Και δύο περιστατικά θαυμαστής επιστροφής

«Έχουμε και μερικές εξαιρέσεις μοναχών που γυρίσαν ξανά πίσω με μεγάλην μετάνοιαν. Μιάν τέτοιαν περίπτωσιν έχουμεν του ίδιου του Γέροντά μας,  Εφραίμ του βαρελά. Αυτός όταν ξεκίνησε για μοναχός, δεν είχε ιδέα πώς να πολεμήση με “τας αρχάς και εξουσίας του σκότους”, έδειξε όμως καλήν προαίρεσιν. Ακούοντας ότι ένας θείος του είναι μοναχός, γεννήθηκε στην αθώαν καρδίαν του ο πόθος να τον μιμιθή. Έτσι μια μέρα έφτασε στο καλυβάκι του Ευαγγελισμού στα Κατουνάκια, κοντά στον θείον του Γ. Ιωσήφ.

Ο πειρασμός όμως όταν είδε άλλον ένα νέον να φορά μαύρα και ν’ αρματώνεται εναντίον του, τί έκαμε; Κατ’ αρχάς διεγείρει στον νέον τα σαρκικά πάθη με πολλήν δριμύτητα. Ο νέος προς στιγμήν τα ‘χασε. “Τώρα- λέει – τι να κάνω; Δύσκολα τα πράγματα”.

Δυστυχώς , δεν πρόλαβε ο Γέροντάς του να τον διδάξει περί των παγίδων του εχθρού και ότι το φάρμακο είναι η εξομολόγησις. Ο νέος έχοντας άγνοιαν αλλά με αγαθήν προαίρεσιν, έτρεξε στην εικόνα του Ευαγγελισμού και λέει στην Παναγίαν μας, όπως ένα μωρό στην μάνα του: « Παναγία μου, όπως βλέπω, είναι δύσκολα τα πράγματα, γι’ αυτό σκέφτηκα να μ’ αφήσης να βγω λίγο στον κόσμο να παντρευτώ, να μου περάση ο πόλεμος και σου υπόσχομαι ότι πάλιν θα γυρίσω πίσω».

Την  άλλη μέρα χαιρετά τον θείον και του λέγει: “προς το παρόν είναι ανάγκη να βγω έξω, αλλά θα ξαναγυρίσω”. Βγαίνει λοιπόν έξω˙ βρήκε και γυναίκα για γάμο. Όμως ο νέος ήθελε καλές εξηγήσεις από την αρχήν. Της λέει: “Εγώ σκοπεύω να παντρευτώ μόνο για λίγο καιρό και μετά θα γίνω μοναχός , δέχεσαι;”. Η γυναίκα το πήρε στα ελαφρά. «Σίγουρα μας αστειεύει», σκέφτηκε.

Γίνεται ο γάμος˙ στον χρόνο πάνω, να και το παιδί. Χαρές, βαφτίσια κ.λπ. Κατόπιν όμως ο νεαρός έκατσε και το σκέφτηκε καλά˙ “σ’ ένα χρόνο κι ένα παιδί ˙ αν κάτσω κι άλλο, να δεύτερο, τρίτο.. ε τότε πάει η καλογερική˙ θα δεθώ γερά”. Φωνάζει λοιπόν την γυναίκα του και της λέει:

-         Θυμάσαι τι συμφωνήσαμε  πριν παντρευτούμε; Λοιπόν ο γάμος τέρμα˙ αύριο φεύγω για μοναχός.

Η γυναίκα έπεσε κυριολεκτικά από τα σύννεφα. Φωνές, κλάματα.

-         Εμένα δεν λυπάσαι˙ αυτό το βρέφος τι χρωστά; Ποιός θα το κοιτάξη … ;

-         Αν το μωρό είναι εμπόδιο, αυτό εύκολο είναι˙ περίμενε και θα δης.

Τρέχει στην εικόνα της Παναγίας μας και της λέει: «Παναγία μου, εγώ την υπόσχεσίν μου δεν αρνούμαι, όμως στέκει εμπόδιον το μωρό». Την ίδια νύκτα κι όλας, παράλαβε η Παναγία μας την αθώα ψυχή του παιδιού στα ουράνια. Μετά την ταφήν του βρέφους, ακάθεκτος  ο νέος επανέρχεται στο θέμα.

-         Λοιπόν τώρα, αγαπητή μου, ελευθερωθήκαμε από το μωρό, καιρός είναι να πάω στον προορισμό μου.

Η γυναίκα πάλιν ανένδοτη.

-         Και πώς θα ζήσω, πώς θα τα βγάζω πέρα μόνη μου;

Τότε ο σύζυγος  της λέει.

-         Το παιδί το ταχτοποίησα, λοιπόν η σειρά σου ˙ περίμενε λίγο να το πω στην Παναγία…

Μόλις ακούει η γυναίκα αυτά τ’ ανέλπιστα λόγια τρόμαξε. Έπεσε στα πόδια του και παρακαλούσε:

-         Όχι αγαπημένε μου˙ άσε με να ζήσω και πήγαινε όπου θέλεις.

Το πρωί του ετοίμασε όλα τα πράγματα του και τον άφησε ελεύθερο. Εκείνος δρομαίως έφτασε κατευθείαν στα Κατουνάκια, στον θείον του και αφού πια έμαθε πώς ν’ αποκρούη τις δαιμονικές επιθέσεις , παρέμεινε μέχρι τέλους υπόδειγμα αρετής για όσους τον γνώρισαν. Σ’ αυτό το γεροντάκι αξιωθήκαμε να υποταγούμε μέχρι της τελευτής του και να λάβουμε την άγιαν ευχήν του.

Άλλο ένα γεροντάκι στην Ι.Μ. Γρηγορίου, τον παρέσυρε η μητρική αγάπη , όταν ήταν νέος, να βγη λίγο στον κόσμον˙ εκεί έπεσε σε στημένη παγίδα και έμπλεξε στα δίκτυα του γάμου. Γέννησε κι ένα αγοράκι το οποίο με τους αθώους οφθαλμούς του, έβλεπε στο στήθος του πατέρα του ένα κόκκινο σταυρό του Αγγελικού Σχήματος.

Ο πατέρας , που ήξερε τι σημαίνει, δεν άντεξε τον έλεγχον της συνειδήσεως˙ γύρισε στην Μονήν του και έκτοτε αποτελούσε υπόδειγμα μετανοίας σ’ όλην την αδελφότητα˙ αλλά για να φανερώση και ο Θεός , ότι εδέχθη την μετάνοιάν του , μόλις πρόσφατα που κοιμήθηκε μάθαμε ότι μυρόβλησε το σώμα του. Αυτός είναι ο μοναχός Μακάριος Γρηγοριάτης., που κοιμήθηκε το 1975.

Εγνώρισα και μερικές ακόμα παρόμοιες εξαιρέσεις, όμως τους πιο πολλούς δυστυχώς τους καταπίνει ο κόσμος. Γι’ αυτό σας τα λέω, όσο μπορούμε να προσέχουμε»…

Από το βιβλίο: «Ιωσήφ Μ.Δ.
Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ
Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ
(1886-1983)
Συνασκητής
Γέροντος Ιωσήφ
Του Ησυχαστού»
Δ΄ΕΚΔΟΣΙΣ