Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Από το βιβλίο: «Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ “ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ” Β’ ΤΟΜΟΣ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ


251. ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΚΙ ΕΣΥ ΛΙΓΟΝ ΠΟΝΟΝ. Ο δρόμος του αληθινού Χριστιανού είναι πάντοτε ασκητικός, μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες. Ο Μέγας Βαρσανούφιος σε μία ερωταπόκρισίν του (ΡΙΒ΄) αναφέρει τα εξής:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ- Κάποιος μοναχός παρεκάλεσε τον Μέγα Γέροντα να προσευχηθή υπέρ αυτού, για να καταξιωθή να επιτύχη στον εαυτόν του την νέκρωσιν του Ιησού.
ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ- Με χαρά μου ζητώ από τον Θεόν να σας παράσχη κάθε αίτημα αγαθόν. Και πιστεύω ότι το παρέχει. Δεν ψεύδεται ο λέγων «αιτείτε και δοθήσεται υμίν». Ο Θεός λοιπόν εύχομαι να ικανοποιήση τα αιτήματά σας. Αμήν .Αλλά μην αδιαφορήσης στο να κοπιάσης και συ λίγο. Διότι και εκείνοι που θέλουν αξιώματα εκ μέρους του βασιλέως, και αν έχουν πολλούς προϊσταμένους , υπομένουν και αυτοί θλίψεις και κινδύνους και πόνους μέχρι να επιτύχουν τον σκοπόν τους. Έτσι λοιπόν κι εσύ πρόσφερε λίγο πόνον, για να βρης το μέγα έλεος. «Πολλά γαρ ισχύει δέησις του δικαίου ενεργουμένη». Να πης στον αδελφόν που είναι μαζί σου, τον αγαπητόν εν Κυρίω, που συνεχώς σε παιδεύει και με αυτόν τον τρόπον σου παρέχει μέγα έλεος, να μην κουραστή να σε παιδεύη. «Ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει». Σας χαιρετώ όλους σας εν Κυρίω και παρακαλώ να προσεύχεσθε υπέρ εμού για την αγάπην».

252.ΑΣΚΗΤΙΚΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Το αναφέρει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής στα «Εκατόν πρακτικά κεφάλαια»: « Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο Διδάσκαλος της ιερής ασκητικής ζωής, κατά το πάθος Του ποτίστηκε με ξίδι από αυτούς που υπηρετούσαν στις διαβολικές διαταγές ,για να μας αφήση – όπως νομίζω- σαφές παράδειγμα για τους ιερούς ασκητικούς αγώνες. Λέγει δηλαδή ότι δεν πρέπει να μεταχειρίζωνται τα ευχάριστα φαγητά και ποτά όσοι αγωνίζονται κατά της αμαρτίας, αλλά μάλλον να υποφέρουν με καρτερία την πικρότητα της μάχης. Ας προσθέσουμε και το ύσσωπον στο σφουγγάρι της ύβρεως, για να εννοήσουμε τελείως το σχήμα της καθάρσεώς μας. Γιατί η δριμύτητα που έχει το ξίδι χαρακτηρίζει τους πνευματικούς αγώνες , ενώ η καθαρτική ιδιότητα του υσσώπου την τελείωσι».

253.ΠΡΩΤΑ Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ. Είναι νόμος πνευματικός ότι το Άγιο Πνεύμα δεν πλησιάζει τους ακαθάρτους. Το βεβαιώνει η εμπειρία των Αγίων Πατέρων, που ακολουθούν πιστά τον λόγον του Ευαγγελίου. Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γράφει: «Όπως ο γεωργός που δίνει όλη την επιμέλειά του στην γη, πρώτα την οργώνει και μαζεύει τα αγκάθια και έπειτα ρίχνει τον σπόρο, έτσι και εκείνος που περιμένει να λάβη από τον Θεόν τον σπόρον της Χάριτος, πρέπει πρώτα να καθαρίζει την γη της καρδιάς του, ώστε όταν πέση ο σπόρος του Πνεύματος να δώση πλήρεις και πολλαπλασίους καρπούς. Αν δεν γίνη πρωτύτερα αυτό και δεν καθαρίση τον εαυτόν του από κάθε μολυσμόν σαρκικόν και πνευματικόν, είναι ακόμη σάρκα και αίμα και βρίσκεται μακρυά από την ζωή».

254.ΠΡΑΞΕΙΣ, ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ. Ένας θαυμαστός λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου αποτελεί το κλειδί για όλους εμάς τους σημερινούς χριστιανούς , που έχουμε απομακρυνθή επικίνδυνα από την εκκλησιαστική ζωή και μεταβάλλουμε την Πίστι σε λόγια και ιδέες ( ιδεολογία) και όχι σε πράξι και σε ζωή. Λέγει ο Άγιος: «Ουδέ εν ρήμασιν ημίν, αλλ’ εν πράγμασιν η ευσέβεια». Δηλαδή για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς η Πίστις (ευσέβεια) δεν βρίσκεται στα λόγια ,αλλά στα πράγματα , στα έργα ,στη ζωή μας, που την αγκαλιάζει ολόκληρη. Ζωή σύμφωνη με τις εντολές ,σύμφωνη με το θαυμαστό πνεύμα της συντριβής και της μετανοίας, που μας οδηγεί στο Θαβώρ της μεταμορφώσεως.

Από το βιβλίο: «Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ
“ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΖΩΗ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ”
Β’ ΤΟΜΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ “AΣΤΕΡΟΣ”

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Από το βιβλίο: π. Μιχαήλ Ευδοκίμωφ «Είδα τις ακτίνες του φωτός…»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ είναι μαζί με τον άγιο Σέργιο του Ραντονέζ και τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη ένας από τους πιο τιμημένους αγίους της Ρωσίας και από τους πιο γνωστούς στη Δύση. Η λάμψη της αγιοσύνης του δεν γνωρίζει σύνορα.
Όμως αυτή η ακτινοβολία του δεν βασίζεται σε κάποιο γραπτό έργο. Αν εξαιρέσουμε τις Πνευματικές Διδαχές, ο άγιος Σεραφείμ δεν άφησε γραπτά. Η ακτινοβολία του μοναχού του Σάρωφ που ξεπρόβαλε από τα βάθη του ρωσικού δάσους γρήγορα ξεπέρασε αυτά τα όρια για να διαχυθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Ορισμένες από τις φράσεις του για την εσωτερική γαλήνη, τη χαρά της Ανάστασης και πολλές ακόμα λέγονται πλέον από πολλά χείλη όχι μόνο ορθοδόξων αλλά και χριστιανών κάθε ομολογίας και δόγματος.
Ο άνθρωπος αποκαλύπτεται μέσα από τα λεγόμενά του. Η φήμη του Σεραφείμ οφείλεται κυρίως στους περίφημους Διαλόγους με τον Μοτοβίλοφ που μιλούν για την απόκτηση των καρπών του Αγίου πνεύματος. Αποτελούν ένα πολύ ξεχωριστό έργο που φτάνει στα μεγαλύτερα ύψη των μυστηρίων και χαράζει νέους δρόμους για την προσέγγιση του μυστηρίου του Θεού. Ένα μυστήριο που γεμίζει φως και ομορφιά από το Άγιο Πνεύμα.
Ο Υιός και το Πνεύμα, αυτά τα «δύο χέρια του Πατρός» όπως έλεγε αγία Ειρήνη ενεργούν σε απόλυτη αρμονία μέσα στον κόσμο. Το πνεύμα του Σεραφείμ έφτασε μέσω της χάριτος να διορθώσει και να ισορροπήσει και πάλι αυτή την αρμονία προς δόξα του Αγίου Πνεύματος το οποίο είχε περιφρονηθεί καθώς ο κόσμος δεν βίωνε τη δύναμη της μεταμόρφωσης μέσα από τα χαρίσματά του.
Στο επίκεντρο των Διαλόγων βρίσκεται η απόκτηση των δωρεών του Πνεύματος. Δεν περιορίζεται σε νουθεσίες αλλά μοιράζεται μια εμπειρία εσωτερικής μεταμόρφωσης. Όσο ακατάληπτο και αν μοιάζει αυτό το μήνυμα μπορεί, εφόσον αποτελέσει στόχο ζωής, να προκαλέσει την αλλαγή της ύπαρξης του χριστιανού. Άλλωστε η ίδια η επιθυμία της προσευχής, της ένωσης με τον Θεό δεν αποτελεί ένδειξη ότι το Πνεύμα ενεργεί μέσα στην καρδιά του πιστού; Διότι «κανείς δεν μπορεί να ονομάσει Κύριο τον Ιησού παρά μόνο με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος» ( Α’ Κορ.12, 3 ) .
Η προσευχή είναι μια περιπέτεια. Η περιπέτεια ενός εξερευνητή που βυθίζεται στην άβυσσο της καρδιάς του και συναντά τον αόρατο φιλοξενούμενο. Πέρα από κάθε ηθικό ακτιβισμό, πρόκειται, όπως μας λέει ο Σεραφείμ, για μια άγρυπνη προσμονή που μας συνταράσσει. Είναι ένας τόπος σιωπής όπου σκάβουμε στα βάθη του εαυτού μας για να αφήσουμε χώρο σε εκείνον «που έρχεται προς εμάς».
Ο Σεραφείμ έχει τον δικό του τρόπο να προτείνει την απόκτηση των δωρεών του Πνεύματος ως στόχο της χριστιανικής ζωής και όχι απλώς ως μια εφαρμογή ηθικών αρχών. Και υπάρχουν απτά κριτήρια που μας κάνουν να αντιληφθούμε την ενέργειά του: είναι η χαρά , κυρίως αυτή που νιώθουμε μέσα στην κατάφαση της ανάστασης, είναι η εσωτερική ειρήνη ανεξάρτητα από όσα αναστατώνουν τη ζωή μας, είναι η απλότητα της καρδιάς που έχει παραδοθεί στη σοφία και είναι το φως, η φανέρωση του Αγίου Πνεύματος σε μια ψυχή που ανοίγεται ολοκληρωτικά.
Η προσευχή με τους αγίους είναι η ένωση με το νέφος των μαρτύρων που περιβάλλουν τον θρόνο του Θεού και μας οδηγούν στην άφατη δόξα. Προέρχονται από μεγάλες δοκιμασίες , «και έπλυναν τις στολές τους και τις λεύκαναν με το αίμα του Αμνού» ( Απ. 7, 14 ) .

Από το βιβλίο: π. Μιχαήλ Ευδοκίμωφ
«Είδα τις ακτίνες του φωτός…»
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και ο έσω άνθρωπος
Εκδόσεις: “Εν πλώ”

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Από το βιβλίο: «Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ» ΥΠΟ ΑΡΧΙΜ.ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΕΚΔΟΣΙΣ Γ’

Ιερές αναμνήσεις

ΒΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ ήταν η θλίψις που προξένησε ο θάνατός του . Ανεχώρησε για την αιωνιότητα στις 10 Οκτωβρίου του 1891, στην ηλικία των εβδομηνταεννέα ετών και άφησε πίσω του μεγάλο πνευματικό κενό. Οι ευλαβείς Χριστιανοί της Ρωσίας τον εθρήνησαν πολύ. Η απώλεια ήταν μεγάλη. Παρ’ όλο όμως που έφυγε, η μορφή του, η ζωή του, τα λόγια του παρέμεναν ζωντανά στην καρδιά και στην σκέψι τους. Ο ένας ατένιζε συνεχώς το επιβλητικό πορτραίτο που το είχε τοποθετήσει στην πιο περίοπτη θέσι του σπιτιού του. Ο άλλος ξεφύλλιζε το βιβλίο που είχε πάρει ευλογία από τα αγιασμένα χέρια του. Ο τρίτος διάβαζε και ξαναδιάβαζε μια επιστολή του που αξιώθηκε κάποτε να λάβη. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ανέφεραν προσωπικές περιπτώσεις, στις οποίες είχε εκδηλωθή το προφητικό του χάρισμα. Πολυάριθμοι αγρότες μιλούσαν για την δύναμι της προσευχής του. Τους είχε σώσει από επικίνδυνες ανομβρίες. Πολλά και θαυμαστά ακούγονταν για τον οσιώτατο εκείνο στάρετς. Και δεν μπορούσε κανείς να αμφιβάλη, γιατί επρόκειτο για γεγονότα ολοφάνερα, πρόσφατα και χειροπιαστά.
* * *

Εγώ, διηγείτο κάποιος ευσεβής Χριστιανός, είχα βρεθή σε μεγάλη απόγνωσι. Αντιμετώπιζα ένα οξύ προσωπικό πρόβλημα και δεν μπορούσα να βρω άκρη. Στον αγρό της ψυχής μου άρχισαν να βλαστάνουν τα ζιζάνια της απελπισίας. Πόση παρηγορία μου έδωσε τότε μια επιστολή του! Πόση ανακούφισι! Την φυλάω σαν κόρη οφθαλμού!
«Ειρήνη σε σένα- έτσι άρχιζε η επιστολή – αδελφέ, που βρίσκεσαι σε θλίψι και αμηχανία. Διάβασε, σε παρακαλώ, τις τελευταίες σελίδες του Αββά Δωροθέου. Εκεί αναφέρεται ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στους λογισμούς της μικροψυχίας. Διάβασε και θα ηρεμήσεις. Συζητήσαμε πολύ για την περίπτωσί σου και τίποτε δεν κατορθώσαμε να κάνουμε. Γι’ αυτό το καλύτερο απ’ όλα είναι να αναθέσουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Πανάγαθου Θεού. Αυτή μπορεί όλα να τα τακτοποιήση κατά τον καλύτερο τρόπο και παρά πάσαν προσδοκία μας. Μελέτησε με προσοχή το 49ο κεφάλαιο του Αββά Ισαάκ του Σύρου, περί πνευματικής νηπιότητος. Προσπάθησε όσο μπορείς να εγκολπωθής αυτές τις αλήθειες. Κάθε υπόθεσις και κάθε έργο δεν τελειώνει μονομιάς. Χρειάζεται να περάση χρόνος, να καταβληθή προσπάθεια, να γίνη βαθειά μελέτη, να ασκηθή ωρισμένες φορές και βία. Θα γίνουν και σφάλματα, θα προκληθούν και δυσαρέσκειες. Συν τω χρόνω όμως όλα θα περάσουν και θα ξεχασθούν∙ αλλά το έργο θα παραμείνη και θα σας χαροποιή… Και πάλι ειρήνη σε σένα.

Ο πολυαμαρτωλός
Ιερομόναχος Αμβρόσιος

Άξιες είναι οι παραπομπές σε κείμενα των Αγίων πατέρων. Ο σοφός ποιμήν, εγνώριζε να οδηγή τα πρόβατα σε τόπους εκλεκτής χλόης και στερεάς πνευματικής τροφής.
* * *

- Εγώ, διηγείτο κάποιος άλλος, ήμουν μανιώδης καπνιστής. Κάπνιζα αναρίθμητα τσιγάρα την ημέρα, και κατήντησα ψυχικά και σωματικά ράκος. ΈφΘασα στο σημείο να περνώ και δυνατές κρίσεις μελαγχολίας. Και αν δεν υπήρχε η παρέμβασις του αγίου εκείνου Γέροντος, με περίμενε οριστική καταστροφή. Το γράμμα που μου έστειλε ήταν για μένα σωσίβιο.. Το φυλάω σαν ακριβό κειμήλιο. Το έχω αποστηθίσει ολόκληρο. Αφού στην αρχή μου ανέφερε τις ζημίες που προκαλεί ο καπνός στο σώμα και στην ψυχή, κατέληγε:
«Τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι»… Σας συνιστώ να αντιμετωπίσετε το πάθος με φάρμακα πνευματικά. Να πλησιάσετε δηλαδή στο Μυστήριο της Μετανοίας και να εξομολογηθήτε λεπτομερώς όλες τις αμαρτίες από την μικρή παιδική ηλικία μέχρι σήμερα. Να ετοιμασθήτε και να κοινωνήσετε των Αχράντων Μυστηρίων. Να διαβάζετε καθημερινώς ένα ή περισσότερα κεφάλαια του Ευαγγελίου όρθιος. Και όταν σας πιάνη μελαγχολία να διαβάζετε πάλι το Ευαγγέλιο, μέχρι ότου περάση. Ή αντί γι’ αυτό να κάνετε τριαντατρείς μεγάλες μετάνοιες εις τιμήν της επιγείου ζωής του Σωτήρος και της Αγίας Τριάδος…».
Με τις σοφές αυτές υποδείξεις η ψυχή καθαρίσθηκε, δυνάμωσε. Και σε λίγο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να νικήση το ακατανίκητο πάθος.



Από το βιβλίο: «Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ»
ΥΠΟ
ΑΡΧΙΜ.ΤΙΜΟΘΕΟΥ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΕΚΔΟΣΙΣ Γ’
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 1983

Αρχειοθήκη ιστολογίου