Προσφέρεται θυσία˙ δεν πρέπει να παρίστανται τα πάθη

Πρέπει να έχουμε μπροστά μας στα μάτια μας την απόφασι του Θεού και τότε θα σβύσουν όλα τα κακά. Στις προσευχές μπορούμε να είμαστε προσεκτικοί με τον εξής τρόπο˙ αν σκεπτώμαστε με Ποιόν συνομιλούμε, αν αναλογιζώμαστε ότι προσφέρουμε θυσία και κρατάμε στα χέρια μας μαχαίρι και ξύλα και φωτιά˙ αν ανοίξουμε με την σκέψη μας τις πύλες του ουρανού, αν μεταφερθούμε εκεί, και, παίρνοντας την μάχαιρα του Πνεύματος την βυθίσουμε στο λαιμό του σφαγίου και προσφέρουμε σ’ Αυτόν ως θυσία νήψι και χύσουμε δάκρυα μπροστά Του.  Τέτοιο είναι το αίμα του σφαγίου αυτού˙ με τέτοια σφαγή βάφεται κόκκινο εκείνο το θυσιαστήριο. Μην αφήσης λοιπόν κανένα από τους ανθρώπινους λογισμούς να κατέχη τότε την ψυχή σου.

Σκέψου ακόμη ότι και ο Αβραάμ προσφέροντας θυσία, δεν άφησε να παρευρεθούν εκεί ούτε η γυναίκα του, ούτε ο δούλος του, ούτε κάποιος άλλος. Μην αφήσης λοιπόν και συ να παρευρεθή κάποιο από τα ανελεύθερα και δουλικά πάθη, αλλά ανέβα μόνος σου στο όρος όπου ανέβηκε εκείνος, όπου δεν είναι σωστό να ανεβούν μαζί σου μερικές από τις έννοιες αυτές, πρόσταξέ τες με εξουσία και πες˙ καθίστε εδώ, εγώ και το παιδί αφού προ0σκυνήσουμε  θα επιστρέψουμε˙ και αφήνοντας κάτω την όνο και τους δούλους και ο,τιδήποτε άλλο παράλογο και ανόητο, ανέβα επάνω παίρνοντας μαζί σου κάτι το λογικό, όπως εκείνος πήρε τον Ισαάκ. Και το θυσιαστήριο οικοδόμησέ το όπως εκείνος , σαν να μην έχης τίποτε το ανθρώπινο, αλλά μεταφερόμενος έξω από την φύσι˙ διότι και εκείνος αν δεν ήταν έξω από την φύσι, δεν θα μπορούσε να σφάξη το παιδί του. Και ας μην σε ενοχλή τίποτε, αλλά γίνε ψηλότερος και από τους ουρανούς˙ στέναξε πικρά , πρόσφερε σαν θυσία την εξομολόγησι, διότι λέγει ˙ «Λέγε πρώτος εσύ τις ανομίες σου για να δικαιωθής» ( Γεν. 22,5 ) ˙ πρόσφερε ως θυσία τη συντριβή της καρδιάς σου.

Αυτά τα σφάγια δεν καταλήγουν σε στάχτη, ούτε διαλύονται σε καπνό, ούτε χρειάζονται ξύλα και φωτιά , παρά μόνο συντετριμμένη διάνοια˙ αυτό είναι ξύλα αυτό είναι φωτιά που καίει, αλλά δεν κατακαίει. Διότι εκείνος που προσεύχεται με θερμότητα, καίεται αλλά δεν κατακαίεται, αλλά γίνεται λαμπρότερος , όπως ακριβώς γίνεται ο χρυσός που δοκιμάζεται στη φωτιά.

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους