Η μετάνοια πάντα δεκτή

- …Τώρα θα ήθελα κάτι άλλο να ρωτήσω: Δεν μπορεί ο άνθρωπος να μετανοήση και σε μεγάλην ηλικίαν, έστω και την τελευταία του στιγμήν, όπως αναφέρεται και στο Ευαγγέλιον και τον ληστήν, που μετανόησε λίγο πριν ξεψυχήση… Γιατί μερικοί , που έζησαν αμαρτωλά την ζωή τους και είναι τώρα σε προχωρημένην ηλικίαν, αποφεύγουν να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν, γιατί λένε ότι είναι αργά. Στέκει μια τέτοια δικαιολογία;
- Στην μετάνοια καμμιά δικαιολογία δεν χωρεί. Είναι πάντα δεκτή και δεν έχει προθεσμίαν. Ο Χριστός φωνάζει μέρα και νύχτα σε όλους μας να μετανοήσουμε και να πάμε κοντά Του για να μας χαρίση την αιωνιότητα. Πολύ περισσότερον καλεί τους αμαρτωλούς, τους κουρασμένους, τους ανήμπορους. «Έλθετε προς με πάντες οι πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» φωνάζει . Δεν υπάρχει αμαρτία μεγαλύτερη από το έλεος και την αγάπη του Θεού μας. Πρέπει λοιπόν να μετανοούμε αμέσως και να μην περιμένουμε την τελευταία στιγμή . Γιατί ποιός γνωρίζει την τελευταία στιγμή της ζωής του; Μόνη τελευταία στιγμή για τον καθένα μας είναι αυτή η στιγμή, που ζούμε τώρα. Σε μια ώρα μπορεί να μη βρισκόμαστε πια ανάμεσα στους ζωντανούς. Γι’ αυτό και η μετάνοια η αληθινή είναι ένα γεγονός αδιάκοπο. Αυτό είναι και το μυστικόν νόημα της νοεράς προσευχής και της φράσεως του Αποστόλου Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε». Πρέπει να είμαστε διαρκώς σε επικοινωνία με τον Θεόν και να ζητούμε το έλεός Του. «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον» λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που έλαβε την προσωνυμίαn αυτήν, γιατί είχεν εκ Θεού φωτισθή εις τα βαθύτερα της θεολογίας μυστήρια.
Ύστερα γύρισε και κοίταξε τα κυπαρίσσια του Νεκροταφείου και άρχισε να ψάλλη τα «Νεκρώσιμα Ευλογητάρια», με χαμηλή φωνή.
- «Ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου. Εικών ειμί της δόξης σου, ει και στίγματα φέρω πταισμάτων˙ οικτίρισον το σον πλάσμα, Δέσποτα, και καθάρισον ση ευσπλαγχνία˙ και την ποθεινήν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου πόλιν ποιών πολίτην με».
- Ωραία μουσική και ωραίοι στίχοι, παρατήρησα.
- Δεν είναι μόνον ωραία, είναι και αληθινά, θεοφώτιστα. Άκουσε και αυτό το Ευλογητάριον , που έχει μεγάλην σημασίαν: «Ο πάλαι μεν εκ μη όντων πλάσας με , και εικόνι σου θεία τιμήσας, παραβάσει εντολής δε πάλιν με, επιστρέψας, εις γην εξ ης ελήφθην, εις το καθ’ ομοίωσιν επανάγαγε, το αρχαίον κάλλος αναμορφώσασθαι». Πρόσεξες εκείνο το «εκ μη όντων πλάσας με»; Είναι βασικόν κλειδί για την κατανόησιν του μυστηρίου της Ζωής και του Θανάτου. Ο Θεός δίνει την ζωήν, ο Θεός την συντηρεί και ο Θεός την παίρνει όταν έλθη το πλήρωμα του χρόνου». Εμείς μόνον την χρήσιν της ελευθερίας , (αυτό το μέγα δώρημα του Θεού, όπως και όλα τα άλλα) , μόνον αυτήν έχουμε στην εξουσίαν μας σ’ αυτήν την σύντομη παρουσία μας στον κόσμον…


Από το βιβλίο: «Π.Μ. ΣΩΤΗΡΧΟΥ
Οδός αναπαύσεως
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΙΝΗΣ ΖΩΗΣ
ΚΑΙ Ο ΤΕΛΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ»
ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΑΘΗΝΑΙ