ξένοι και πάροικοι. Εδώ είναι τόπος ετοιμασίας. Πατρίδα μας είναι η άνω Ιερουσαλήμ , η Εκκλησία των πρωτοτόκων. Εδώ σπέρνομε. Εδώ εργαζόμαστε εν ιδρώτι του προσώπου μας. Θλιβόμεθα. Κοπιάζομε. Τους καρπούς θα τους δρέψωμε εις «τας αιωνίους μονάς», στον Παράδεισο. Φαίνεται ,πως η ζωή στην γη περνάει τόσο γοργά, σαν χείμαρρος . Σβήνει πριν προφθάσεις να την καταλάβεις. Πριν την γευθείς .Και όμως. Για όσους πιστεύουν στην ανάσταση του Κυρίου, η γαλήνη και η παρηγοριά της γλυκιάς χαραυγής της κοινής αναστάσεως της αιωνίου ζωής φωτίζει και τις καρδιές και τις διάνοιες και τα ζοφερά σκοτάδια , που απλώνει γύρω τους η παγωνιά της αποστασίας και της σαρκολατρικής ζωής! Όποιος πιστεύει στον Χριστό και στην Ανάστασή Του , ξέρει, ότι οι δίκαιοι την ημέρα της κοινής αναστάσεως θα λάμψουν σαν τον ήλιο και θα είναι ένδοξοι σαν θεοί.
Γι’ αυτό στον ωραίο του λόγο για την ανάσταση , ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ερωτά: «Πού σου θάνατε, το κέντρον», δηλ. το δηλητήριο, το φαρμάκι σου; Έσβησε. Εχάθη. Ως την ανάσταση του Χριστού η πίκρα ήταν δική μας. Τώρα η πίκρα είναι του άδη , δηλ. του διαβόλου. Με την ανάσταση του Χριστού ο άδης πικράθηκε. Πικράθηκε , γιατί καταργήθηκε. Πικράθηκε,  γιατί ενεπαίχθη! Πικράθηκε! Πικράθηκε!. ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. Φωτίζου, Φωτίζου λοιπόν, η νέα Ιερουσαλήμ.
Πώς μετά από αυτά να μην γεμίζει χαρά το στόμα μας και ευφροσύνη η καρδιά μας, όταν έστω και αμαρτωλοί, ψάλλωμε το : Χριστὸς ἀνέστη;…
… Ναι, αδελφοί. Πρέπει να χαίρωμε. Να χαίρωμεν όλοι. Να σκιρτάμε από χαρά ολόκληροι.
Και χαίροντες , πρέπει να ευχαριστούμε τον Κύριο. Να υμνολογούμε τον Αίτιον της Αναστάσεως , τον μόνον ευλογητόν των Πατέρων Θεόν, τον υπερένδοξον Ιησούν Χριστόν, δια το μέγα και άπειρον έλεός Του.
Και να υμνούμε την Ανάστασή Του.
Και με πίστη ορθή, με αγάπη θερμή, με ελπίδα ακλινή, με το βλέμμα στραμμένο στου Χριστού την μορφή, εξ όλης ψυχής και εξ όλης καρδίας, με καρδιά που πιστεύει ακράδαντα και χείλη που ομολογούν χωρίς δισταγμούς , να ψάλλωμε το, ακόμη και για τους αγγέλους , γλυκύτατο μελώδημα της Εκκλησίας μας, το Χριστὸς ἀνέστη.

Πηγή: «Δίψα
 για Ζωή»
Μητροπολίτου Νικοπόλεως
ΜΕΛΕΤΙΟΥ
Έκδοση
Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως

Πρέβεζα

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Ο Γέρων Πορφύριος


Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μπάτσκας , κ. Ειρηναίου Μπούλοβιτς


Ο Κλείτος Ιωαννίδης συνομιλεί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μπάτσκας , κ. Ειρηναίο Μπούλοβιτς

Κ.Ι.: Οι Γέροντες στην Ορθοδοξία είναι οι φωτεινοί στύλοι, που καθοδηγούν τους ανθρώπους στο δρόμο της σωτηρίας, εκεί που ο Χριστός ζητά. Γι’ αυτό, όσα και ν’ ακούσει ένας γι’ αυτούς, όσα και να πληροφορηθεί για την αγία βιοτή τους, είναι ελάχιστα μπροστά στο μεγαλείο της αγιότητάς τους. Κι είμαστε ξεχωριστά συγκινημένοι , που για το μεγάλο Γέροντα των ημερών μας Πορφύριο θα μας μιλήσει και ο Σέρβος Μητροπολίτης Μπάτσκας κ. Ειρηναίος Μπούλοβιτς, ο οποίος τον γνώριζε για αρκετά χρόνια.
Ειρ. Μπ. : Είχα γνωρίσει τον μεγάλο Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια , όταν ήμουν μετεκπαιδευόμενος στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως νεαρός ιερομόναχος τότε λειτουργούσα σε διάφορους ναούς και σε διάφορες Μονές της Αττικής γενικότερα. Έτσι, μαζί με κάποιους φίλους, πνευματικά τέκνα του Γέροντος Πορφυρίου , έτυχε να βρεθώ στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στα Καλλίσια της Πεντέλης, όπου τότε έμενε ο Γέροντας και να λειτουργήσω εκεί. Τότε, κάπως αυθορμήτως, διατυπώθηκε απ’ όλους εκεί η επιθυμία, μια και η υγεία του Γέροντος ήταν κλονισμένη, να βοηθήσω και να λειτουργώ  εγώ εκεί, ώστε ο Γέροντας να μπορεί ν’ αντέχει να εξομολογεί τον κόσμο, να δέχεται τους ανθρώπους και να εκτελεί το θεάρεστο έργο του. Έτσι, για μία σειρά ετών, για επτά συναπτά έτη, κάθε Κυριακή και κάθε εορτή λειτουργούσα εκεί. Κι έβλεπα και το Γέροντα, ο οποίος μετελάμβανε σε κάθε Θεία Λειτουργία  και μετά δεχόταν τον κόσμο.
Αμέσως από την αρχή ήρθαμε σε μία προσωπική επαφή και μάλιστα από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις μας είδα το μεγάλο διορατικό χάρισμα, που είχε ο Γέροντας από το Άγιο Πνεύμα κι έμεινα έκθαμβος από την εμπειρία αυτή.
Κ.Ι. : Θα θέλατε να μας αναφέρετε κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά;
Ειρ. Μπ. : Είχε έρθει μια οικογένεια από μία χώρα της Δυτικής Ευρώπης . Δεν ήταν Ορθόδοξοι ,ούτε ξέρω πώς είχαν μάθει για το Γέροντα. Όταν μπήκαν μέσα με φώναξε ο Γέροντας , για να κάνω το διερμηνέα. Κι αμέσως, προτού εκείνοι μιλήσουν, μου είπε:
-         Πες τους να μην ανησυχούν για το άρρωστο παιδί τους, για το οποίο ήρθαν εδώ. Εγώ ο ταπεινός θα εύχομαι και ο Θεός είναι μεγάλος και θα γίνει καλά το παιδί τους. Και να πάνε στην ευχή του Θεού.
Τους το μετέφρασα εγώ. Οι άνθρωποι εκείνοι δεν είχαν στο μεταξύ προλάβει να ξεστομίσουν ούτε μία λέξη. Όταν άκουσαν τα λόγια του Γέροντα έμειναν με το στόμα ανοικτό, τον ευχαρίστησαν κι έφυγαν. Δεν χρειάστηκε ν’ αναφέρουν καν το πρόβλημά τους, αφού ήδη ο Γέροντας τους είχε απαντήσει σ’ αυτό.

Πηγή: «Πηγή: «πειραϊκή εκκλησία»
ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
[ ΕΤΟΣ 24Ο ΤΕΥΧΟΣ 258]
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014



Μεγάλη Εβδομάς Του Ιωάννου Μ. Φουντούλη



…Έρχεται λοιπόν ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος. Αναβαίνει στα Ιεροσόλυμα για να παραδοθή και να σταυρωθή , ο «Υιός του ανθρώπου». Και πάλι οι πιστοί αναδέχονται τον ρόλο των μαθητών∙ συναναβαίνουν, συμπορεύονται,  συσταυρούνται για να συζήσουν με αυτόν. Και η άνοπδος αυτή παίρνει ένα εσχατολογικό χρώμα∙ είναι προεικόνισις και εγγύηση της συναναβάσεως των πιστών με τον δοξασμένο Κύριο, όχι πια στην επίγειο Ιερουσαλήμ, αλλά στην ουράνιο, στην βασιλεία των ουρανών, στον Πατέρα  του Χριστού και Πατέρα μας και Θεό Του και Θεό μας. Αυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο του θαυμασίου στιχηρού ιδιόμελου των αίνων του όρθρου της μεγάλης Δευτέρας του α΄ ήχου:
«Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ· Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ· Οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν· καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν»
Η ανάμνησις των ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν , και των λόγων του Κυρίου που ελέχθησαν από την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα μέχρι την προδοσία, στιβάζονται στις δύο πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Χριστός ξηραίνει την άκαρπο συκή, σημαίνοντας την κλήρο της ακάρπου συναγωγής, αλλά και την μοίρα όλων όσοι θα δειχθούν ανάξιοι της δωρεάς του Θεού «δένδρα φθινοπωρινά, ἄκαρπα, δίς ἀποθανόντα, ἐκριζωθέντα» ( Ιούδ. 12  ) .
Ακολουθούν οι τραγικοί διάλογοι με τους άρχοντες του λαού και τους φαρισαίους, που προσπαθούν να παγιδεύσουν «λόγω» τον Χριστό, οι τελευταίες παραβολές της κατακρίσεως του δούλου που έκρυψε το τάλαντον και της αποδοκιμασίας των κακών εργατών του αμπελώνος , η πρόρρησις της καταστροφής των Ιεροσολύμων και της ελεύσεως του δικαίου κριτού και τα φοβερά «Οὐαὶ» κατά των γραμματέψν και φαρισαίων.
Μ’ όλα αυτά συμπλέκεται και ο τύπος του πάσχοντος δικαίου, η μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου. Αλλ’ οι λόγοι εκείνοι του Κυρίου , που απετέλεσαν τον πόλο και το κυριαρχούν θέμα των ημερών αυτών είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. Τας «φέρει» κυρίως η Μεγάλη Τρίτη, αλλά το συγκλονιστικό αυτό αφήγημα διαποτίζει τις ακολουθίες και των άλλων δύο ημερών. Είναι το αφυπνιστικό σάλπισμα της παρουσίας του Κυρίου. «Χριστὸς ὁ ἐρχόμενος ἐμφανῶς Θεὸς ἡμῶν, ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ» . Είναι ο «Νυμφίος» της παραβολής», ο «Νυμφίος της Εκκλησίας», ο Νυμφίος της κάθε ψυχής. Και έρχεται για να τελέσει τους μυστικούς Του γάμους, ξαφνικά, σε ώρα που δεν γνωρίζει και δεν προσδοκά κανείς: «ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Μακάριοι αυτοί που τον περιμένουν, που δεν τους κατέλαβε η ραθυμία του ύπνου, που δεν τους έλειψε το έλαιον από τις λαμπάδες των.
Ανάξιοι οι δούλοι, που θα βρη ο δεσπότης να ραθυμούν και να κοιμούνται. Ο νυμφών είναι στολισμένος το ένδυμα της εισόδου μας σ’ αυτόν πρέπει να είναι αντάξιο του γάμου, λαμπρό, καθαρό, φωτοβόλο.

Από το βιβλίο Λογική Λατρεία,
Εκδ. Αποστολικής Διακονίας

Πηγή: «πειραϊκή εκκλησία»
ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
[ ΕΤΟΣ 24Ο ΤΕΥΧΟΣ 258]
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014




Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Η ΕΚ ΘΕΟΥ ΒΟΗΘΕΙΑ

Οι απόπειρές μας να κάνουμε κάτι συμβαίνουν με την ανοχή του Θεού ώστε να αποκτήσουμε επίγνωση της ανθρώπινης αδυναμίας μας. Είναιαδύνατο να κάνουμε οτιδήποτε καλό χωρίς τη βοήθεια του Θεού, και, όταν σκεπτόμαστε ότι κάναμε κάτι που ευχαριστεί τον Θεό , τότε ακριβώς, εξαιτίας αυτής της έπαρσης το έργο μας δυσαρεστεί τον Θεό.
ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ

Μην χάνεις το θάρρος σου! Ο Θεός είναι κοντά σου . Σ’ Αυτόν  απόθεσε όλες τις θλίψεις σου και τις αμφιβολίες σου. Όπου δεν αρκεί η βοήθεια των ανθρώπων για να λογικευτούμε, εκεί  η βοήθεια του Θεού προσδίδει αμέσως νόημα στο αγαθό, όταν απευθυνόμαστε σε Εκείνον, όπως τα παιδιά στον πατέρα.
ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ

Ο Θεός αρχίζει να εκδηλώνει τη δύναμη Του όπου βλέπει ότι όλα τα ανθρώπινα μέσα παροχής βοήθειας , σε όποιον τη χρειάζεται, έχουν εξαντληθεί.
ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Όσα κύματα και αν σηκωθούν μέσα στην ψυχή σου, εσύ πάντα να προστρέχεις στον Χριστό. Ο Σωτήρας θα σπεύσει σε βοήθεια και θα γαληνέψει τα κύματα. Πίστευε ότι ο Κύριος δημιούργησε προσεκτικά αυτή τη ζωή προς θεραπείαν μας, μην την απορρίπτεις και μην αναζητάς τη σωματική γαλήνη και τον ψεύτικο κόσμο, πρώτα θα πρέπει πολλά να σε συγκλονίσουν και πολλά να υπομείνεις. Αν δεχτείς την αποκάλυψη , τότε αυτή θα διευκολύνει κατά πολύ τον αγώνα σου και εσύ θα έχεις μεγαλύτερη ηρεμία απ’ ό,τι ο ίδιος ο αγώνας.
ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ

Μην ανησυχείς ιδιαίτερα για την πορεία της ζωής σου. Να έχεις μόνο την ακράδαντη επιθυμία της σωτηρίας και, αποθέτοντας τα πάντα στον Θεό, περίμενε τη βοήθειά Του , έως ότου έρθει η ώρα.
ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ


Πηγή: «ΟΠΟΥ ΘΕΟΣ, ΓΑΛΗΝΗ
Πνευματικές παραινέσεις
Των Γερόντων της Όπτινα»
Επιμέλεια-Πρόλογος
ΗΛΙΑΣ ΛΙΑΜΗΣ
Εκδόσεις ατέρμονον


Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Μία έκφραση του πνευματικού κόσμου στο Άγιον Όρος



Ένας έντιμος Χριστιανός, βιοπαλαιστής, στολισμένος με βαθειά πίστη και θεοσέβεια, αφηγήθηκε το εξής θαυμαστό γεγονός , που του συνέβη κατά το προσκύνημά του στο Άγιον Όρος.
“Πήγα να προσκυνήσω σε πολλές Μονές στο Άγιον Όρος για να πάρω την Χάρι και την ευλογία της Παναγίας. Σε μία από αυτές, με πήγε ένας Μοναχός σε ένα παρεκκλήσιο, όπου ήταν θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και ήταν κλειστή με κάγκελα, γιατί είχε πολύτιμα αναθήματα. Ξεκλείδωσε και μου είπε:
-           Προσκύνησε και ζήτησε από την Παναγία ό,τι θέλεις. Αν είναι για καλό, θα σου το δώσει οπωσδήποτε.
Άναψα κεράκια και στάθηκα μπροστά Της  με σεβασμό και πίστη και Της ζήτησα ένα παιδάκι, που πολύ ποθούσαμε κι εγώ και η γυναίκα μου.
Οπισθοχωρώντας βγήκα έξω και ο μοναχός απασχολήθηκε να ξαναβάλει την καγκελαριά.
Τότε, πέφτοντας το μάτι μου στον μεγάλο διάδρομο που ήταν μπροστά μου, είδα ένα αγοράκι πανέμορφο, με ζωηρά ματάκια, περίπου τριών ετών, να τρέχει με ανοιχτά χεράκια κατά το μέρος μου! Τα ‘χασα και χωρίς να προλάβω να σκεφθώ τίποτε, αυθόρμητα άνοιξα κι εγώ την αγκαλιά μου να το δεχθώ. Μόλις έφθασε όμως μπροστά μου, χάθηκε από τα μάτια μου!
-           Το παιδάκι!... Το παιδάκι που είναι;
Γύριζα γύρω από τον εαυτό μου  κατάπληκτος και έψαχνα! Ο μοναχός με ρώτησε απορημένος για ποιο παιδάκι μιλούσα. Όταν συνήλθα και του εξήγησα , χαμογέλασε  συγκινημένος και μου είπε:
-           Άλλο ένα θαύμα της Παναγίας θα γίνει, αφού σου έδειξε το παιδάκι που θα σου στείλει.
Πραγματικά- συνέχισε ο ευλογημένος εκείνος Χριστιανός- το παιδάκι που μου χάρισε ο Θεός μετά από ένα χρόνο περίπου, έμοιαζε καταπληκτικά με το παιδάκι που μου έδειξε η Παναγία στον Άγιον Όρος!”
Εδώ δεν έχουμε όνειρο, αλλά όραμα εν πλήρει εγρηγόρσει! “Θαυμαστός ο Θεός εν τοις έργοις αυτού”!


Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ
ΔΩΡΙΔΑ 2009


Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Σ’ ένα νεαρό για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία.



Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του. Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.
Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος , ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά: «᾿Εν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη·  ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι' ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος.» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ) . Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμα ούτε ένας χριστιανικός ναός, ούτε ένας χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με χριστιανικούς ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια.
Μη λυπάσαι, λοιπόν, επειδή αισθάνεσαι μοναξιά στον δικό σας τόπο. Αν αισθάνεσαι σαν να είσαι στην έρημο, όπως γράφεις, γνώριζε ότι πολλοί στην έρημο σώθηκαν. Αλλά όλοι αυτοί οι ερημίτες του Θεού ανήλθαν στη μεγάλη κοινωνία του Θεού και των αγγέλων του Θεού. Υπήρχαν άνθρωποι που για πενήντα ολόκληρα χρόνια δεν είδαν ανθρώπινο πρόσωπο και όμως δεν έλεγαν «είμαστε μόνοι»! Αφού ο Θεός ήταν μαζί τους και αυτοί με τον θεό. Μπορείς να ζήσεις χωρίς κανέναν και χωρίς τίποτα∙ χωρίς τον Θεό όμως δεν μπορείς. Αυτή είναι η δική τους μαρτυρία που την παρέδωσαν στην Εκκλησία ως κάποιο κεφάλαιο δικό της.
Δεν είναι γνωστό εάν κάποιος άθεος μπόρεσε να επιζήσει επί πενήντα χρόνια σε πλήρη μοναξιά στην έρημο. Αυτό δεν έχει σημειωθεί στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Δεν είναι σε θέση ένας άθεος να πράξει κάτι τέτοιο. Σ    ε κάποιον σαν αυτόν είναι βαρετό να ζει μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων και ακόμα πιο μονότονο- ακόμα και αδύνατο- έξω από την κοινωνία. Διότι ο άθεος αναζητά τους ανθρώπους για να τους κεντρίσει την καρδιά με την αθεΐα του και να θρέψει τον εαυτό του με τον πόνο τους. Αλλά στην έρημο ποιόν να βρει να φάει παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό; Και με ποιανού τον πόνο να τραφεί παρά με τον δικό του;
Γι’ αυτό απογείωσε τις σκέψεις σου στα πνευματικά ύψη όπου κατοικεί Εκείνος που μόνος Του είναι η μεγαλύτερη και τρυφερότερη κοινωνία από κάθε ανθρώπινη κοινωνία . Εκείνον να υπηρετείς, μ’ Εκείνον να συναναστρέφεσαι, σ’ Εκείνον να μιλάς , για Εκείνον αγωνίσου, Εκείνον αγάπα με όλη σου την καρδιά, με όλον τον νου σου. Εκείνος θα βρει τρόπους να ανοίξει τα μάτια των γειτόνων σου και την καρδιά τους, ώστε να εμφανίσει σ’ αυτούς τη ζωντανή πίστη σ’ Αυτόν. Τότε στον τόπο σου θα ψάλλεται η δόξα του Θεού όχι μόνον από έναν σολίστ, όπως τώρα, αλλά από μία χορωδία.
Ειρήνη και υγεία από τον Θεό.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄»

εκδόσεις «εν πλω»

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Η δυστυχία



Ποίος δεν θα ελεούσε αυτόν που τόσον πολύ στενοχωρείται; Ταλαίπωρος εμπρός εις την μεγάλην εσοδείαν, ελεεινός εμπρός εις τα παρόντα αγαθά και ακόμη πιο ελεεινός εμπρός εις τα αναμενόμενα. Διότι η γη δεν του αποφέρει εισοδήματα∙ βλαστάνει δι’ αυτόν στεναγμούς∙ δεν του συγκεντρώνει ευφορίαν καρπών, αλλά φροντίδας, λύπας και φοβεράν αμηχανίαν. Θρηνεί παρομοίως με αυτούς που είναι φτωχοί. Ή μήπως και αυτός που στενοχωρείται λόγω της πτωχείας του δεν θα εκβάλη την ιδίαν κραυγήν « Τι να κάνω;» Από πού τροφαί; Από πού ενδύματα;
Τα ίδια λέγει και ο πλούσιος . Θλίβεται κατά την καρδίαν του, κατατρωγόμενος από την μέριμναν. Δηλαδή, αυτό που ευφραίνει τους άλλους, στενοχωρεί τον πλεονέκτην. Διότι δεν χαίρει που όλα εις το σπίτι του είναι γεμάτα προς χάριν του, αλλά ο πλούτος που τον περιβάλλει και ξεχειλίζει από τας αποθήκας του αγκυλώνει την ψυχήν, μη τύχη και σκύψη και προς τους έξω και γίνη αφορμή κάποιου καλού δια τους πτωχούς.
Και όμως μου φαίνεται πως το πάθος του ομοιάζει με το πάθος της ψυχής των κοιλιόδουλων, οι οποίοι προτιμούν να σκάσουν καλύτερα παρά να δώσουν κάτι από τα υπολείμματα εις τους ενδεείς. Άκου, άνθρωπε, τον χορηγόν. Θυμήσου ποίος είσαι; τι διαχειρίζεσαι; από ποίον έλαβες; διατί προτιμήθηκες ανάμεσα εις τους πολλούς; Έχεις γίνει υπηρέτης ρου αγαθού Θεού , οικονόμος των συνανθρώπων σου. Να μη νομίζεις ότι όλα έχουν ετοιμασθή δια την ιδικήν σου κοιλίαν . Δι’ αυτά που κρατάς εις τα χέρια σου να σκέπτεσαι, ωσάν να είναι ξένα. Σε ευφραίνουν δι’ ολίγον χρόνον και έπειτα ξεγλυστρούν και χάνονται∙ δι’ αυτά όμως θα σου απαιτηθή λόγος με κάθε λεπτομέρειαν. Εσύ όμως όλα μαζί τα έχεις αμπαρώσει με θύρας και μοχλούς. Και αφού τα ασφάλισες καλά και επαγρυπνείς με τας φροντίδας και σκέπτεσαι μέσα σου, χρησιμοποιών τον εαυτόν σου ασύνετον σύμβουλον.
«Τι να κάνω;» Εύκολον ήταν να ειπή ότι θα χορτάσω τας ψυχάς αυτών που πεινούν, θα ανοίξω τας αποθήκας και θα προσκαλέσω όλους τους πτωχούς. Θα μιμηθώ τον Ιωσήφ εις το κήρυγμα της φιλανθρωπίας. Θα είπω γενναιόκαρδον λόγον. Όσοι δεν έχετε άρτον, ελάτε εις εμέ. Ο καθένας να λάβη από την δωρεάν που έχει δοθή από τον Θεόν, ωσάν από κοινήν πηγήν, όσον του είναι αρκετόν. Αλλά συ δεν είσαι τέτοιος. Από πού;

Συ ο οποίος φθονείς τους ανθρώπους δια την απόλαυσιν των αγαθών, που πονηρά βολεύεσαι εις την ψυχήν σου και φροντίζεις όχι το πώς θα δώσης εις τον καθένα τα αναγκαία, αλλά το πώς αφού τα αποθηκεύσης όλα, θα αποστερήσης όλους από την ωφέλειαν εξ αυτών. Ευρίσκοντο εμπρός του αυτοί που ζητούν την ψυχήν του και εκείνος διελέγετο με την ψυχήν του δια τα βρώματα. Την  νύκτα αυτήν τον έπαιρνα και εκείνος εφαντάζετο πολυχρόνιον την απόλαυσιν. Του επετράπη να σκεφθή κάθε τι και να γνωστοποιήση την γνώμην του, δια να δεχθή την απόφασιν που αξίζει εις την προαίρεσίν του.


Πηγή: «ΕΤΣΙ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!
Ο Ιησούς και οι Άγιοι μιλούν για τους δανειστές ,
τους τόκους, τις τράπεζες, τη φτώχεια,
τους ανάξιους ηγέτες και το «κούρεμα» του χρέους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Η κρίσις των προ του νόμου και των μετά του νόμου



«Και όσοι αμάρτησαν, έχοντας τον γραπτό νόμο, αυτοί θα κριθούν με βάσι αυτόν τον νόμο» ( Ρωμ.2,12 ) , λέγοντας αυτά για εκείνους, που έζησαν μετά τον Μωυσή∙ και «ότι αποκαλύπτεται η οργή του Θεού από τον ουρανό εναντίον κάθε ασέβειας και κάθε αδικίας των ανθρώπων» ( Ρωμ. 1,18 ) , και ∙ «Θυμός και οργή και θλίψις και στενοχώρια, θα κατακυριεύση τον κάθε άνθρωπο που πράττει το κακό , αρχικά τον Ιουδαίο και κατόπιν τον ειδωλολάτρη» ( Ρωμ. 2,9 ).
Και είναι αλήθεια, ότι οι ειδωλολάτρες έπαθαν πάρα πολλά κακά εδώ∙ και αυτό το επιβεβαιώνει και η θύραθεν ιστορία και οι δικές μας Γραφές. Διότι ποιος θα μπορούσε να διηγηθή τις τραγωδίες των Βαβυλωνίων ή των Αιγυπτίων; Το ότι όμως και εκείνοι, που πριν από την ένσαρκο παρουσία Του δεν γνώρισαν τον Χριστό, αλλ’ εγκατέλειψαν την ειδωλολατρία και προσκύνησαν μόνον τον Θεό δείχνοντας άριστο βίο, θα απολαύσουν όλα τα αγαθά, άκουσε τι λέει ∙ « Δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθή στον καθένα που πράττει το αγαθό και στον Ιουδαίο, κατά πρώτον, και στον ειδωλολάτρη» ( Ρωμ. 1, 10 ). Βλέπεις ότι επιφυλάσσονται πολλές αμοιβές αγαθών σε αυτούς και ότι θα υποστούν κολάσεις και τιμωρίες όλοι, όσοι έπραξαν τα αντίθετα;
Πού είναι λοιπόν εκείνοι, που δεν πιστεύουν στην γέεννα; Διότι εάν και αυτοί , που δεν άκουσαν πριν από την παρουσία του Χριστού ούτε το όνομα της γέεννας ούτε για την ανάστασι, και εδώ τιμωρήθηκαν , αλλά και εκεί τιμωρηθούν, πόσο περισσότερο θα τιμωρηθούμε εμείς , που ανατραφήκαμε με τόσους λόγους αληθινής γνώσεως και ευσεβείας; και πώς δικαιολογείται θα έλεγε κανείς, να ριχθούν στην αιώνια κόλασι  εκείνοι, που δεν άκουσαν τίποτε για την γέεννα; Διότι θα πουν, ότι εάν μας είχες απειλήσει με την γέεννα, θα φοβόμασταν περισσότερο και θα γινόμασταν περισσότερο σώφρονες. Οπωσδήποτε βέβαια πάρα πολύ. Γιατί όχι; Και εμείς ζούμε σήμερα και καθημερινά ακούμε τους λόγους για την γέεννα, χωρίς όμως να τους προσέχουμε καθόλου. Εκτός από αυτό μπορεί κανείς να αναφέρη και το εξής∙ ότι δηλαδή όποιος δεν συνετίζεται με τις εδώ τιμωρίες, πολύ περισσότερο δεν θα συνετισθή με εκείνες τις  τιμωρίες. Διότι τους ανθρώπους, που τα ένστικτά τους είναι και περισσότερο ζωώδη και δεν έχουν πνευματικό υπόβαθρο μεγάλο, συνήθως τους σωφρονίζουν τα χειροπιαστά πράγματα και εκείνα, που συμβαίνουν αμέσως, παρά εκείνα , που θα συμβούν ύστερα από πολλά χρόνια.
Ναι, αλλά θα πη κανείς ,εμείς απειληθήκαμε με μεγαλύτερο φόβο και ως προς αυτό εκείνοι έχουν αδικηθή. Δεν έχουν καθόλου δίκαιο. Διότι κατ’ αρχήν δεν έχουμε τα ίδια αγωνίσματα, στα οποία καλούμαστε να αγωνισθούμε εμείς και εκείνοι, αλλά τα δικά μας είναι πολύ μεγαλύτερα. Και εκείνοι, που επιφορτίστηκαν με μεγαλύτερους κόπους, πρέπει να απολαύσουν και μεγαλύτερη βοήθεια. Δεν είναι όμως μικρή βοήθεια το ότι αυξήθηκε ο φόβος. Εάν όμως πλεονεκτούμε εμείς έναντι εκείνων ως προς το ότι γνωρίζουμε τα μέλλοντα, πλεονεκτούν και εκείνοι έναντί μας ως προς το ότι δέχονταν αμέσως σκληρές τιμωρίες.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου
Αγιορείτου
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ
ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»
ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
2013

Αρχειοθήκη ιστολογίου