Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής με σύντομη ερμηνεία στη δημοτική




ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ
Στιχ. 4-15.Η παραβολή του σπορέως.

4 Συνιντος δ χλου πολλο κα τν κατ πλιν πιπορευομνων πρς ατν επε δι παραβολς·
5 ξλθεν σπερων το σπεραι τν σπρον ατο. κα ν τ σπερειν ατν μν πεσε παρ τν δν, κα κατεπατθη, κα τ πετειν το ορανο κατφαγεν ατ·
 6 κα τερον πεσεν π τν πτραν, κα φυν ξηρνθη δι τ μ χειν κμδα·
 7 κα τερον πεσεν ν μσ τν κανθν, κα συμφυεσαι α κανθαι ππνιξαν ατ.
8 κα τερον πεσεν ες τν γν τν γαθν, κα φυν ποησε καρπν κατονταπλασονα. τατα λγων φνει· χων τα κοειν κουτω.
9 ᾿Επηρτων δ ατν ο μαθητα ατο λγοντες· τς εη παραβολ ατη.
10 δ επεν· μν δδοται γνναι τ μυστρια τς βασιλεας το Θεο, τος δ λοιπος ν παραβολας, να βλποντες μ βλπωσι κα κοοντες μ συνισιν.
11 στι δ ατη παραβολ· σπρος στν λγος το Θεο·
 12 ο δ παρ τν δν εσιν ο κοσαντες, ετα ρχεται διβολος κα αρει τν λγον π τς καρδας ατν, να μ πιστεσαντες σωθσιν.
 13 ο δ π τς πτρας ο ταν κοσωσι, μετ χαρς δχονται τν λγον, κα οτοι ρζαν οκ χουσιν, ο πρς καιρν πιστεουσι κα ν καιρ πειρασμο φστανται.
14 τ δ ες τς κνθας πεσν, οτο εσιν ο κοσαντες, κα π μεριμνν κα πλοτου κα δονν το βου πορευμενοι συμπνγονται κα ο τελεσφοροσι.
15 τ δ ν τ καλ γ, οτο εσιν οτινες ν καρδίᾳ καλ κα γαθ κοσαντες τν λγον κατχουσι κα καρποφοροσιν ν πομον.



Σύντομη ερμηνεία στη δημοτική

4 Κι ενώ μαζευόταν πολύς λαός κι έρχονταν από κάθε πόλη κοντά του για να τον ακούσουν, ο Κύριος τους είπε με παραβολή:

5 Βγήκε ο σποριάς στο χωράφι του , για να σπείρει το σπόρο του. Και καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο του χωραφιού και καταπατήθηκαν από τους διαβάτες , και τους κατέφαγαν τα πουλιά του ουρανού.

6 Άλλοι σπόροι πάλι έπεσαν πάνω σε πετρώδες έδαφος, κι αφού φύτρωσαν, ξεράθηκαν , επειδή δεν είχαν υγρασία∙

7 Κι άλλοι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, κι όταν τα αγκάθια φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν τελείως.

8 Κι άλλοι σπόροι έπεσαν μέσα στη γη τη μαλακή και εύφορη, και όταν φύτρωσαν, έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο απ’ το σπόρο. Κι ενώ τα έλεγε αυτά, για να δώσει μεγαλύτερο τόνο στους λόγους του και για να διεγείρει την προσοχή των ακροατών του, φώναζε δυνατά: Αυτός που έχει αυτιά πνευματικά και ενδιαφέρον πνευματικό για να ακούει και να εγκολπώνεται αυτά που λέω, ας ακούει.

9 Οι μαθητές του τότε τον ρωτούσαν και του έλεγαν: Ποια είναι η έννοια και η σημασία αυτής της παραβολής;

10 Κι αυτούς τους απάντησε: Σε σας που έχετε ενδιαφέρον και καλή διάθεση σας έδωσε ο Θεός τη χάρη να μάθετε τις μυστηριώδεις αλήθειες της βασιλείας του Θεού∙ στους άλλους όμως μιλάω με παραβολές. Αυτοί δεν έχουν ενδιαφέρον να γνωρίσουν και να δεχθούν τις πνευματικές αλήθειες, και ο νους τους είναι αμαθής, ανίκανος για πνευματική διδασκαλία. Γι’ αυτό διδάσκω με τον τρόπο αυτό, για να μην μπορούν να δουν βαθύτερα και καθαρότερα, αν και θα βλέπουν με τα σωματικά τους μάτια, και για να μην μπορούν να καταλάβουν, αν και θα ακούν τη διδασκαλία που τους εξηγεί τα μυστήρια. Και το κάνω αυτό όχι μόνο για λόγους δικαιοσύνης, αλλά και από αγαθότητα, για να μην επιβαρύνουν τη θέση τους περιφρονώντας την αλήθεια, και σκληρυνθούν περισσότερο.

11 Η σημασία της  παραβολής είναι αυτή: Ο σπόρος συμβολίζει το λόγο του Θεού.

12 Το έδαφος που είναι κοντά στο δρόμο συμβολίζει αυτούς που άκουσαν απλώς  και μόνο το λόγο. Έπειτα έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί το λόγο από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν.

13 Το πετρώδες έδαφος εξάλλου που δέχθηκε το σπόρο συμβολίζει αυτούς οι οποίοι όταν ακούσουν το λόγο του Θεού τον δέχονται με χαρά και ενθουσιασμό.  Μέσα τους όμως δεν έχει αυτός βαθιά ρίζα , για να στερεωθεί. Γι’ αυτό ακριβώς αυτοί για λίγο χρόνο πιστεύουν , όταν όμως έλθει καιρός πειρασμού ή διωγμού απομακρύνονται από την πίστη.

14 Οι σπόροι που έπεσαν στα αγκάθια συμβολίζουν εκείνους που άκουσαν το λόγο του Θεού κι αρχίζουν με κάποια προθυμία να βαδίζουν στο δρόμο της πίστεως. Πνίγονται όμως από τις αγωνιώδεις φροντίδες για να αποκτήσουν πλούτη, καθώς κι από τις απολαύσεις της σαρκικής ζωής, στην οποία διευκολύνουν τα πλούτη που απέκτησαν, κι έτσι δεν προκόπτουν ούτε φτάνουν μέχρι το τέλος, προκειμένου να δώσουν τον καρπό.

15 Οι σπόροι τώρα που έπεσαν στην εύφορη γη συμβολίζουν τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι με καρδιά καλοπροαίρετη , ευθεία και αγαθή άκουσαν και κατανόησαν το λόγο και τον κρατούν σφιχτά μέσα τους, και καρποφορούν τις αρετές δείχνοντας υπομονή και καρτερία στις θλίψεις και τους πειρασμούς και σ’ όλα τα εμπόδια που συναντούν στην άσκηση της πνευματικής ζωής.


«Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»
+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»
ΑΘΗΝΑΙ 2011


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου