Περί του πεπτωκότος κόσμου (συνέχεια)

8. Παραείμαστε απορροφημένοι στα πράγματα αυτού του κόσμου και επομένως φτωχαίνουμε πνευματικά , επειδή δεν μπορεί κανείς να κάθεται πάνω σε δύο καρέκλες. Δεν μπορεί κανείς να πίνει και από το ποτήριο του Σωτήρα και από το ποτήριο του αντιδίκου. Πρέπει να αποφασίσουμε ποιον θα υπηρετούμε; τον Θεό ή τα πράγματα του κόσμου τούτου. Δεν μπορεί κανείς να υπηρετεί τον Θεό και τον μαμμωνά ταυτοχρόνως.

9. Ο Κύριος θέλει να καθαρίσουμε πρώτα τον εαυτό μας για να μας δώσει τη θεία δύναμη και ισχύ Του. Αλλά εμείς δεν είμαστε αγνοί και κεκαθαρμένοι από το κακό. Αν μας έδινε τις δυνάμεις Του όσο είμαστε στην ακάθαρτη κατάστασή μας, θα μεταστρέφονταν σε μαύρη μαγεία.

10. Επειδή ο Θεός είναι πανταχού παρών, τα πεπτωκότα πνεύματα δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Μπορούν να μας βλάψουν κυρίως μέσα από τους άλλους ανθρώπους. Μπορούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από αυτούς μόνο με τη δύναμη του Θεού. Στον άνθρωπο δόθηκε μεγάλη δύναμη , και αν μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε τους λογισμούς μας μόνο στην προσευχή, τότε τα πεπτωκότα πνεύματα δεν θα είχαν την ικανότητα να μας βλάψουν ή να κάνουν κάτι ενάντια στο θέλημα του Θεού. Όπου υπάρχει προσευχή , τα πεπτωκότα πνεύματα δεν έχουν δύναμη.  

11. Δυσκολεύουμε πολύ τον Θεό να μας εμφανιστεί , από τη στιγμή που είμαστε έτσι σαν σπασμένος καθρέφτης , πάνω στα θραύσματα του οποίου αντικατοπτρίζονται και αντανακλούν ακόμα και τα πνευματικά θέματα με εκατοντάδες διαφορετικούς τρόπους. Δεχόμαστε όλοι μόνο όσο μπορούμε να σηκώσουμε και πάντοτε αναλογικά με τον «σπασμένο καθρέφτη» , με τον οποίο ερχόμαστε στον κόσμο. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να καταστήσει αυτό τον καθρέφτη μας και πάλι ολόκληρο, ώστε να μπορούμε να κάνουμε δεκτή την εικόνα Του μέσα μας. Ασφαλώς υπάρχουν πολλοί που δεν μπορούν να συλλάβουν την ιδέα του Θεού ή να Τον αποδεχτούν στο κεφάλι τους.

Τα σώματά μας , στην κατάσταση που βρίσκονται τώρα, δεν θα είναι σε θέση να αντέξουν την ένταση του θείου φωτός Αυτός είναι και ο πιθανός λόγος που πολλοί άγιοι, έχοντας φωτιστεί από το φως του Θεού, έπειτα από μακρά και νικηφόρα μάχη ενάντια σε κάθε είδους πειρασμό, πέρασαν στην αιωνιότητα σε μικρό χρονικό διάστημα από τη μέρα που δέχτηκαν το φως. Η αγαλλίασή τους είναι τεράστια στη Βασιλεία του Θεού, διότι γίνονται ένα με τον Θεό και τις άλλες ευλαβείς ψυχές που Τον δοξάζουν.

Ο νους, η καρδιά και το θέλημα είναι συνήθως διαχωρισμένα σε ένα κανονικό άνθρωπο. Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη πηγή των προβλημάτων και των δεινών μας. Όμως εκείνοι που θα φωτιστούν από τον  Θεό, θα έχουν το νου , την καρδιά και το θέλημά τους ενωμένα, και το φως που θα τους έχει δοθεί δεν είναι μονάχα το ορατό, φυσικό φως που οι ίδιοι ακτινοβολούν, αλλά ένα πολύ βαθύτερο και μονιμότερο εσωτερικό φως, του οποίου ενδιαίτημα θα είναι η καρδιά. Αυτό το φως είναι αγάπη , και μόνο με την αγάπη μπορεί ο άνθρωπος να πλησιάσει τον Θεό, ο οποίος να πλησιάσει τον Θεό, ο οποίος είναι καθαρή αγάπη. Το ταξίδι μας προς τον Θεό και η προκοπή μας εν Αυτώ είναι αιώνια, διότι ο Θεός είναι απερίγραπτος,  άφατος και αχώρητος. Ωστόσο, είναι διαμέσου της αγάπης που μπορούμε να Τον πλησιάσουμε.

12. Οι ευχές και οι στόχοι μας σ’ αυτή τη ζωή δεν θα είναι άσχετοι. Ένας πνευματικός άνθρωπος παλεύει να επιτύχει τη Βασιλεία των Ουρανών, και ένας άνθρωπος του κόσμου τούτου αγωνίζεται για τα πράγματα του κόσμου τούτου. Σε μια πρώτη επαφή, ίσως  δίνεται η εντύπωση ότι είναι πολύ μικρή η διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο που πίστευε στην ιδέα της επίγειας δικαιοσύνης και έδωσε ίσως ακόμα και τη ζωή του για την εκπλήρωση αυτής της ιδέας, και σε έναν άνθρωπο που πίστευε στην ιδέα της ουράνιας δικαιοσύνης,  που δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθεί σ’ αυτόν τον κόσμο. Η διαφορά όμως είναι τεράστια. Κι έτσι, παρά την φαινομενική  πίστη, εντιμότητα και θυσιαστικότητα ενός ανθρώπου που παλεύει  για δικαιοσύνη σ’ αυτό τον κόσμο, οι επιθυμίες του ανθρώπου αυτού συνεχίζουν να αναπτύσσονται σε λάθος κατεύθυνση, ακόμα και μετά θάνατον , και θα ανακαλύψει τον εαυτό του να συντάσσεται με τους λάθος ανθρώπους! Οι συγγενείς ψυχές αναζητούν η μία την άλλη τόσο εδώ όσο και στην άλλη ζωή.

Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»