Προσευχή και εκκλησιασμός

Ποια η πρόχειρη δικαιολογία των πολλών; Μπορώ, λέγει, να προσευχηθώ και στο σπίτι μου, δεν μπορώ όμως να ακούσω κάποια ομιλία και διδασκαλία. Απατάσαι άνθρωπε! Μπορείς βέβαια να προσευχηθής και στο σπίτι σου, να προσευχηθής όμως όπως στην Εκκλησία, είναι αδύνατο, όπου υπάρχει τόσο μεγάλο πλήθος πατέρων, όπου στέλνεται προς τον Θεό φωνή από ολόκληρο το λαό. Δεν εισακούεσαι από τον Κύριο τόσο όταν προσεύχεσαι μόνος σου, όσο όταν προσεύχεσαι μαζί με τους πνευματικούς σου αδελφούς. Διότι εδώ στην εκκλησία υπάρχει και κάτι το επί πλέον∙ και αυτό είναι η ομόνοια , η συμφωνία, ο σύνδεσμος της αγάπης και οι προσευχές των ιερέων. Γι’ αυτό βέβαια παρίστανται και οι ιερείς, ώστε οι ευχές του πλήθους, που είναι και ασθενέστερες, ενισχυόμενες με τις δυνατότερες προσευχές των ιερέων να ανέλθουν στο θρόνο του Θεού μαζί. Εξ άλλου, ποια ωφέλεια  μπορεί να προκύψει από την ομιλία, , όταν δεν συνοδεύεται από την προσ- ευχή; Αυτό ακριβώς λένε και οι Απόστολοι ∙ “Εμείς θα αφοσιωθούμε στην προσευχή και στη διακονία του λόγου” (Πράξ. 6,6 ) . Το ίδιο κάνει και ο Παύλος στους πρόλογους των επιστολών του, όπου προσεύχεται ώστε το φως της προσευχής να βοηθήση στην ορθή ανάπτυξι της διδασκαλίας, όπως ακριβώς βοηθάει το φως του λυχναριού.

Αν συνηθίσης να προσεύχεσαι σωστά, δε θα χρειάζεσαι τη διδασκαλία των συνδούλων σου, διότι ο ίδιος ο Θεός θα σου φωτίση το νου χωρίς τη μεσολάβησι μεσίτη. Αν η προσευχή μόνο ενός ανθρώπου έχη τόση μεγάλη δύναμι, πολύ μεγαλύτερη δύναμι έχει η προσευχή που γίνεται από πλήθος ανθρώπων. Διότι είναι μεγαλύτερη η δύναμί της και πολύ πιο μεγαλύτερη η παρρησία από την ιδιωτική προσευχή και από εκείνην που γίνεται στο σπίτι. Από πού γίνεται αυτό φανερό; Άκουσε τον ίδιο τον Παύλο που λέγει: “Ο Οποίος μας έσωσε  από τόσο μεγάλο θάνατο και μας σώζει, ελπίζουμε όμως ότι και πάλι θα μας σώση, αν μας βοηθήστε και σεις με την προσευχή σας, ώστε να αποδοθή ευχαριστία από πολλούς για λογαριασμό μας για την χάρι που έδειξε ο Θεός σε μας” ( Β’ Κορ. 1,10 ).

Αν λοιπόν η προσευχή της εκκλησίας ωφέλησε τον Πέτρο και έβγαλε από την φυλακή το στύλο εκείνο, πες μου, πως εσύ περιφρονείς τη δύναμί της και πώς θα δικαιολογηθής; Άκουσε και τον ίδιο τον Θεό που λέγει ότι σπλαχνίζεται το πλήθος όταν Τον παρακαλή με όλη την καλή διάθεσι. Διότι απολογούμενος στον Ιωνά, του λέγει σχετικά με την κολοκυθιά∙ “Εσύ λυπήθηκες για μια κολοκυθιά για την οποία δεν κοπίασες ούτε την έθρεψες ∙ εγώ δε θα λυπηθώ για την μεγάλη πόλι της Νινευί, στην οποία κατοικούν μέσα περισσότερο από εκατόν είκοσι χιλιάδες άνθρωποι;” ( Ιωνάς 4, 10-11 ) .  Δεν αναφέρει τυχαία ο Θεός των αριθμό των κατοίκων, αλλά για να μάθης ότι είναι μεγάλη η δύναμις της ομαδικής προσευχής.

( Περί Ακαταλήπτου Γ΄, ΕΠΕ 35, 104-106. PG 48, 725-727 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

Ε΄

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τα νεύρα της ψυχής»

Έκδοσις

Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους