«Ξένον τόκον ιδόντες ξενοθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες»

Ο ξένος τόκος είναι ο Ιησούς Χριστός τον οποίο έφερε η Υπεραγία Θεοτόκος , δανείζοντας σ’ Αυτόν την σάρκα, ο ξένος τόκος, αυτός ο οποίος παραμένει ξένος στους πιο πολλούς ανθρώπους, ακόμη δε και στους «τύποις» χριστιανούς˙ εάν Αυτός, ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, γίνει γνωστός , θεατός, τότε έχει δύο συνέπειες στον άνθρωπο˙ την απομάκρυνση από τον κόσμο της αμαρτίας και την προσήλωσι του νου εις τον ουρανόν.
Βασική, λοιπόν, αιτία της σωτηρίας του ανθρώπου είναι να δει ο άνθρωπος με τα πνευματικά μάτια της ψυχής τον Θεό. Μπορεί να Τον δει υπό μορφήν θεανθρώπου. «Κύριε, δείξον μοι τον πατέρα», είπε ένας από τους μαθητές στον Κύριό μας. «Ο εωρακώς εμέ, εώρακε και τον πατέρα», ήταν η απάντηση του Κυρίου μας.
Αλλά δεν αρκεί μόνο να Τον βλέπουμε στις εικόνες με τα μάτια τα υλικά. Είναι ανάγκη να Τον γνωρίσουμε με τα μάτια της ψυχής . Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτή η γνώση, χρειάζεται μια προεργασία. Προεργασία είναι η κένωση του εαυτού μας, η στροφή προς τα μέσα, η αναγνώριση της πραγματικής εσωτερικής καταστάσεως, η ταπείνωση. Τότε φανερώνεται ο Ιησούς Χριστός. Φανερώνεται εσωτερικά, βαθειά, ενώνεται με τον άνθρωπο. Γίνεται ,λοιπόν, η όραση του Θεού «εν ενώσει μετ’ Αυτού».
Ο ξένος αυτός, ο οποίος είναι ξένος ως προς την ανθρώπινη διάνοια, «ως Θεός ων», έλαβε σάρκα και οστά και «τοις ανθρώποις συνανεστράφη, έμεινε δε υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού», αυτός ο ξένος τόκος όταν γίνει θεατός από τα μάτια της ψυχής του ανθρώπου, έχει για τον άνθρωπο δυο πνευματικές συνέπειες.
«Ξένον τόκον ιδόντες», αφού λοιπόν γνωρίσουμε τον ξένο τόκο, «ξενοθώμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες». Αμέσως θα σηκώσουμε το βλέμμα προς τον ουρανό, θα εγκαταλείψουμε τα επίγεια ενδιαφέροντα με τα οποία προσκολλάται ο άνθρωπος στη γη.
Σήμερα και κάθε εποχή , ο άνθρωπος ο οποίος δεν γνώρισε τον Χριστό δεν είναι δυνατόν να ξεκολλήσει από τη γη. Βλέπετε σήμερα, πόσος αγώνας γίνεται για μία πιθαμή γης, πόσα δικαστήρια, πόσα μίση, πόσα εγκλήματα. Με τα κληρονομικά θέματα, αδέλφια χωρίζουν, οικογένειες καταστρέφονται . Για ποιο πράγμα; Για ένα κομμάτι χώμα!
«Ξένον τόκον ειδόντες, ξενοθώμεν του κόσμου». Θα αποξενωθούμε από τον κόσμο. Βεβαίως, δεν θα πάμε όλοι στα βουνά να τρώμε άγρια χόρτα, αλλά θα ιεραρχήσουμε τις προσπάθειές μας, τα ιδανικά μας. Πρώτα ο ουρανός, η δε γη να εξυπηρετεί την άνοδό μας στον ουρανό. Να εργαζόμαστε για να ζούμε, όχι να ζούμε για να αποκτούμε.
Κι εδώ θα κάνω μία παρένθεση. Είναι άσκοπος κόπος, να μαζεύει κανείς και να έχει την αίσθηση ότι ενδιαφέρεται για τα παιδιά του , όταν αφήνει περιουσίες πολλές στα παιδιά του και καταστρέφει και ηθικά και πνευματικά και σωματικά τα παιδιά του, γιατί τα έτοιμα δεν εκτιμούνται πάντα.
Όλοι εμείς που ζήσαμε μέσα στην βιοπάλη, ξέρουμε τι θα πει να αγωνιστείς και να αποκτήσεις με ιδρώτα το ψωμί σου, όπως παρήγγειλε ο Κύριός μας. Γιατί θα έρθει μία ώρα που τα ίδια τα παιδιά σας μέσα στις διαμάχες θα σας πικράνουν πολύ.
Η προσπάθεια, έπειτα, να αποκτήσει κανείς πολλά με την εργασία του, ν’ αποκτήσει το ένα, ν’ αποκτήσει και το δεύτερο και το τρίτο και ν’ αυξήσει την εργασία, και να δοθεί με όλη του την ψυχή στην εργασία δεν έχει καλή κατάληξη γιατί ξεχνά την ψυχή του και έρχεται ξαφνικά η στιγμή του θανάτου. Βροντερή ακούγεται τότε η φωνή από τον Θεό: «Ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, ά δε ητοίμασας τίνι έσται;».
Δεν αποδεικνύεται ανόητος ο άνθρωπος να ασχολείται με τόση βουλιμία με τόσο πάθος για τη γη; Αφού ξέρει και βλέπει καθημερινά να φεύγουν οι άνθρωποι χωρίς να παίρνουν τίποτε απολύτως μαζί τους.
Κάποτε μου είπε κάποιος, χαριτολογώντας: Πάτερ, εσύ έχεις εργαστεί στις πιο πλούσιες ενορίες, στην Παναγία Δεξιά, στον άγιο Δημήτριο, ποιος είναι ο λόγος που δεν απόκτησες περιουσίες, σπίτια, αυτοκίνητα, εξοχικά; Είχα την πρόνοια, του απάντησα χαριτολογώντας, να πάω στα μνήματα προ του χειροτονηθώ και να ρωτήσω αν περνάει τίποτε απ’ όλα αυτά εκεί μέσα. Κι αφού δεν περνάει, για ποιο λόγο να ξοδέψω την υγεία μου, τον κόπο μου, ενώ θα μπορούσα να ξοδέψω τα πάντα, για να ταπεινωθώ και να αποκτήσω αυτά που θέλει ο Θεός; Γιατί στο τέλος θα πάρουμε μαζί μας μόνο την ψυχή μας, με όσα κακά έχει κάνει. Να ζούμε συνέχεια στο πνεύμα της μετανοίας, πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας.
Όταν γνωρίσει κάποιος τον Χριστό μας και Τον δει με τα μάτια της ψυχής, δεν θα του κάνουν αίσθηση όλα αυτά. Θα τρώει για να ζει και δεν θα ζει για να τρώει. Θα είναι ο άνθρωπος ο οποίος φροντίζει για τα άνω, «μη τα της γης». Η βασιλεία των ουρανών είναι αιώνια, η γη είναι προσωρινή. Αυτά όλα θα παρέλθουν και τι θα παραμείνει στον αιώνα; Θα μείνει ο Ιησούς Χριστός και η βασιλεία Του η επουράνιος και όλοι οι εκλεκτοί «οι αγαπώντες αυτόν».
Πρέπει να ξυπνήσουμε από σήμερα και να λάβουμε υπ’ όψη μας μία άλλη φράση της Αγίας Γραφής: «Η νυξ προέκοψεν, η ημέρα ήγγικεν. Έως ημέρα εστί εργάζεστε, ίνα μη η σκοτία υμάς καταλάβη». Η σκοτία είναι η ζωή των παθών οπότε έρχεται ο Κύριος ξαφνικά, «ως κλέπτης εν νυκτί». Και είναι πολλά τα ξαφνικά στις ημέρες μας, και τότε καταστρέφεται ο άνθρωπος γιατί μετάνοια μετά θάνατον δεν υπάρχει.
Γιατί δεν έχουμε την στοιχειώδη εξυπνάδα να κερδίσουμε τον ουρανό και ξοδεύουμε όλο το ενεργητικό μας με τις συμβουλές του διαβόλου, να αποκτήσουμε αγαθά εδώ στη γη, να εδραιωθούμε; Γιατί δεν μας απασχολεί ο ουρανός; Διότι απλούστατα δεν γνωρίσαμε τον «ξένον τόκον». Γι’ αυτό, «ξένον τόκον ιδόντες, ξενοθώμεν του κόσμου τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες».

Από το βιβλίο: «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
+Πρωτοπρεσβύτερος π. Θωμάς Παπαδόπουλος
Ομιλίες στους Χαιρετισμούς-στις Παρακλήσεις και στους βασικούς σταθμούς της επί γης ζωής της Υπεραγίας Θεοτόκου»
Τόμος 5ος
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1996