ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄( 1 )

Στιχ. 1-4. Οι δοκιμασίες μας ωφελούν πνευματικώς.

Ιάκωβος, Θεοῦ καὶ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ δοῦλος, ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ χαίρειν·

2 Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις,

3 γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν·

4 ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.

Σύντομη ερμηνεία

Εγώ ο Ιάκωβος, δούλος του Θεού Πατρός και του Κυρίου Ιησού Χριστού, γράφω την επιστολή αυτή σε όσους από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ έχουν πιστέψει και είναι διασκορπισμένοι σ’ όλο τον κόσμο. Και τους εύχομαι να χαίρονται.

2 Αδελφοί μου, όταν πέσετε μέσα σε διάφορες δοκιμασίες και θλίψεις, να θεωρείτε το γεγονός αυτό αιτία τέλειας χαράς.

3 Και θα χαίρεστε στις θλίψεις και στους πειρασμούς σας αυτούς, όταν γνωρίζετε ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας από τις θλίψεις φέρνει ως αποτέλεσμα υπομονή σταθερή, ασφαλή και πλήρη.

4 Η υπομονή αυτή ας είναι ακλόνητη κι έτσι ας παράγει ως καρπό της τελειοποιήσεώς σας μια αρετή δοκιμασμένη, για να είστε τέλειοι και ολοκληρωμένοι, και να μην υστερείτε σε τίποτε.

Στιχ. 5-8. Αίτηση σοφίας από τον Θεό.

5 Εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεται σοφίας, αἰτήτω παρὰ τοῦ διδόντος Θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶς καὶ οὐκ ὀνειδίζοντος, καὶ δοθήσεται αὐτῷ·

 6 αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενος· ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικε κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ ριπιζομένῳ.

 7 μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήψεταί τι παρὰ τοῦ Κυρίου.

8 ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.

Σύντομη ερμηνεία

5 Αν όμως κάποιος από σας υστερεί σε σοφία, δεν έχει δηλαδή τη σοφία να διακρίνει γιατί έρχεται ο πειρασμός και πώς πρέπει να τον υπομένει, ας ζητά τη σοφία αυτή από τον Θεό, ο οποίος δίνει διαρκώς σε όλους με γενναιοδωρία και δεν εξευτελίζει αυτόν που ζητά. Ας ζητά λοιπόν από τον Θεό τη σοφία αυτή, και ο Θεός θα του τη δώσει οπωσδήποτε.

6 Να τη ζητά όμως με πίστη, χωρίς να διστάζει στο παραμικρό ή να έχει αμφιβολίες για το αν ο Θεός θα τον ακούσει. Προσέχετε να μην εισχωρεί στις ψυχές σας ένας τέτοιος δισταγμός. Διότι εκείνος που διστάζει και αμφιβάλει καταντά άστατος. Μοιάζει με το κύμα της θάλασσας που το συνταράσσει ο άνεμος και το πηγαίνει εδώ κι εκεί. Για κανένα λόγο λοιπόν δεν πρέπει η αστάθεια να ακολουθεί τις προσευχές μας και τις αιτήσεις μας προς τον Θεό.

7 Ας μη νομίζει ο άνθρωπος εκείνος που αμφιβάλει και είναι ακατάστατος ότι θα πάρει από τον Κύριο κάτι απ’ αυτά που του ζήτησε.

8 Άνθρωπος που είναι δίψυχος και δίγνωμος και δεν μένει σταθερός σε μία απόφαση, είναι ακατάστατος και ασταθής σ’ όλα όσα αποφασίζει και ενεργεί, και γενικότερα σ’ όλη τη συμπεριφορά του. Άρα θα είναι άστατος και στις προσευχές του. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να εισακουσθεί από τον Κύριο, αφού αμφιταλαντεύεται ακόμη και σ’ όσα του ζητά;

Πηγή: «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»

+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»