Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Η Εκκλησία θα γιορτάσει και θα προβάλλει τις μέρες αυτές την ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, μπροστά στον οποίο πρέπει με σεβασμό να υποκλιθούμε, για να αντλήσουμε δυνάμεις, όπως η αιμορροούσα από το ιμάτιο του Χριστού.
Ο Χριστός στο Σταυρό! Άπλωσε τα χέρια στο Σταυρό για ν’ αγκαλιάσει ολόθερμα όλα Του τα παιδιά. Τρυπήθηκαν τα χέρια, που τόσα αγαθά σκορπούσαν μέρα και νύχτα. Τα χέρια που γιάτρεψαν τόσους αρρώστους. Τα πανάγια εκείνα χέρια που ευλογούσαν κι απαλοχάιδευαν τα μικρά και αθώα παιδιά. Ο Ιησούς υπέγραψε με το αίμα του το κήρυγμα της αγάπης. «Ίδε ο άνθρωπος!». «Δέστε ιερείς τον αρχιερέα σας. Δέστε παρθένοι τον νυμφίο σας. Δέστε ορφανοί τον πατέρα σας. Δέστε πλανεμένοι τον οδηγό σας. Δέστε ασθενείς τον γιατρό σας. Δέστε αμαρτωλοί τον Σωτήρα σας. Δέστε Χριστιανοί τον Βασιλιά σας».
Ήταν Παρασκευή. «Και βαστάζων τον σταυρόν αυτού εξήλθεν εις τον λεγόμενον κρανίου τόπον». Με τα δικά Του καρφιά καρφώθηκαν οι δικές μας αμαρτίες. Κάθε σταγόνα που πέφτει από τις πληγές Του, μιλά για αγάπη.
Εσταυρωμένε Λυτρωτά! Πόση αχαριστία και αγνωμοσύνη δείξαμε οι άνθρωποι στην αγαθότητά Σου. Αλλά Κύριε, μην αφήσεις κανέναν από μας να βρεθούμε στην παράταξη εκείνων που Σε περιφρονούν, και Σε πικραίνουν και σε λυπούν. Αξίωσέ μας να βρισκόμαστε στην μερίδα των εκλεκτών Σου, οι οποίοι στην δίψαν Σου για τη σωτηρία τους, σου προσφέρουν την ολόψυχη πίστη τους, και την ολόθερμη αγάπη τους και την εγκάρδια ευγνωμοσύνη τους.
Ατενίζοντες με πίστη τον πανάγιο σταυρό Του, μένουμε άτρωτοι και αβλαβείς από τα φριχτά δαγκώματα των αοράτων φιδιών του κακού.
Από τότε που ο Χριστός ανέβηκε στον Σταυρό και άπλωσε τα χέρια Του σ’ αυτόν, τον ευλόγησε και τον παρέλαβε στην Αρχιερατική Του υπηρεσία. Ο Σταυρός υψώθη σε σημείο μέγιστης ιερής δυνάμεως, που δεύτερο σύμβολο σαν αυτό δεν έχει η Εκκλησία μας.
Από το ύψος αυτό του Σταυρού, βλέπει ο Χριστός τον όχλο, να φανερώνει τα ευτελή αισθήματα του μίσους και του φθόνου. Συγχωρεί τον τυφλό αυτό λαό, και τον ευλογεί με τα αιματοβαμμένα χέρια Του. Μεταβάλει τον Σταυρό σε «σημείο του υιού του ανθρώπου» που κατά τον Απ. Παύλο είναι «τοις μεν απολλυμένοις μωρία, τοις δε σωζομένοις δύναμις Θεού» ,και από τον οποίο η ανθρωπότης αντλεί και θα αντλεί διαρκώς, δύναμη και σοφία Θεού.
Η αγιότης δεν είναι ποθητό όνειρο. Ο άνθρωπος γιγαντώνεται και πολεμά αποτελεσματικά πια την αμαρτία. Δεν δειλιάζει μπροστά στην ζωής τ’ αφρισμένα τα κύματα. Με την ασύγκριτη δύναμη του Σταυρού, εξουδετερώνονται του αντιπάλου τα πλήγματα. Ο ματωμένος Σταυρός του Κυρίου έγινε από τότε για τους πιστούς ,σημαία και λάβαρο και νίκη και θρίαμβος.
Ας διώξουμε και μεις κάθε ατολμία και ας αφήσουμε το βλέμμα μας να κατευθυνθεί με πίστη στον Σταυρό. Τότε η καρδιά μας θα γίνει γενναία και θα μπορέσει να πετάξει από πάνω την αθλιότητα αυτή, της γης στη αιώνιο βασίλειο της Χάριτος.
Ας με ακούσουν όλες οι καρδιές οι πληγωμένες και αιματοβαμμένες: Εκείνοι που σας υπόσχονται ότι θέλουν να σας κάνουν εύκολη την ζωή, εδώ στην γη, εκείνοι που σας ψιθυρίζουν λόγια ευδαιμονίας, εκείνοι που σας υπερασπίζονται όταν φεύγετε από τον δρόμο του Χριστού και σας δικαιολογούν για την ανηθικότητα και το παραστράτημα, εκείνοι οι οποίοι έρχονται για να σας κάνουν, δήθεν, τον βίο όμορφο και ευτυχισμένο, σας μιλούν για πρόσκαιρη ευτυχία και ληστεύουν την καρδιά σας και την ψυχή σας. Αυτοί δεν είναι φίλοι σας, δεν είναι συνοδοιπόροι, δεν είναι ηθικοί οδηγοί σας, ούτε σας δίνουν την ευτυχία που ζητάτε. Το ξύλο του Σταυρού σας, δεν πρέπει να είναι ένα κομμάτι ξερό ξύλο, αλλά ζωντανό δέντρο. Ο Χριστός αγιάζει τον Σταυρό Του με την τελευταία ρανίδα του αίματός Του. Μη σας απατούν. Κανείς δεν γεννήθηκε χωρίς πόνους και αίμα της μητρός του. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να αναγεννηθεί για τον ουρανό, χωρίς αίμα της καρδιάς του. Μπροστά στην πόρτα του ουρανού είναι τοποθετημένος για μας, ο Σταυρός.
Κρεμάμε τον Σταυρό στον τοίχο του δωματίου μας, μόνο για να σκονίζεται. Τον κρεμάμε στο στήθος μας, μόνο για να ποτίζεται με τον ιδρώτα μας. Άλλοτε μιλάμε για τον Σταυρό, μόνο για να γίνεται λόγος.
Ο Σταυρός είναι μυστήριο γεμάτο τραγικότητα αλλά και γεμάτο φιλανθρωπία και αγάπη. Είναι μυστήριο όμως το οποίο αποκαλύπτεται , αν ο άνθρωπος είναι άξιος ή τουναντίον ανάξιος του ονόματος του Χριστιανού.
Ο Χριστός έλαβε τον Σταυρό χάριν της ζωής μας και της ευτυχίας μας. Και εμείς πρέπει να πάρουμε τον Σταυρό , αν θέλουμε την ζωή και την ευτυχία μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε (το ξαναλέμε) ,ότι «ο λόγος , ο του Σταυρού, δια τους χαμένους είναι μωρία, γι’ αυτούς που θέλουν να σωθούν είναι δύναμη Θεού».
Ο Χριστός είναι πάνω στον Σταυρό, αλλά η αγάπη Του είναι αμετάβλητη προς όλους. Για τους σταυρωτές του, ζητάει από τον Θεό Πατέρα: «Πάτερ, άφες αυτοίς». Αυτοί τον μισούν και τον θανατώνουν. Αυτός τους αγαπά όλους από τον Αδάμ έως και τον τελευταίο άνθρωπο που θα ζήσει πάνω στην γη. Θάναι για πάντα η σταυρωμένη αγάπη.
Δώσε Κύριε την Χάριν Σου, ίνα το Έθνος μας ολόκληρο, μένει πιστό και αφοσιωμένο σε Σένα, τον πολυεύσπλαχνο Σωτήρα μας. Κάνε Κύριε ώστε ολόκληρη η ανθρωπότητα να Σε αναγνωρίσει Κύριό της και Θεό της και Σωτήρα και Λυτρωτή της.
Αξίωσέ μας Κύριε τον Σταυρό που σήμερα προσκυνούμε και που κρέμεται στο στήθος μας, να τον έχουμε και μέσα στην καρδιά μας. Αμήν.


Από το : « Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ»
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010- ΦΥΛΛΟ 96
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου