Κεφάλαια περί προσευχής ( ια΄-κβ΄)

ια΄ Να γιατί είναι αναγκαίο να προσευχόμαστε όχι μόνο όταν υπάρχει διάθεση για προσευχή, αλλά κι όταν δεν θέλουμε να προσευχηθούμε. Όταν υπάρχει νωθρότητα, φροντίδες, μάταιες ασχολίες κ.λπ. , αυτά μας απομακρύνουν από την προσευχή. Και αν παρ’ όλα αυτά εμείς προσευχόμαστε , αγωνιζόμαστε , βιάζουμε τον εαυτό μας , παλεύουμε μαζί του, τότε αυτή η προσευχή διαπερνά τους ουρανούς και παρίσταται ενώπιον του θρόνου του Θεού.

ιβ΄ Κατά τη διάρκεια της προσευχής ο παγκάκιστος εχθρός με ιδιαίτερη δύναμη ξεσηκώνεται κατά των προσευχόμενων και τους υποβάλλει σε μεγάλους πειρασμούς και συμφορές.
Οι δοκιμασίες του εχθρού κατά την προσευχή είναι αμέτρητες. Αυτές τις στιγμές φέρνει στη μνήμη τέτοιες υποθέσεις, τη διεκπεραίωση των οποίων την παρουσιάζει σαν απαραίτητη και επείγουσα. Μην τον ακούς. Η χάρις του Θεού σε όλα θα βοηθήσει μετά την προσευχή.

ιγ΄ Κατά τη διάρκεια της προσευχής οπωσδήποτε πρέπει να απομακρύνεις κάθε γήινη μέριμνα˙ να μην προσέχεις κανέναν από τους λογισμούς που ξεσηκώνονται κατά την ώρα της προσευχής με ιδιαίτερη δύναμη , αλλά σαν μαχητής απόκρουσέ τους όλους.

ιδ΄ Η προσευχή δεν είναι μια μηχανική ενέργεια , αλλά η παρουσία μας ενώπιον του Θεού , και συνομιλία μαζί Του.

ιε΄ Προσευχηθείτε ταπεινά, με φόβο Θεού, ώστε να μη φθάσετε αντί για προσευχή στη βεβήλωσή της. Προσέχετε το νου σας από κάθε διάθεση περιέργειας.

ιστ΄ Μετά την ανάξια μετοχή στη Θεία Κοινωνία, όπως και μετά την ανάξια προσευχή , συμβαίνει παρόμοιο κακό στην ψυχή, δηλαδή ο Κύριος δεν εισέρχεται στην καρδιά μας, ως εξυβρισμένος από την απιστία και ψυχρότητα της καρδιάς μας και επιτρέπει να φωλιάσουν στην ψυχή μας τα πνεύματα της κακίας. ( Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ) .

ιζ΄ Αρχή της προσευχής είναι να εκδιώκεις τους λογισμούς απ’ αυτή την εμφάνιση τους. Μέσον, να μην κλέπτεται ο νους από τους λογισμούς και τελειότης, η αρπαγή προς τον Θεό, όλης της υπάρξεώς μας.

ιη΄ Κατά την προσευχή πρέπει να έχεις ταπείνωση και συντριβή για τις αμαρτίες σου. Όποιος μέσα στην καρδιά του δεν αισθάνεται τον εαυτό του αμαρτωλό, αυτόν ο Θεός δεν τον ακούει. Αυτό το βλέπουμε από τον προσευχή του Φαρισαίου και του Τελώνη.

ιθ΄ Η προσευχή που είναι αναμεμειγμένη με δάκρυα ταπεινώσεως και μετανοίας, οπωσδήποτε θα εισακουστεί, γιατί, καθώς πηγάζει μέσα από την ψυχή, ανοίγει τους ουρανούς.

κ΄ Δεν υπάρχει ανώτερο αγαθό, από το να προσκολληθείς στον Κύριο και να παραμένεις σε αδιάκοπη ένωση μαζί Του.

κα΄ Οι δαίμονες μ’ όλη τους τη δύναμη προσπαθούν να κλέψουν την ώρα της προσευχής , να σε παρασύρουν για να ασχολείσαι με κάποιο άλλο έργο. Μην τους ακούς, για να ασχολείσαι με κάποιο άλλο έργο. Μην τους ακούς, για να μην υβρισθείς από αυτούς.

κβ΄ Όταν προσεύχεσαι για τη συγχώρηση των αμαρτιών σου στον Θεό, μέσα από την καρδιά σου συγχώρησε τις κακίες του πλησίον σου. Και η πιο μικρή πικρία για τον πλησίον σου στερεί το δικαίωμα να προσεύχεσαι, διότι η προσευχή με πικρία στην καρδιά για τον πλησίον είναι βδέλυγμα ενώπιον του Θεού. Όπως συμπεριφέρεσαι εσύ στον πλησίον, έτσι και ο Θεός θα συμπεριφερθεί σε σένα.

Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ