ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Γ’ ΣΤΟΝ ΚΕΛΛΑΡΙΤΗ


188._. Αν θέλεις να μην πέφτεις στο θυμό και στη μνησικακία, να να μην έχεις καθόλου «προσπάθεια» στα υλικά πράγματα, ούτε να βλέπεις κάθε σκεύος σαν να ήταν δικό σου, ούτε πάλι να το καταφρονείς σαν μικρό και ασήμαντο, αλλά αν σου ζητάει κανείς κάτι να του το δίνεις, και αν από αφροντισιά ή από καταφρόνηση σπάσει ή χαθεί κάτι ,να μην στενοχωριέσαι. Αυτό βέβαια οφείλεις να το κάνεις, όχι επειδή καταφρονείς τα σκεύη του μοναστηριού- γιατί έχεις υποχρέωση να τα φροντίζεις με όλη σου τη δύναμη και την προσοχή- αλλά επειδή πρέπει να διατηρήσεις την ηρεμία και την αταραξία της ψυχής σου, προσφέροντας στο Θεό πάντοτε αυτό που μπορείς. Αυτό βέβαια θα το κατορθώσεις , αν δεν διαχειρίζεσαι τα πράγματα σαν να ήταν δικά σου, αλλά σαν αφιερώματα στο Θεό, και πιστεύοντας πως σου έχει ανατεθεί μόνο η φροντίδα τους. Γιατί, το να μην έχει κανείς «προσπάθεια» σε κάτι, οδηγεί στο να μην το περιφρονεί. Αν όμως δεν έχεις αυτό σαν σκοπό σου, να είσαι βέβαιος ότι δεν θα σταματήσεις να ταράζεις και να ταράζεσαι.

Δ΄ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ

189._. Ερώτηση: Αφού ο λογισμός μου απολαμβάνει αυτά τα λόγια κι επιθυμώ να συμμορφωθώ μ’ αυτά, γιατί δεν είμαι έτοιμος να τα εφαρμόσω, τότε που απαιτείται η εφαρμογή τους;
Απόκριση: Επειδή δεν τα μελετάς πάντοτε. Αν όμως θέλεις να τα χρησιμοποιείς σε κάθε περίσταση , να τα μελετάς πάντοτε και να είσαι αφοσιωμένος σ’ αυτά. Και πιστεύω ότι, με την Χάρη του Θεού ,θα προοδεύσεις. Συνταίριασε την προσευχή με τη μελέτη. Φρόντιζε τους ασθενείς. Πρώτα-πρώτα για ν’ αποκτήσεις απ’ αυτή τη διακονία την αρετή της «συμπάθειας», όπως πολλές φορές είπα, και έπειτα για να σου παρουσιάσει ο Θεός κάποιον, που θα φροντίσει να ανακουφίσει και σένα, όταν τύχει ν’ αρρωστήσεις. Γιατί είπε ο Κύριος: «Με όποιο μέτρο μετράτε, μ’ αυτό και θα μετρηθείτε» ( Ματθ. 7, 2 ) . Αν φροντίζεις να κάνεις κάτι ενσυνείδητα, ανάλογα με τη δύναμή σου, πρέπει να ξέρεις και να πληροφορείς τον εαυτό σου, ότι δεν γνώρισες ακόμα την αληθινή οδό. Και οφείλεις, χωρίς ταραχή, και θλίψη και με χαρά, να παραδέχεσαι ότι έκανες στραβά εκείνο που νόμισες ότι το έκανες σωστά. Γιατί με την κρίση αυτών που είναι συνετότεροι από σένα ή διορθώνεται κάτι που έχει ελλείψεις, ή εκείνο που έγινε καλά, γίνεται καλύτερα. Προσπάθησε να προκόψεις, ώστε αν σου συμβεί κάποια ή σωματική ή ψυχική βλάβη, να μπορέσεις να την υπομείνεις ,χωρίς στενοχώρια , χωρίς πίεση και με υπομονή. Αν ακούσεις ότι έκανες κάτι που δεν το έχεις κάνει, να την ταραχτείς καθόλου ούτε ν’ αγανακτήσεις, αλλά αμέσως βάλε μετάνοια με ταπείνωση σ’ αυτόν που σου το είπε, λέγοντάς του: « Συγχώρεσέ με και προσευχήσου για μένα», και σταμάτησε μέχρι εκεί, όπως μας συμβούλευσαν οι Πατέρες. Αν όμως σε ρωτήσει , αν είναι αλήθεια το πράγμα που σε παρατηρεί ή όχι, τότε βάλε με ταπείνωση μετάνοια και πες με ειλικρίνεια την υπόθεση. Και αφού το πεις, πάλι βάλε μετάνοια με ταπείνωση λέγοντας παρομοίως : «Συγχώρεσέ με και εύχου για μένα» .

Από το βιβλίο: «ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ
Έργα Ασκητικά»
Εκδόσεις: Ετοιμασία