Κεφάλαια περί προσευχής

 λστ΄ Κατά το χρόνο της προσευχής τείχισε τον εαυτό σου με το σημείο του Σταυρού. Ο Διάβολος τρέμει τον Χριστό, μην υποφέροντας να ατενίσει τη δύναμή Του , καιόμενος απ’ αυτόν, όπως με φωτιά.

Οι αρχαίοι χριστιανοί , ακολουθώντας την αποστολική παράδοση, πριν από κάθε ενέργειά τους περιτείχιζαν τον εαυτό τους με το σημείο του Σταυρού, είτε ενδυόμενοι, είτε βάζοντας τα υποδήματά τους, είτε πλυνόμενοι, είτε ανάβοντας φωτιά, είτε καθήμενοι, είτε κατακλινόμενοι∙ με λίγα λόγια, πριν από κάθε ασχολία, πριν από την είσοδο ή την έξοδο τους από το σπίτι τους.

λζ΄ Για κάθε έργο και για την προσευχή πολύ περισσότερο είναι απαραίτητο να έχουμε πνευματικό καθοδηγητή, ώστε να μη δεχθούμε, λόγω της ανθρώπινης ροπής προς την έπαρση, αντί για τη Χάρη και τη σαγήνη του ακάθαρτου πνεύματος, το οποίο μεταμορφώνεται σε άγγελο φωτός.

λη΄ Είναι καλύτερο να μη διαβάζουμε πνευματικά βιβλία, αλλά να κρατούμε μόνο την προσευχή. Είναι καλύτερο να είμαστε πτωχοί τω πνεύματι και να κληρονομήσουμε την βασιλεία του Θεού, διότι ο Κύριος λέγει: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι͵ ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν”.». Πτωχοί τω πνεύματι είναι όσοι πτωχεύουν κατά το νου χάριν της σωτηρίας ,χάριν της αδιάλειπτης μνήμης του Θεού. Και όποιος αδιαλείπτως προσεύχεται ,εκείνον ο Κύριος αμείβει με όλο τον πλούτο της Χάριτός Του.
λθ΄ «Όταν ήμουν φοιτητής της θεολογικής ακαδημίας –διηγείται ο επίσκοπος Θεοφάνης- τρεις μαζί κατευθυνθήκαμε προς την Περτσέσκαγια Λαύρα του Κιέβου προς συνάντηση του ιερομονάχου Παρθενίου, από τον οποίο επιθυμούσαμε να λάβουμε νουθεσίες .Κι αυτός να τι μας είπε: «Εσείς οι μορφωμένοι μοναχοί, γνωρίζετε πολλούς κανόνες και νόμους ,αλλά δεν γνωρίζετε έναν κανόνα, ο οποίος ιδιαιτέρως μας χρειάζεται. Κι αυτός είναι: Ο νους και η καρδιά να ανυψώνονται πάντοτε προς τον Θεό. Εγώ από την παιδική μου ηλικία έτσι έκανα και τώρα αισθάνομαι ψυχική ειρήνη». Έτσι κι εμείς πρέπει να ενεργούμε, αφιερώνοντας τα πάντα στην προσευχή, διότι είναι καλύτερο να προσευχόμαστε, παρά να διαβάζουμε ο,τιδήποτε ή να περνούμε με αργία τον καιρό μας.

μ΄ Μην αφήνεις τις ευκαιρίες που σου δίνονται για να προσευχηθείς για κάποιον που σου το ζητά ή το ζητούν γι’ αυτόν οι συγγενείς, οι φίλοι ή οι γνωστοί του. Ο Κύριος με προσοχή επιβλέπει επί την προσευχή μας, όταν γίνεται με αγάπη και παρρησία ενώπιόν Του.

μα΄ Προσευχήσου περί των κεκοιμημένων, ώστε κι αυτοί, όταν θα ευρίσκονται στην μακαρία ζωή, να προσεύχονται για σένα. Ο κεκοιμημένος άνθρωπος είναι ζων ον. «Θεὸς οὐκ ἔστιν νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων˙ πάντες γὰρ αὐτῷ ζῶσιν» ( Λουκ 20,38) .

μβ΄ Με την πρόφαση της αρρώστιας και της κούρασης μην αφήνεις την προσευχή, ούτε για μια μέρα, όσο έχεις μέσα σου πνοή.

μγ΄ Αν βρίσκεσαι σε απορία, τότε κάνε τρεις μετάνοιες και πες: «Κύριε, Εσύ βλέπεις , Πολυεύσπλαχνε, ότι η ψυχή μου βρίσκεται σε απορία και φοβούμαι μήπως αμαρτήσω. Φώτισέ με ,Κύριε». Και το πρώτο που θα γεννηθεί στην ψυχή σου μετά την προσευχή, λάβε το σαν υπόδειξη από τον ουρανό.

μδ΄ Μετά την πρωινή και βραδυνή προσευχή συνηθίστε με προθυμία και προσοχή να στέκεσθε εν σιωπή, έστω λίγα λεπτά, περιμένοντας στην καρδιά σας απαντήσεις και νουθεσίες. Αυτά τα λίγα λεπτά θα σας διδάξουν πολλά. Αυτό θα δυναμώσει την αδιάλειπτη προσευχή σας και την απάρνηση του θελήματός σας και θα σας δώσει την δίψα να αποκτήσετε στην καρδιά σας το Πνεύμα το Άγιο.

με΄ Κατά τις καθημερινές σας συνομιλίες πρέπει μέσα στην καρδιά σας να κρατάτε την προσευχή και να θυμάστε ότι ο Ουράνιος Πατέρας μας όλα τα βλέπει ευρισκόμενος εδώ. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε την πανταχού παρουσία του Θεού.

μστ΄ Χωρίς την προσευχή ο άνθρωπος δεν ζει, αλλά πεθαίνει, αν κι αυτό δεν το συναισθάνεται.

μζ΄ Μη βιάζεσθε κατά την προσευχή. Κάθε άγιος λόγος είναι μια μεγάλη δημιουργική δύναμη∙ κάθε λόγος προσευχής μας φέρνει εγγύς του Θεού. Εμείς ερημώνουμε τους λόγους μας, όταν τους αποσπούμε από τον Κύριο.

μη΄ Κατά την προσευχή κράτησε αυτόν τον κανόνα: Είναι καλύτερο να πεις πέντε λόγους με το νου σου ή μυρίους με τη γλώσσα σου.

μθ΄ Όταν παρατηρείς ότι η καρδιά σου είναι ψυχρή και είσαι απρόθυμος να προσευχηθείς ,στάσου και θέρμανέ την με κάποια ζωντανή εικόνα, πχ. της αμαρτωλότητάς σου, της πνευματικής πτωχείας σου, της αθλιότητας και της τυφλώσεώς σου, ή με την εικόνα των μεγάλων, αδιάκοπων ευεργεσιών του Θεού σε σένα και το ανθρώπινο γένος.

ν΄ «Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω». Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος βρίσκεται συνεχώς ενώπιον της θύρας της καρδιάς μας, αμπαρωμένης και κλειδωμένης γι’ Αυτόν λόγω των αμαρτιών και των ποικίλων παθών μας. Εσείς προσεύχεσθε και Αυτός στέκεται κοντά στην καρδιά σας και προσέχει κάθε κίνησή της, κάθε αίσθημά της.


Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ