«Όταν ο Μέγας Ιωαννίκιος είδε από μακριά την Ειρήνη (Χρυσοβαλάντου ) να ταξιδεύει και να έρχεται στην Κωνσταντινούπολη, ως υποψήφια σύζυγος του Αυτοκράτορος Μιχαήλ του Γ΄, προβλέποντας με το προορατικό του χάρισμα ποιοι θα είναι η οριστική κατάληξη της ζωή της, απευθυνόμενος προς αυτήν, χωρίς βέβαια αυτή να είναι κοντά του, της έλεγε:
- Καλώς ήλθες, Ειρήνη, δούλη του Θεού. Τρέχα , παιδί μου, στη Βασιλεύουσα. Τρέχα με χαρά. Διότι σε χρειάζεται η Μονή Βαλάντου, για να καθοδηγείς τις Μοναχές της!» ( Δ, 667).
Το συγκλονιστικό αυτό γεγονός που κατέγραψε το προορατικό χάρισμα ενός Αγίου της Εκκλησίας μας, οδηγεί στις εξής σκέψεις.
Οι επιλογές που κάνουμε δεν ανταποκρίνονται πάντοτε προς τον οριστικό ρόλο που πρόκειται να διαδραματίσουμε στη ζωή μας. Ο δρόμος που παίρνουμε , μερικές φορές, δεν είναι ο τελικός δρόμος της ζωής μας. Μερικές αποφάσεις που παίρνομε είναι άσχετες με αυτό που επιδιώκομε στη ζωή . Οι στόχοι που βάζομε δεν έχουν καμία σχέση με τον αληθινό προορισμό της ζωής μας.
Η πορεία και η εξέλιξη της ζωή μας οδηγεί σε διαφορετικούς δρόμους και σε διαφορετικές καταστάσεις . Υπάρχει πάντα μια διαφορά ανάμεσα στην αρχή και το τέλος της ζωής μας. Το τέρμα της λεωφόρου της ζωής μας είναι συνήθως πολύ διαφορετικό από την αφετηρία της. Η αγία Ειρήνη, πήρε την άμαξα και ταξίδευε στην Κωνσταντινούπολη για να γίνει σύζυγος του Αυτοκράτορα και Βασίλισσα του Βυζαντίου. Τον οριστικό όμως ρόλο της ζωής της δεν τον έπαιξε με την αυτοκρατορική της πορφύρα, αλλά με το απέρριτο ράσο της Βασιλεύουσας και τελικά το δικό της ανάκτορο ήταν η Μονή Χρυσοβαλάντου.
Η σημασία της αναζήτησης του Θελήματος του Θεού. Πολλοί έχουν την αίσθηση ότι το αίτημα της «Κυριακής Προσευχής», «γεννηθήτω το θέλημά σου» είναι ταπεινωτικό για τον άνθρωπο. Η λαθεμένη αυτή αντίληψη οφείλεται στο λαθεμένο νόημα που αποδίδουν στο αίτημα αυτό. Νομίζουν, δηλαδή, ότι το «γεννηθήτω το θέλημά σου» έχει την έννοια της αυθαίρετης υποταγής στην θεϊκή αυθεντία και της άρνησης της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του ανθρώπου…
Το αίτημα όμως «γεννηθήτω το θέλημά σου» δεν πρέπει να το ερμηνεύομε θεοκεντρικά, αλλά ανθρωποκεντρικά. Με άλλα λόγια, το αίτημα αυτό δεν αναφέρεται στον Θεό, αλλά στον άνθρωπο. Συγκεκριμένα , εκείνο που μας συνιστά ο Χριστός είναι να ζητάμε από τον Θεό Πατέρα τον ορθό προσανατολισμό της ζωής μας. Ο Θεός γνωρίζει τον σκοπό και τον προορισμό που ταιριάζει στον καθένα μας, από τη στιγμή της σύλληψής μας στην κοιλιά της μητέρας μας (πρβλ. «προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε», Ιερ. α΄5 ) . Με το «γενηθήτω το θέλημά σου» ζητούμε από τον Θεό Πατέρα , αφ’ ενός, να μας οδηγήσει στον αληθινό προορισμό της ζωής μας και, αφ’ ετέρου να μας δώσει τα μέσα και τις δυνατότητες για να τον πετύχουμε. Η επιτυχία στη ζωή μας θα εξαρτηθεί από το αν τόσο η αρχή όσο και ιδιαίτερα το τέρμα ταυτισθούν απόλυτα με τον αληθινό προορισμό της Προσωπικής μας ύπαρξης , όπως τον έχει σχεδιάσει και τον προγνωρίζει ο Δημιουργός μας.
Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου