Φύλακας του αδελφού μου

«Ήταν χαμένος στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων κι έτσι θα παρέμενε ώσπου να βάλει τους ανθρώπους στην καρδιά του σαν τον εαυτό του τον ίδιο κι ώσπου να πετύχει τον εαυτό του στην ανάγκη σε κάποιαν ερημιά  του κόσμου.»
Κόρμακ ΜακΚάρθυ


Η έλλειψη αγάπης είναι η δική μας ασθένεια

 Η αγάπη προς τον πλησίον είναι ένα θέμα που απασχολεί ολοένα και λιγότερους ανθρώπους και θα απουσίαζε εντελώς από το δημόσιο ενδιαφέρον αν δεν μας το θύμιζαν οι οργανωμένες και απρόσωπες φιλανθρωπικές προσπάθειες των Μ.Μ.Ε.. Ο κόσμος σήμερα έχει, ούτως ή άλλως ,επιλέξει την ιδεολογία της διαρκούς απόλαυσης και της ικανοποιήσεως των ορμών και ενστίκτων. «Ο κόσμος δεν αναγνωρίζει κανένα νόμο, καμιά ευθύνη , κανένα όριο στην αυτοδίκαιη δράση του» για την ολοένα και αυξανόμενη ηδονή. Ο άνθρωπος σήμερα είναι αυτονομημένος και θεωρείται απελευθερωμένος στο ποσοστό που ικανοποίει τις επιθυμίες του. Δεν αφοσιώνεται σε κάτι που ξεπερνά τον εαυτό του και δεν δεσμεύεται σε αξίες που αφορούν και τον άλλον άνθρωπο ή την κοινωνία. Η ιδιωτική απόλαυση και η αδιαφορία για το κοινό καλό και τη δημόσια έγνοια κυριαρχούν …
… Η επίγνωση της δικής μας ασθένειας έχει προτεραιότητα όταν λέμε ότι πρέπει να καταλάβουμε το πώς λειτουργεί η καρδιά μας απέναντι στην ανάγκη να αγαπήσουμε τον συγκεκριμένο άνθρωπο και ίσως τον εχθρό, τον ξένο κ.ο.κ. Δεν λέμε να δούμε πώς θα αγαπήσουμε τον άλλον  για να του λύσουμε τα προβλήματα, αλλά για να δούμε , καταρχάς,  πόσο δυσκολευόμαστε να τον αγαπήσουμε και έτσι να διαπιστώσουμε την αρρώστια μας…

Πως μπορεί ο χριστιανός που ζει στον κόσμο να προσεγγίσει την αγάπη;

Τι μπορούμε να κάνουμε; Θα ξεκινήσουμε μια ατομική προσπάθεια θεραπείας; Γνωρίζουμε ότι η θεραπεία προσφέρεται στην Εκκλησία, στην εκκλησιαστική κοινότητα που προσφέρει τη ζωή της στον Θεό μέσα από την Ευχαριστία. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια ατομική προσπάθεια, αλλά για κάτι που οι χριστιανοί ζουν κοινοτικά και η αγάπη για τους άλλους πηγάζει μέσα από την ήδη υπάρχουσα αγάπη στην ευχαριστιακή κοινότητα. Δεν πρόκειται για προσκοπισμό επομένως, όπου κάνουμε καλές πράξεις και μέχρις εκεί. Η έμπρακτη αγάπη που καλείται να προσφέρει ο χριστιανός είναι πρωτίστως αντιπροσφορά στην αγάπη του Χριστού προς τους ανθρώπους. Η χριστιανική αγάπη είναι μια απάντηση στην πρωταρχική πράξη αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Πρόκειται για μια δοξολογική αγάπη. Η αγάπη προσφέρεται «εἰς ἔπαινον δόξης τῆς χάριτος» του Θεού (Εφεσ. 1, 6 ), ώστε τελικά να δοξολογείται ο Θεός. Και η δοξολογία του Θεού είναι η αναγνώριση του Χριστού ως αυτού που πρόσφερε τον εαυτό του στον Σταυρό χάριν της σωτηρίας των ανθρώπων . Αυτή είναι η κρίσιμη διαφορά μεταξύ της κοσμικής και της χριστιανικής αγάπης. «ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκε· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τιθέναι.» ( Α΄Ιω. 3, 16 ) .
«Ο Θεός των χριστιανών… δεν απέστρεψε το πρόσωπο (εξαιτίας της κακίας των ανθρώπων ),  αντιθέτως ΠΡΩΤΟΣ ΗΜΑΣ ΗΓΑΠΗΣΕΝ με το σχήμα μας και με τα όριά μας. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να τα ενδυθή ο ίδιος. Η αγάπη του Θεού ενδύθηκε την κατάσταση του αμαρτωλού και κεξεχωρισμένου ανθρώπου , χωρίς όμως η ίδια να αμαρτήση και να διαιρεθή , και μας άνοιξε ριζικά έναν καινούριο δρόμο: τον δρόμο του εξαγιασμού… Η αγάπη γίνεται τότε πράξη θεϊκή , πράξη μεταμορφωτική…  Η χριστιανική αγάπη είναι υπακοή στο παρόν. Γιατί  η αγάπη του Θεού σημαίνει υπακοή στο Θεό που μας προστάζει να αγαπούμε αλλήλους. Τι σημαίνει: Αγαπάτε τους εχθρούς υμών; Είναι η εγκατάλειψη του εγωισμού , του εγώ του πόθου και της αγωνίας, είναι ένας θάνατος του απομονωμένου ανθρώπου, είναι όμως επίσης και η γέννηση του πλησίον.  Σ’ εκείνους που τον ρωτούσαν ειρωνικά «Ποιος είναι ο πλησίον μου, ο Ιησούς απαντούσε: ο άνθρωπος που έχει την ανάγκη σας. Από τούτη τη στιγμή, όλες οι ανθρώπινες σχέσεις αλλάζουν νόημα». Η αγάπη που καλούμαστε να δώσουμε στον πλησίον σχετίζεται, επομένως, με την πίστη στον Χριστό. Πιστεύω στον Χριστό σημαίνει ότι εφαρμόζω , όσο μου είναι δυνατόν, τις εντολές του. Και όλες οι εντολές του συνοψίζονται στην εντολή της αγάπης. Από την εφαρμογή ή όχι αυτής της εντολής αποδεικνύεται και το μέγεθος της πίστης…


Από το βιβλίο: «Φύλακας του αδελφού μου
Κείμενα για την αγάπη και την πίστη σήμερα»
Γιώργος Μπάρλας
Εκδόσεις: Αρχονταρίκι