Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

«Αρχιμανδρίτου π . Λαζάρου Μουρ Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ Πνευματική Βιογραφία»

6. Για την προσευχή

Ο ίδιος ο π. Σεραφείμ ζούσε με αδιάλειπτη προσευχή και δίδασκε και στους άλλους να κάνουν το ίδιο.
«Δια μέσου αυτής», έλεγε, «εάν φυλάξεις την ειρήνη της συνείδησης σου, είναι δυνατόν να πλησιάσεις τον Θεό και να ενωθείς μαζί Του». Επομένως συμβούλευε τους ανθρώπους να ασκούνται στη διαρκή μνήμη του ονόματος του Θεού και να λένε την Ευχή του Ιησού. Πολλοί από τους απλούς ανθρώπους του έλεγαν ότι λόγω της αμάθειάς τους ή της έλλειψης χρόνου δεν μπορούσαν να κάνουν τους καθορισμένους κανόνες της προσευχής. Σε τέτοιους ανθρώπους ο π. Σεραφείμ έδινε έναν κανόνα που να μπορεί να γίνεται με αρκετή ευκολία.
«Ας στέκεται κάθε Χριστιανός , μόλις σηκωθεί από τον ύπνο, μπροστά στις εικόνες κι ας διαβάζει την Κυριακή προσευχή , “Πάτερ ημών”, τρεις φορές προς τιμήν της Παναγίας Τριάδος, έπειτα τον ύμνο στην Θεομήτορα “Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία”, επίσης τρεις φορές, και τελικά το Σύμβολο της Πίστεως “Πιστεύω εις έναν Θεόν…” μία φορά.
«Οι παραπάνω προσευχές «, εξηγούσε ο π. Σεραφείμ, «είναι το θεμέλιο του Χριστιανισμού. Η πρώτη, ως η προσευχή η οποία δόθηκε από τον Ίδιο τον Κύριο, είναι το πρότυπο κάθε προσευχής∙ η δεύτερη ήρθε από τον Oυρανό δια μέσου του Αρχαγγέλου ως χαιρετισμός στην Παρθένο Μαρία, την Μητέρα του Κυρίου. Και το Σύμβολο περιέχει εν συντομία όλα τα σωτήρια δόγματα της χριστιανικής πίστης.
«Αφού εκτελέσει τον κανόνα αυτό, ας πάει ο κάθε Χριστιανός στην εργασία του στην οποία έχει διορισθεί ή κληθεί. Αλλά την ώρα της εργασίας του, στο σπίτι, ή καθ’ οδόν για κάποιον τόπο, ας λέει χαμηλόφωνα: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». Αλλά εάν περιβάλλεται από κόσμο, ενώ κάνει ό,τι πρέπει να κάνει, ας λέει νοερά μόνον “Κύριε ελέησον”! και να συνεχίζει μέχρι την ώρα του φαγητού.
«Πριν από το γεύμα ας κάνει και πάλι τον πρωινό κανόνα που αναφέρθηκε παραπάνω (τρεις φορές).
«Μετά το γεύμα, ας λέει ο κάθε Χριστιανός χαμηλόφωνα, ενώ κάνει κάποια εργασία: “Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με τον αμαρτωλό” και ας συνεχίζει έτσι μέχρι την ώρα του ύπνου.
«Αν τύχει και περνά την ώρα μόνος του, ας λέει: “Κύριε Ιησού Χριστέ, δια της Θεοτόκου, ελέησόν με τον αμαρτωλό”.
«Προ του ύπνου, ας διαβάζει ο κάθε Χριστιανός και πάλι τον πρωινό κανόνα που αναφέρθηκε προηγουμένως. Έπειτα ας κοιμηθεί , αφού προστατεύσει τον εαυτό του με το Σημείο του Σταυρού.
«Τηρώντας αυτόν τον απλό κανόνα», έλεγε ο Γέροντας, «είναι δυνατόν να φθάσει κανείς σε μέτρο της χριστιανικής τελειότητας και της θεϊκής αγάπης».
Αλλά εάν κανείς δεν μπορεί να τηρήσει και αυτόν τον κανόνα εύλογα, για παράδειγμα κάποιος υπηρέτης, ο Αγ. Σεραφείμ συνιστούσε να λέγεται σε οποιαδήποτε στάση στην εργασία, ενώ βρίσκεται κανείς σε κίνηση ή ακόμη και στο κρεβάτι, ενθυμούμενος τους λόγους του Κυρίου: Πας γαρ ος αν επικαλέσεται το όνομα Κυρίου σωθήσεται. ( Ιωήλ 2:32∙ Ρωμ. 10:13 ) .
«Προσεύχεσαι, χαρά μου» ; Με ρώτησε κάποτε ο Γέροντας», γράφει η Ξένια Βασίλιεβνα.
« “Ω, από συνήθεια , Γέροντα, αλλά τί είδους προσευχή είναι αυτή! Είμαι αμαρτωλή! Συχνά δεν υπάρχει πραγματικά καθόλου χρόνος”, απάντησα».
« “Δεν πειράζει!”, είπε ο Γέροντας. “Απλώς θέλω να σου πω να μην στενοχωριέσαι γι’ αυτό. Όταν έχεις χρόνο, μην τον περνάς άσκοπα, αλλά να τηρείς ολόκληρο τον κανόνα και να προσεύχεσαι. Αλλά εάν δεν έχεις χρόνο, χαρά μου, να λες απλώς τον μικρό κανόνα το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ, ακόμα κι όταν είσαι στην εργασία σου. Εάν είναι δυνατόν, να τηρείς και τον άλλο κανόνα. Αλλά εάν όχι, λοιπόν, τότε κάνε όπως ο Κύριος σε βοηθήσει. Μόνον μην ξεχνάς με κάθε τρόπο να κάνεις τις μετάνοιες στον Σωτήρα και την μητέρα του Θεού. Να τις κάνεις πάση θυσία, Μητέρα”»…

Ο Χαρούμενος Καθοδηγητής Ψυχών

Ο π. Σεραφείμ ασκούσε τέτοια σαγηνευτική
και καταπληκτική εντύπωση σε όλους, ώστε οι άνθρωποι έφευγαν από αυτόν εξαιρετικά χαρούμενοι. Ορισμένοι αποχωρούσαν κλαίγοντας με αναφιλητά, αλλά σχεδόν όλους τους παρηγορούσε, τους ενθάρρυνε, τους συγκινούσε, τους εμψύχωνε, σαν να είχε κάνει στον καθένα από αυτούς μια ένεση ζωτικής δύναμης , νέας χαράς, τόνωσης της πνευματικής προσπάθειας, δύναμης στην αρετή, επιθυμίας για νέα ζωή. Εν συντομία, ο φλογερός Σεραφείμ πυρπολούσε τους ανθρώπους με το ουράνιο πυρ και με το πνεύμα της αναγέννησης το οποίο είναι δώρο της χάριτος. Είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει κανείς αυτό. Μόνον από τα αρχεία που αναφέρονται στις σχέσεις του με τους ανθρώπους και από την ασυνήθιστη επίδρασή του μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια ιδέα περί της καταπληκτικής δύναμης που κρυβόταν και ενεργούσε στον πτωχό «κυρτωμένο» Γέροντα. Γνώριζε ιδιαίτερα πώς να ενθαρρύνει τους επισκέπτες του και να τους δίνει χαρά. Η συνάντηση με τον Γέροντα ήταν αληθινή γιορτή. Οι άνθρωποι έφευγαν από αυτόν λες και βρίσκονταν επάνω σε φτερά, ή αντίθετα, ασυνήθιστα σοβαροί, υποταγμένοι, αλλά σταθερά αποφασισμένοι να πολεμήσουν εναντίον του κακού. Ποιο ήταν το μυστικό της πνευματικής δύναμης του π. Σεραφείμ; Αυτό βρισκόταν στην διαρκή αίσθηση της Αναστάσεως και της πασχαλινής χαράς που υπερνικά τα πάντα…
…Συνήθως ο Αγ. Σεραφείμ χαιρετούσε τους επισκέπτες του με τον πασχάλιο χαιρετισμό. Ασπαζόμενος τους ανθρώπους οι οποίοι έρχονταν σε αυτόν , έλεγε: «Χριστός ανέστη»! Το χαρούμενο πρόσωπο του ασκητή ο οποίος καταπονούσε τον εαυτό του με υπεράνθρωπους αγώνες, ήταν μια ακτίνα ουράνιου χαροποιού φωτός. Το φως της ψυχής του έλαμπε στο πρόσωπό του και οδηγούσε τους ανθρώπους να δοξάζουν τον Πατέρα τον εν ουρανοίς ( Ματθ. 5: 14-16) …
… Ο π. Σεραφείμ ενέπνεε τους ανθρώπους με την επιθυμία να είναι καλοί και να κάνουν το καλό. Εκεί βρίσκεται η δύναμη των πνευματικών ανθρώπων. Και οι Φαρισαίοι μιλούσαν, αλλά οι λόγοι τους ήταν νεκροί, άψυχοι. Η διδασκαλία του Κυρίου μας ήταν εν εξουσία ( Λουκ. 4: 32 ) . Και ο Απόστολος Παύλος μιλά για τον εαυτό του λέγοντας: Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ’ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως Θεού ( Α΄ Κορ. 2: 4 ) …

17. Η Εμφάνιση της Θεομήτορος στον Αγ. Σεραφείμ

Ένα χρόνο και εννέα μήνες πριν την αναχώρησή του από αυτόν τον κόσμο ο Άγιος Σεραφείμ αξιώθηκε μιας θαυμαστής επίσκεψης από την Ουράνια Βασίλισσα. Αυτή ήταν η δωδέκατη επίσκεψη της Παναγίας μας σε εκείνον. Συνέβη το πρωί της εορτής του Ευαγγελισμού, την 25η Μαρτίου του 1831. Ήταν ένα είδος προμηνύματος για το μακάριο τέλος του και την άφθαρτη δόξα , η οποία τον περίμενε. Η Μητέρα Ευπραξία , μια ηλικιωμένη μοναχή της Μονής του Ντιβέιεβο, η οποία πέθανε στις 28 Μαρτίου του 1865, έγραψε για αυτό το θαυμάσιο γεγονός ως εξής:
«Ο Γέροντας μου ζήτησε , δύο ημέρες ενωρίτερα, να τον συναντήσω εκείνην την ημέρα.
«Όταν ήρθα , μου ανήγγειλε: “Θα έχουμε ένα όραμα με την Θεομήτορα” και αφού μου ζήτησε να γονατίσω στο έδαφος , με κάλυψε με τον μανδύα του και διάβασε κάτι επάνω μου από ένα βιβλίο. Έπειτα, σηκώνοντάς με επάνω, είπε: “ Τώρα ,κρατήσου επάνω μου και μην φοβάσαι τίποτε”.
«Εκείνην την στιγμή έγινε ένας θόρυβος σαν το θρόισμα του δάσους μέσα στην δυνατή θύελλα. Όταν καταλάγιασε , ακούσαμε μία υμνωδία που έμοιαζε με εκκλησιαστική ψαλμωδία. Έπειτα η πόρτα του κελλιού άνοιξε από μόνη της , έγινε φως, πιο λαμπρό από το φως της ημέρας, και το κελλί γέμισε με μία ευωδία όμοια με εκείνην του θυμιάματος που έχει το άρωμα του τριαντάφυλλου , μόνο που αυτή ήταν καλύτερη.
«Ο Γέροντας ήταν γονατισμένος με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένη. Ο Γέροντας σηκώθηκε και είπε: “Μην φοβάσαι παιδί μου. Δεν είναι δυστυχία, είναι έλεος που αποστέλλεται σε εμάς από τον Θεό. Να, η Υπερένδοξη, η Πάναγνη Δέσποινα, η Παναγία Μητέρα του Θεού έρχεται σε εμάς”!
«Δυο άγγελοι προπορεύονταν κρατώντας , ο ένας στο δεξί του χέρι και ο άλλος στο αριστερό ,κλώνους οι οποίοι μόλις είχαν ανθίσει. Τα μαλλιά τους έμοιαζαν με χρυσές ίνες λιναριού και ήταν απλωμένα στους ώμους τους. Αυτοί προπορεύονταν. Τους ακολουθούσαν ο Άγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Άγ. Ιωάννης ο Θεολόγος. Τα ενδύματά τους ήταν λευκά, λάμποντας από αγνότητα. Μετά από αυτούς ερχόταν η Θεομήτωρ την οποία ακολουθούσαν δώδεκα παρθένες…
….Τρομοκρατήθηκα και έπεσα κάτω. Η Βασίλισσα του ουρανού ήρθε προς το μέρος μου και, αγγίζοντάς με με το δεξί Της χέρι, μου είπε: “Σήκω επάνω, κόρη, και μην μας φοβάσαι. Ακριβώς τέτοιες παρθένες, όπως είστε εσείς, έχουν έρθει εδώ μαζί μου”.
«Δεν κατάλαβα πώς σηκώθηκα. Η Βασίλισσα του Ουρανού επανέλαβε με χάρη: “Μην φοβάσαι. Ήρθαμε να σας επισκεφθούμε”.
«Ο π. Σεραφείμ δεν ήταν πια γονατισμένος, αλλά στεκόταν όρθιος μπροστά στην Παναγία Μητέρα του Θεού κι εκείνη του μιλούσε τόσο καταδεκτικά, σαν να ήταν κάποιος από την οικογένειά Της.
«Πλημμυρισμένη με μεγάλη χαρά ρώτησα τον π. Σεραφείμ πού βρισκόμασταν. Σκεφτόμουν ότι δεν ήμουν πια στη ζωή. Τότε, όταν τον ρώτησα: “Ποιές είναι αυτές;” η Παναγία Μητέρα του Θεού μου είπε να πλησιάσω τις παρθένες και να τις ρωτήσω η ίδια.
«Εκείνες στέκονταν στην σειρά και από τις δύο πλευρές , όπως είχαν έρθει: στην πρώτη σειρά, οι μεγαλομάρτυρες Βαρβάρα και Αικατερίνα• στην δεύτερη σειρά , η πρωτομάρτυς Αγία Θέκλα και η μεγαλομάρτυς Μαρίνα• στην τρίτη σειρά, η μεγαλομάρτυς και βασίλισσα Αγία Ειρήνη και η Αγία Ευπραξία• στην τέταρτη σειρά, οι μεγαλομάρτυρες Αγία Πελαγία και Αγία Δωροθέα∙ στην πέμπτη σειρά, η Αγία Μακρίνα και η μάρτυς Ιουστίνα∙ στην έκτη, η μεγαλομάρτυς Αγία Ιουλιανή και η Αγία Ανυσία.
«Πλησίασα την καθεμία από αυτές και εκείνες μου είπαν η καθεμία το όνομά της και τους αγώνες του μαρτυρίου και την ζωή της εν ονόματι του Χριστού, όμοια με αυτά που έχουν γραφεί για αυτές στους Βίους των Αγίων. Όλες τους είπαν: “ Ο Θεός δεν μας έδωσε αυτήν την δόξα χωρίς λόγο, αλλά γα το μαρτύριό μας και διότι μας διέσυραν. Και εσύ θα υποφέρεις”.
«Πολλά από αυτά που είπε η Παναγία Μητέρα του Θεού στον π. Σεραφείμ, εκείνη η οποία συμμετείχε στο όραμά του δεν μπόρεσε να τα ακούσει, αλλά άκουσε αυτό μόνον: “Μην αφήσεις τις παρθένες μου” ( τις αδελφές του Ντιβέιεβο)…

… «Έπειτα στρεφόμενη προς εμένα , είπε: “Κοίταξε αυτές τις παρθένες μου και τα στέμματά τους. Μερικές από αυτές άφησαν επίγεια βασίλεια και πλούτη, επιθυμώντας την αιώνια και Ουράνια βασιλεία. Αγάπησαν στην εκούσια πτωχεία, αγάπησαν τον Κύριο μόνο, και βλέπεις ποιάς δόξας και τιμής έχουν αξιωθεί. Όπως ήταν πριν, έτσι είναι και τώρα. Μόνον που οι προηγούμενοι Μάρτυρες υπέφεραν ανοιχτά και οι παρούσες υποφέρουν μυστικά, δια μέσου των θλίψεων της καρδιάς, αλλά το βραβείο τους θα είναι το ίδιο”.
«Το όραμα έληξε με την Παναγία Μητέρα του Θεού να λέει στον π. Σεραφείμ: “Σύντομα αγαπημένε Μου, θα είσαι μαζί μας”, και τον ευλόγησε. Όλοι οι Άγιοι τον αποχαιρέτησαν. Ο Αγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος τον ευλόγησαν, ενώ οι παρθένες και αυτός φίλησαν ο ένας το χέρι του άλλου.
«Εμένα μου είπαν: “Αξιώθηκες να έχεις αυτό το όραμα δια μέσου των προσευχών του π. Σεραφείμ, του Μάρκου, του Ναζαρίου και του Παχωμίου”. Και έπειτα στην στιγμή τα πάντα εξαφανίσθηκαν. Το όραμα αυτό κράτησε πάνω από μία ώρα…





Από το βιβλίο: «Αρχιμανδρίτου π . Λαζάρου Μουρ
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ
Πνευματική Βιογραφία»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου