Όσιος Μιχαήλ του Κλόπσκ, ο δια Χριστόν Σαλός

11 Ιανουαρίου

Ο  άγιος εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά , στις 23 Ιουνίου 1408 μ.Χ. ή 1412 μ.Χ. , παραμονή της γιορτής του Τιμίου Προδρόμου, ενώ οι μοναχοί στο μοναστήρι του Κλόπσκ, κοντά στο Νόβγκοροντ, έψαλλαν το 2^ο τροπάριο του κανόνα. Ένας μοναχός βγήκε από το ναό για να λιβανίσει το κελί του και προς μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε ένα μοναχό ν’ αντιγράφει υπό το φως των κεριών τις Πράξεις των Αποστόλων. Μόλις τελείωσε ο Όρθρος ειδοποίησε τον Ηγούμενο και με συνοδεία άλλων μοναχών πήγαν εκεί για να τον βρουν να συνεχίζει να γράφει. Σ’ όλες τις ρωτήσεις ο ξένος απαντούσε επαναλαμβάνοντας τις, όπως κάνουν τα παιδιά για να πειράξουν το ένα το άλλο. Στη συνέχεια, νομίζοντας ότι πρόκειται για κάποιο κακό πνεύμα , το λιβάνισαν για ν’ αποκαλύψουν ότι ο ξένος ανάμεσα στους καπνούς από το θυμιατήρι παρέμενε ασυγκίνητος. Τους συνόδεψε στη λειτουργία ψάλλοντας μαζί τους και αργότερα διάβασε στην τράπεζα για να τους υποδείξει τον ευχάριστο τρόπο διαβάσματος , που η γλυκιά και πράα φωνή του σκορπούσε.

Αφού άρεσε στον ηγούμενο, του παραχώρησε ένα κελί, στο οποίο ο άγιος κοιμόταν καταγής. Τροφή του λίγο νερό και λίγο ψωμί. Ασχολούνταν περισσότερο με την προσευχή και τις ολονύκτιες αγρυπνίες και, για να μη γίνει αντιληπτή η άσκησή του, έκανε διάφορες κουταμάρες επιδεικτικά, όπως όταν μια μέρα σκαρφάλωσε στο καμπαναριό και άρχισε να χτυπά τις καμπάνες μ’ όλη του τη δύναμη. Όταν έτρεξαν και τον ρώτησαν τι συμβαίνει , τους απάντησε ότι εκείνη την ώρα γεννιόταν ο άνθρωπος που θα ένωνε όλη τη ρώσικη γη. Πράγματι στις 22 Ιανουαρίου 1440 μ.Χ. γεννήθηκε ο ιδρυτής της ρώσικης αυτοκρατορίας, Ιβάν ο Γ΄.

Κατά τη διάρκεια μιας ξηρασίας η ολόθερμη προσευχή του κάνει ν’  αναβλύσει νερό από μια ξερή πηγή. Άλλοτε κατά τη διάρκεια ενός φοβερού λοιμού επιμένει να θρέψουν τον κόσμο από τ’ αποθέματα της μονής. Στη συνέχεια παίρνει τους μοναχούς και τον ηγούμενο και τους πηγαίνει στις αποθήκες , όπου βλέπουν τα κελάρια τους γεμισμένα πάλι με θαυματουργικό τρόπο. Κάποτε απουσίαζε όλη μέρα από τη μονή και όταν τον ρώτησαν σχετικά απάντησε ότι πέταξε μέχρι την Κωνσταντινούπολη για προσκύνημα. Κατά τη διάρκεια μιας φοβερής καταιγίδας ο όσιος βγήκε έξω και υψώνοντας τα χέρια στον ουρανό άρχισε να προσεύχεται .Ευθύς η θεομηνία σταμάτησε.

Τη μέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του 1419 μ. Χ. φτάνει στη μονή τους ο πρίγκηπας Κωνσταντίνος Δημητρίεβιτς διωγμένος από το φέουδό του. Κατά τη διάρκεια του φαγητού κοιτάζει επίμονα τον αναγνώστη που διάβαζε από το βιβλίο του Ιώβ. Το ίδιο βράδυ αποκαλύπτει στον ηγούμενο την ταυτότητα του μέχρι τότε άγνωστου ξένου σαλού μοναχού. «Είναι ο Μιχαήλ, γιος του Μάξιμου. Φρόντισέ τον. Είναι από τους δικούς μας». Όταν αργότερα ρωτήθηκε ο ίδιος αν είναι ο πρίγκηπας Μιχαήλ, απάντησε: «Ο Θεός ξέρει». Τελικά ομολόγησε ότι τ’ όνομά του είναι Μιχαήλ , χωρίς ν’ αρνηθεί ή να επιβεβαιώσει τους γαλαζοαίματους δεσμούς του. Στον Κωνσταντίνο προφήτεψε ότι αν κτίσει ένα ναό αφιερωμένο στην  Αγία Τριάδα , θα ανακτούσε το τιμάριό του. Πράγματι, μετά από καιρό, την ημέρα των εγκαινίων αυτού του ναού, φτάνει αντιπροσωπεία της περιοχής του και του αναγγέλλει ότι το φέουδό του είναι και πάλι δικό του. Άλλοτε πάλι προλέγει στον πρίγκηπα Σερμιάκα ότι αν δεν σταματήσει να σπέρνει την διχόνοια, τον περιμένει ο θάνατος. Εκείνος αδιόρθωτος πεθαίνει πρόωρα.

Σαν προφήτης ο Μιχαήλ, προλέγει και την ημέρα του δικού του θανάτου. Καλεί όλους τους μοναχούς και τους αποχαιρετά. Στη συνέχεια πήρε μαζί τους στο ναό όπου κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και επιστρέφει στο κελί του μ’ ένα θυμιατήρι γεμάτο κάρβουνα αναμμένα και λιβάνι. Το μεσημέρι τον βρίσκουν πεθαμένο , ξαπλωμένο με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Ήταν το 1453/ 1455 ή 1456 μ.Χ. Το κελί του γεμάτο από καπνούς και την ευωδία του λιβανιού.

Ο βιογράφος του Αρχιεπισκόπου του Νόβγκοροντ αγίου Ιωνά, διηγείται ότι ο Μιχαήλ πριν πάει στο Κλόπσκ πέρασε από την πόλη τους, όπου στην κεντρική πλατεία τα παιδιά του πετούσαν πέτρες. Εκείνος πρόσεξε ένα παιδάκι σοβαρό να στέκεται παράμερα, κοντά στο ναό. Το πλησίασε , του χάιδεψε τα μαλλιά και σηκώνοντάς το ψηλά, του είπε ότι θα γινόταν Αρχιεπίσκοπος. ‘Ήταν ο Ιωνάς.

Από το βιβλίο “Εμπαίζοντες

«Ημείς μωροί

δια Χριστόν»”

Ίκαρος Πετρίδης

Εκδόσεις: ΜΟΡΦΗ εκδοθήτω

Αθήνα

Μάρτιος 2008

(σελ.21-23)