« Δέλτος θαυμάτων του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Παταπίου του θαυματουργού »

[ Ο Όσιος Πατάπιος ο θαυματουργός

Ο μεγάλος ασκητής, ο χαριτόβρυτος και θεοφόρος Πατάπιος, το σέμνωμα των θεοειδών πατέρων και καύχημα των Γερανείων ορέων, γεννήθηκε στη χώρα που διαβρέχει ο Νείλος ποταμός , και μάλιστα στην πόλι Θήβα της Άνω Αιγύπτου. Οι γονείς του πλούσιοι, αλλά και πιστοί χριστιανοί, ανέθρεψαν το τέκνο, που ο καλός Θεός τους εμπιστεύθηκε, με χριστιανικές αρχές, σύνεση και σοφία. Ενωρίς όμως, ο Πατάπιος αναχώρησε για την έρημο, για το φιλοσοφικό πανεπιστήμιο της μοναχικής και μοναδικής πολιτείας και αγωγής, που παρέχει το πτυχίο της ατελεύτητης χαράς και αγαλλιάσεως, της Βασιλείας των ουρανών. Εκεί, απερίσπαστος από τις βιοτικές μέριμνες και φροντίδες ο Πατάπιος επιδόθηκε ολοκληρωτικά στην αδιάλειπτη προσευχή, την νυχθήμερη άσκηση, τη σκληραγωγία και την αύξηση των αρετών με την νέκρωση των σαρκικών επιθυμιών. Ενώθηκε με το Θεό. Ζούσε την ολοκλήρωση, που προϋποθέτει νέκρωση του χοϊκού φρονήματος και ζώωση της ψυχής, για να πετάξει σε σφαίρες υψηλές και να ενωθεί με το ακρότατο των εφετών, τον ίδιο μας τον Κύριο. Με αείρρυτα δάκρυα και ποταμούς ιδρώτων ο Πατάπιος καλλιέργησε το γεώργιο της ψυχής του κι έφερε πλούσια καρποφορία ταπεινώσεως , υπακοής , ακτημοσύνης και παρθενίας, καρπούς δηλαδή αρετών θεαρέστων και ψυχοτρόφων. Ο καλός μας Θεός δείχνοντας την ευαρέσκειά Του στον αγώνα του Παταπίου τον χαρίτωσε και του παραχώρησε τη δωρεά των ιάσεων.
Η φήμη της αγιότητος του Παταπίου σύντομα ξεπέρασε τα όρια της ερήμου και πλήθη πιστών συνέρεαν για να τον συμβουλευθούν, να ξεδιψάσουν στις πηγές των γάργαρων νουθεσιών του, να πάρουν την ευχή του και να ακούσουν τα θεόσοφα λόγια του, αφού είχε καταφέρει να κάνει την ένθεη σοφία σύνοικο της ζωής του. Ακόμη να τον παρακαλέσουν να μεσιτεύσει στον εύσπλαχνο και φιλάνθρωπο Κύριο για να θεραπευθούν από τα αλγεινά της σαρκός τους ασθενήματα. Αυτός , όμως, που πράγματι σαν φιλέρημο στρουθίο ποθούσε την ησυχία και την κατά Χριστό μόνωση, και απέφευγε τη δόξα και την τιμή των ανθρώπων, κρυφά έφευγε για την Κωνσταντινούπολη , για να κτίσει εκεί την ασκητική φωλιά του και να συνεχίσει, άγνωστος μεταξύ αγνώστων , την ισάγγελη βιοτή του. Με δύο συνασκητές του ήταν αχώριστος. Δυό ασκητικές πατερικές οντότητες που ζούσαν, όπως και εκείνος, μόνο για το Χριστό, αφού είχαν γευθεί το γλυκύτατο μέλι της με Αυτόν επικοινωνίας και αναστροφής. Με το θείο Βάρα και το θεόφρονα Ραβουλά , που αμιλλώνταν στην πνευματική πρόοδο και στην αρετή , κατέλαβαν την περιοχή έξω από τα τείχη της βασιλίδος των πόλεων. Ο θεοφόρος Πατάπιος επέλεξε τη βορειότερη περιοχή, κοντά στις Βλαχέρνες, για να κτίσει την ασκητική του παλαίστρα. Ως ησυχαστής ήθελε μόνος στο Χριστό να ομιλεί, αλλά και για λόγους παρηγορίας δεν ήθελε να απομακρυνθεί πολύ από τους δύο συνασκητές και φίλους του « εν Χριστώ » .
Επειδή, όμως, « ου καίουσι τον λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ’ επί την λυχνίαν » ( Ματθ. Ε’ 15 ) ο Κύριός μας τον ταπεινό ασκητή Πατάπιο που έλαμπε από αρετές τον κατέστησε γνωστό στους ευσεβείς της πρωτεύουσας του Βυζαντίου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πλήθος μοναχών να συγκεντρωθεί δίπλα του και να συστηθεί η περίφημη μονή των Αιγυπτίων , της οποίας ο Όσιος Πατάπιος υπήρξε όχι μόνο δομήτορας, αλλά και αλάνθαστος πνευματικός καθοδηγητής. Εδώ ο πράος και ταπεινός ασκητής έκανε τόσα θαύματα με τη χάρη του Θεού, που όλοι οι νοσούντες και δεινώς πάσχοντες της Κωνσταντινουπόλεως έτρεχαν σε αυτόν και εύρισκαν θεραπεία. Σε αυτή τη μονή ο όσιος Πατάπιος κοιμήθηκε τον ύπνο των δικαίων και παρέδωσε την αγία του ψυχή στα χέρια του αγαπημένου του Ιησού , που του αφθάρτισε το σκήνωμα και το κατέστησε αστείρευτη πηγή θαυμάτων.
Λίγο αργότερα επέτρεψε ο Θεός να καταστραφεί η μονή των Αιγυπτίων και το ιερό λείψανο του οσίου Παταπίου μεταφέρθηκε για ασφάλεια από τον συνασκητή του , όσιο Βάρα, στη μονή του αγίου Ιωάννου της Πέτρας , που ο ίδιος είχε συστήσει. Η μονή αυτή βρισκόταν υπό την υψηλή προστασία των Παλαιολόγων και μάλιστα της αγίας Υπομονής, της μητέρας του τελευταίου αυτοκράτορος Κωνσταντίνου, του ηρωϊκού και θρυλικού εθνομάρτυρος της αλώσεως.
Μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως ο Αγγελής Νοταράς , συγγενής των Παλαιολόγων , για να γλυτώσει το ιερό του Οσίου Παταπίου σκήνωμα από την μανία των απογόνων της Άγαρ, το μετέφερε στα Γεράνεια Όρη. Εκεί το έκρυψε σε δυσπρόσιτο σπήλαιο ,όπου βρέθηκε τυχαίως στις αρχές του αιώνος μας , το 1904.
Γύρω από το σπήλαιο του ιερού λειψάνου συστήθηκε το 1952 κοινόβιο μοναζουσών, που φέρει το όνομα του οσίου Παταπίου. Ψυχή, δομήτορας και πνευματικός οδηγός του κοινοβίου είναι ο ακάματος και πολιός πρωτοσύγγελος της Ιεράς Μητροπόλεως Κορινθίας, αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μαρμαρηνός.
Το μοναστήρι σήμερα αποτελεί πόλο έλξεως ευσεβοφρόνων που καταφεύγουν στον Άγιο για να λάβουν την ίαση ψυχών και σωμάτων και να πάρουν δύναμη δια το δρόμο της αρετής και της κατά Χριστό τελειώσεως. Εκτός τούτου, όμως, συντηρεί και γηροκομείο με τη χάρη του Οσίου. Επιτελεί έτσι ταυτόχρονα με την πνευματική πρόοδο και ολοκλήρωση των μοναζουσών και κοινωνικό έργο, με προσφορά στους κάμνοντες και ενδεείς της τρίτης ηλικίας.
Τα θαύματα του οσίου Παταπίου είναι αμέτρητα , σαν την άμμο της θάλασσας… ]

Τους έφεγγε στο δρόμο

Η Γερόντισσα Παταπία και η Γερόντισσα Συγκλητική διηγούνται :
- Στο Λουτράκι είμαστε υποχρεωμένες να κατεβαίνουμε συχνά για προμήθειες του μοναστηριού , αλλά και για πολλές υπηρεσίες. Το μοναστήρι , τότε ήταν δυσκολοπρόσιτο. Το μονοπάτι περνούσε ανάμεσα σε γκρεμούς και δάση. Προσπαθούσαμε , βέβαια , να μη νυχτώνουμε για να μην αποπροσανατολιζόματε , όμως κάποιες φορές αυτό ήταν ανέφικτο. Διαπιστώναμε τότε , ότι ο Άγιος μας προστάτευε. Άναβε φως στην πορεία μας και μας οδηγούσε στον προορισμό μας.


Από το βιβλίο « Δέλτος θαυμάτων του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Παταπίου του θαυματουργού »
Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Β’ έκδοσις
Ιερά μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου 2002
230 00 Λουτράκι
τηλ: 27440 22496

Περιστατικά παρουσίας του Οσίου

ΩΣ ΠΡΩΤΟ δύναται να θεωρηθή αυτό το «ΘΑ ΓΙΝΗ», που είπε ο ίδιος ο Όσιος ,όταν ως οπτασία, ενεφανίσθη εις τον π. Νεκτάριον ,τον καιρό που ήταν ακόμη μαθητής εις την Σχολήν της Κορίνθου, περί του οποίου γράφομεν εκτενώς εις άλλας σελίδας. Επίσης το περιστατικό της μη μεταφοράς του Ιερού Λειψάνου από τον Μοναχόν Εκείνον ,προ των Δακρύων του μαθητού τότε π. Νεκταρίου.
2) Όταν ετοποθετήθη ο Μητροπολίτης Προκόπιος εις την Κόρινθο επηρεάσθη από σκοτεινούς παράγοντας του Λουτρακίου εναντίον του π. Νεκταρίου και της Μονής , που είχε αρχίσει να σχεδιάζη από το (1947). Κάποια στιγμή ,όμως ησθένησεν ο Μητροπολίτης. Εισήλθεν εις Νοσοκομείον των Αθηνών. Τον επεσκέφθη ο π. Νεκτάριος (23-1-1951), προκειμένου να του ευχηθή δια ανάρρωσιν.
Μόλις τον είδε ο Μητροπολίτης του είπε κατασυγκινημένος : «Μου είπε στον ύπνο μου ο Άγιος Πατάπιος , ότι θέλει να γίνη το Μοναστήρι του! Δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά! Και αμέσως έδωσε εντολή : α) Να παραλάβη ο τότε πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Γαβριήλ Καλοκαιρινός , τα Κλειδιά του Σπηλαίου, που είχαν Ιερείς του Λουτρακίου και να τα παραδόση στον π. Νεκτάριο. β) Να μη ιερουργή εκεί άλλος κληρικός χωρίς άδεια της Μητροπόλεως . γ) Πολύ σύντομα θα αναγνωρίση την Μονήν, με διάταγμα που θα προκαλέση δια μέσου της Ιεράς Συνόδου και δ) Θα βοηθήση με κάθε τρόπο δια την οικονομικήν βοήθεια, ώστε να ανοικοδομηθή η Μονή, αλλά και δια την εξαίρεσιν, ετοιμασίαν και τοποθέτησιν Μοναχών, όπως και εγένετο, με ξεκίνημα τον Αύγουστο του 1952. ( Ο Μητροπολίτης, Προκόπιος θεωρείται Μέγας Ευεργέτης της Μονής.
Εκοιμήθη την 3ην Δεκεμβρίου 1964. Όσα χρόνια κι αν περάσουν θα μνημονεύεται εις την Μονήν. Μαρμαρίνη πλάκα εις την είσοδον της Μονής πληροφορεί τους προσκυνητάς , ότι δι’ ενεργειών του στήθηκε και ξεκίνησε αυτό το Ιερό καθίδρυμα. Προ της κοιμίσεως του συνέταξεν Διαθήκην , δια της οποίας κατέλιπεν εις την Μονήν την πλουσίαν Βιβλιοθήκην του και κάθε τι το κινητόν αντικείμενον, που του ανήκεν εις την Μητρόπολιν. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας αναπαύεται εν χώρα πλησίον του Οσίου μας Παταπίου)…
…4)Η προστασία του αγίου ήταν πάντα αισθητή. Εσώθηκε το λάδι. Παρουσιάστηκε ο Άγιος σε κάποιον κύριο από το Κορωπί Αττικής. Του ζήτησε ένα τενεκέ λάδι. Πού θέλεις να στο φέρω παππούλη; Του λέγει ο άνθρωπος. Ο γέροντας του έδωσε την διεύθυνσι της Μονής και εξαφανίστηκε. Ο Κύριος από το Κορωπί εγέμισε ένα τενεκέ λάδι. Το έφερε στο Λουτράκι και από εκεί με τα πόδια το ανέβασε στην πόρτα του «υποτυπώδους» Μοναστηριού! …
…10) Το Ιερό Σπήλαιο είναι κρύο, υγρό, παγώνει το χειμώνα. Είπαν μια μέρα εις τον Όσιον «Και το πιο φτωχό σπίτι, έχει κάποια κουρελού που στρώνουν για χαλί. Το δικό Σου παλατάκι εδώ στη Σπηλιά, δεν έχει και μαζί Σου παγώνουμε και εμείς. Κάμε κάτι να βρεθούν». Το βράδυ εκείνο εμφανίστηκε ο άγιος σε κάποια κυρία εις την Κόρινθο. Της υπέδειξε το σχέδιο (Ριγέ, κόκκινο, μαύρο μάλλινο) , αλλά και πόσα μέτρα να υφάνη χαλιά και να τα φέρη στο σπίτι του εδώ στη Σπηλιά. Η κυρία τα ύφανε και τα έφερε. Τα έστρωσε και ταίριαξαν σ’ ολόκληρο το δάπεδο!...

Από το βιβλίο «ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ
ΜΕ ΤΟΝ ΌΣΙΟΝ ΠΑΤΑΠΙΟΝ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ»
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΜΑΚΡΥΣΤΑΘΗ
ΑΘΗΝΑΙ 1997