Η ασθένεια του Αυγουστίνου. Μητρικές δεήσεις και προσευχές.

Μόλις έφθασα στη Ρώμη, με υποδέχθηκε το μαστίγιο μιας σωματικής ασθένειας. Ήδη βάδιζα προς τον Άδη, φορτωμένος με τα ανομήματα που είχα διαπράξει εναντίον Σου, εναντίον μου, εναντίον των άλλων∙ ανομήματα πολυάριθμα και βδελυρά, που έκαναν βαρύτερες τις αλυσίδες του προπατορικού αμαρτήματος , για το οποίο όλοι πεθαίνουμε στον Αδάμ. Δεν μου είχες συγχωρήσει ακόμη κανένα αμάρτημα εν Χριστώ. Ο Ιησούς δεν είχε ακόμη απομακρύνει την εχθρότητά Σου με τον Σταυρό Του. Την εχθρότητα που επέσυραν εναντίον μου τ’ αμαρτήματά μου. Αλλά και πώς θα μπορούσε να την απομακρύνει, αφού, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μου της εποχής εκείνης, δεν είχε κρεμασθεί στο σταυρό παρά μόνο κάποιο πλάσμα φανταστικό. Όσο ψεύτικος μου φαινόταν ο θάνατος της σάρκας του, τόσο ήταν αληθινός ο θάνατος της ψυχής μου, η οποία δεν το πίστευε.
Εντωμεταξύ, αυξανόταν ο πυρετός μου, παρέδινα την τελευταία μου πνοή, βάδιζα προς τον θάνατο. Πού θα πορευόμουν εκείνη την στιγμή, εάν όχι στις φλόγες , σε βάσανα αντάξια των ανομημάτων μου, σύμφωνα με την τάξη της αλάνθαστης δικαιοσύνης Σου; Δεν το γνώριζε αυτό η μητέρα μου, και όμως, μολονότι δεν ήταν παρούσα, έκανε προσευχές για μένα. Αλλά Συ, πανταχού παρών, όπου βρισκόταν εκείνη, εισάκουγες τις προσευχές της, εκεί δε που βρισκόμουν εγώ, με οίκτειρες. Μου απέδινες την υγεία του σώματός μου, αλλ’ η ιερόσυλη καρδιά μου δεν είχε ακόμη θεραπευθεί. Διότι, παρ’ όλο που έτρεχα τον έσχατο των κινδύνων ,δεν ήθελα να βαπτισθώ. Όταν ήμουν μικρό παιδί, ήμουν καλύτερος, αφού ζήτησα το βάπτισμα από την ευσέβεια της μητέρας μου, καθώς Σου το έχω ήδη εξομολογηθεί. Ώστε μεγάλωσα με την ντροπή μου, περιφρονούσα την ιατρική τέχνη Σου. Αλλά Συ δεν θέλησες να πεθάνω δυο φορές υπό την κυριότητα τέτοιων διαθέσεων. Εάν ένα τέτοιο κτύπημα καταφερόταν στην καρδιά της μητέρας μου, δεν θα θεραπευόταν ποτέ. Διότι δεν μπορώ να περιγράψω τη στοργή της, οι δε οδύνες της , να με γεννήσει δια του πνεύματος ,ήσαν σκληρότερες παρά εκείνες που είχε υποστεί, για να με γεννήσει δια της σάρκας.
Όχι δεν βλέπω πώς θα θεραπευόταν, αν ο θάνατός μου κάτω από τέτοιες συνθήκες πλήγωνε τη μητρική της στοργή. Τι θα γίνονταν τόσες προσευχές που απεύθυνε διαρκώς προς Εσένα και μόνο; Αλλά Συ, ω Θεέ των οικτιρμών θα περιφρονούσες ποτέ «την συντετριμμένην και τεταπεινωμένην καρδίαν» μιας χήρας αγνής, εγκρατούς, φιλελεήμονος, υποταγμένης στους Αγίους Σου, μιας χήρας που προσέφερε διαρκώς θυσία στον βωμό Σου, που επισκεπτόταν δύο φορές την ημέρα την Εκκλησία Σου, το πρωί και το βράδυ, όχι για να φλυαρήσει σαν γριούλα, αλλά για να ακούσει το λόγο Σου και να Σε ικετεύσει να εισακούσεις τα δάκρυα εκείνης, που δε Σου ζητούσε χρυσό και ασήμι, αλλά τη σωτηρία της ψυχής του παιδιού της. Εσύ, του οποίου η χάρη την δημιούργησε όπως ήταν, ήταν ποτέ δυνατό να την περιφρονήσεις και να της αρνηθείς την προστασία σου; Όχι, Κύριε, ήσουν πλησίον της, την εισάκουσες και ενήργησες σύμφωνα με την τάξη, της οποίας τις βαθμίδες είχες ήδη καθορίσει εκ των προτέρων. Μακριά από μένα η σκέψη ότι θα ήταν δυνατό να την εξαπατήσεις στις ελπίδες της, όταν της έδινες τις απαντήσεις εκείνες, που ανέφερα ή που δεν ανέφερα ως τώρα. Τις απαντήσεις εκείνες που φύλαγε στην καρδιά της και πίστευε, κατά τις ατελείωτες προσευχές της, ότι έφεραν την υπογραφή του χεριού Σου. Διότι ,επειδή είναι αιώνια η ευσπλαχνία Σου, καταδέχτηκες να γίνεις με τις υποσχέσεις Σου, οφειλέτης εκείνων που αναθέτουν σε Σένα την πληρωμή των χρεών των.
Λοιπόν με θεράπευσες από εκείνη την ασθένεια. Έσωσες το παιδί της δούλης Σου για να Σου δοθεί κατόπιν η ευκαιρία να του παράσχεις καλύτερη και ασφαλέστερη σωτηρία.

Από το βιβλίο: «ΙΕΡΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ»
Εισαγωγή- Μετάφραση- Σημειώσεις:
ΑΝΔΡΕΑ ΔΑΛΕΖΙΟΥ
Διδάκτορα της Φιλοσοφίας
Έκδοση:
Γραφείο Καλού Τύπου