ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ Ο προστάτης των εγγάμων (συνέχεια)

Γάμος και χειροτονία

Αλλά η μητέρα του, επηρεασμένη και από το παράδειγμα του πατέρα της, του αγαθού ιερέα Γιώργου Μελισσουργού, επιθυμούσε να δει τον Νικόλαο έγγαμο κληρικό. Πράγμα που έγινε όταν στον κύκλο τους βρέθηκε σεμνή κοπέλα από τα Κύθηρα, η Ελένη Προβελέγγιου. Και την άνοιξη του 1879, σε ηλικία 28 ετών, τελέσθηκε ο γάμος τους στο ναό της Μεταμορφώσεως της Πλάκας, ενώ στις 28 Ιουλίου του ίδιου έτους και στον ίδιο ναό χειροτονήθηκε διάκονος. Από την πρώτη στιγμή οι ενορίτες περιέβαλαν με αγάπη και σεβασμό τον νεαρό διάκονο, γνωστό τους άλλωστε από τη μέχρι τότε προσφορά των υπηρεσιών του στο Ιερό και στο αναλόγιο. Αλλά και εκείνος ήταν ιδιαίτερα εξυπηρετικός προς αυτούς στις θρησκευτικές τους ανάγκες.

Ο συζυγικός του όμως βίος πάνω στο χρόνο δοκιμάστηκε σκληρά. Το 1880 η διακόνισσά του Ελένη, αφού γέννησε το παιδί τους- στο οποίο δόθηκε το όνομα του παππού του Γιάννη- έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, ο δε Νικόλαος κλήθηκε να σηκώσει το σταυρό της χηρείας , όπως είχε συμβεί και με τη μητέρα του , έχοντας και ένα παιδί –βρέφος. Εδώ φάνηκε η απέραντη υπομονή και η εμπιστοσύνη του στην πρόνοια του Θεού , στην οποία αφέθηκε αυτός και το παιδί του.

Και κατά πρώτον μοιράστηκε την πατρική περιουσία που είχε απομείνει, με την αδελφή του. Ύστερα; Γράφει η βιογράφος του: «Δεν πέρασε πολύς καιρός, όταν ένας πατριώτης του τον παρακάλεσε να τον λυπηθή γιατί κινδύνευε η περιουσία του από χρέος. Αμέσως προσεφέρθη ο πονόψυχος να βάλη την περιουσίαν του ενέχυρον. Για να σωθή ο πλησίον του, ώσπου του την επήρανε και ησύχασε. Απαλλαγείς λοιπόν από τις κοσμικές και κτηματικές φροντίδες, επεδόθη εξ ολοκλήρου, ψυχή τε και σώματι, εις την ζωήν των μεγάλων ασκητών της ερήμου, εν μέσω της πολυθορύβου πόλεως των Αθηνών.

Τι έκανε δηλαδή; Αφού ανέθεσε τη φροντίδα του γιου του στη μητέρα και την αδελφή του, έγινε μοναχός και αφοσιώθηκε στη λατρεία του Θεού και στη διακονία ψυχών και σωμάτων των εμπερίστατων και των ευσεβών χριστιανών οι οποίοι αναπαύονταν να βρίσκονται κοντά του και να οικοδομούνται πνευματικά. Ο ναός του Σωτήρος και τα γύρω βυζαντινά ναΰδρια ήταν η καθημερινή του έννοια. Έψαλε, ευτρέπιζε, άναβε τα καντήλια, προσευχόταν, επικοινωνούσε ,με τους ταπεινούς και καταφρονεμένους , τους μικροπωλητές , τους ζητιάνους. Πρόσφερε ηθική ή χρηματική συμπαράσταση , όταν τύχαινε να έχει πάνω του λίγες δραχμές, από αυτές που του έδιναν οι χριστιανοί. Πέντε χρόνια υπηρέτησε ως διάκονος.

Στις 2 Μαρτίου του 1884, όπως μαρτυρεί και ιδιόγραφο σημείωμά του, χειροτονήθηκε ιερέας «εις την εκκλησίαν του προφήτου Ελισσαίου», ένα ταπεινό εκκλησάκι στο κέντρο της αγοράς , στο οποίον αργότερα επρόκειτο να τελεί τις Αγρυπνίες , με ψάλτες τους μεγάλους των νεοελληνικών Γραμμάτων Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Έκτοτε και επί 48 ολόκληρα χρόνια, μέχρι την οσιακή κοίμησή του, διακρίθηκε ως ο λειτουργικότερος ιερέας και άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή υπήρξε μια αδιάκοπη διακονία του θυσιαστηρίου.

Πηγή: «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ

Ο προστάτης των εγγάμων

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ»

Ευαγγέλου Π. Λέκκου

θεολόγου

τ. Διευθυντού της Αποστολικής Διακονίας

Εκδοτική παραγωγή ΣΑΪΤΗΣ